Teenage Life [COMPLETED]

Chapter Twenty-Two: Friends

_Chapter 22_
"Friends"
_Raven's POV_

Dahan dahan akong nagmulat ng mata. Isang hindi pamilyar na lugar ang bumungad saakin. Nakakita ako ng dalawang lalaki na nasa magkabilang gilid ng kama ko. Teka nasa ospital ba ako?

"Perché sei Tornato?! Raven ti odia! Questa è tutta colpa tua!" (Why did you came back!? Raven Hates you! This is all your fault!) sigaw ni Troy. Napatingin naman ako sakanya. Galit na galit ang itsura nya. Hawak nya ang kamay ko.

"Ma ciò non significa che si siamo già lasciati! Hindi ako pumayag!" (But that doesn't mean that we broke up already! Hindi ako pumayag!) sigaw naman ni Rassel na nasa kabilang side. Kumunot ang noo ko. WTF are they saying!?

"Rassel, sono il suo Ragazzo adesso. Ci amiamo. Lei non ti ama più" (Rassel, I am her boyfriend now. We love each other. She doesn't love you anymore) huminahon ang boses ni Troy.

(A/N: luhh, boyfriend daw. Di ka pa sinasagot ni Raven!)
(Troy: I just said that para tumigil na 'tong gag0 na to)
(A/N: sus! Feelingero)

"Sta 'Zitto!" (shut up!) sigaw ni Rassel. I can't take this anymore. This two cry babies are so damn getting into my nerves. And they freaking need to shut the hell up before I fry them in a burning pan and chop their heads into pieces.

"Shut up for the both of you! Nasa ospital tayo! Maraming makakarinig sainyo! Hindi ko man naiintindihan yang alien language nyo, alam kong nag aaway kayo!" Suway ko sa kanilang dalawa. Natigilan naman sila at parehas umupo pero nagtitinginan parin ng masama.

"Raven, I bought you some Fruits! Mostly grapes 'coz... I know you love 'em" napalingon ako sa pinto nang pumasok si Kuya. Kumakain sya ng saging nang ilapag nya ang paper bag sa tabi ko. "What's with the sudden silence?" Tanong nya at lumunok. Hindi naman kumibo yung dalawa.

"May mental prayer meeting yang dalawang mokong na yan" sabi ko at kinalkal yung paper bag. Nakakita naman ako ng ubas na nakalagay sa styro or whatever the container's name is.

"Hmm.. K" sabi ni kuya at nagtype sa cp nya. Maya maya ay dumating si Mom. "Oh my gosh, sweetie" nag aalalang tawag saakin ni mom at agad akong niyakap. Tinapik ko naman ang likod nya. "Are you okay na? Do you breathe normal? Is your heartbeat normal too?" Nagpapanic nyang tanong at hinipo ako sa kung saan saang parte ng ulo ko.

"Mom, your so paranoid. She's fine now" sabi ni kuya na nasa cellphone parin ang atensyon. "Hmm... Troy Hijo. What was Raver's reaction when you told him na inatake si Raven ng sakit nya?" Taas kilay na tanong ni Mom at humalukipkip. Natigilan naman si kuya at napatingin kay Mom.

"Mom!" Reklamo pa niya pero inirapan lang sya ni mom. Maldita HAHAHA.

"Actually he didn't reacted. He fainted" natatawang sabi ni Troy. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at agad akong humalakhak. May lumipad naman na bote ng tubig at tumama ito sa balikat ko pero tanging tawa lang ang sagot ko.

"He Fainted! That's awful. HAHAHAHA" napahawak pa ako sa tiyan ko sa sobrang pagtawa. I heard him hissed. "Mom, by the way. Where's Dad?" Tanong ko at tumigil sa pagtawa. "He's out. Kausap yung doctor" sagot ni mom at tumabi saakin. Nakita ko naman si Rassel na lumabas. Nagpaalam sya kay kuya na mag c-cr lang daw. Tss. There's a comfort room inside this room. Makapagpalusot lang.