Deel 50

203 4 0
                                    

Perspectief J/n
Een paar weken later
"Tot morgen." Ik geef Anna en Joke een knuffel en dan fietsen ze weg. Ik stap ook op de fiets en fiets naar huis. En ja... Zo gaat het al een paar weken... Ik ga 's ochtends naar school, 's middags naar huis en dan zit ik de rest van de dag op mijn kamer. Op mijn kamer zit ik dan wat huiswerk te maken, muziek te luisteren of aan Niels te denken. Ik denk eigenlijk de hele tijd aan hem... Ik mis hem echt nog steeds heel erg. Echt heel erg... Ik had echt gewild dat het anders was gelopen. Ik heb ook een paar keer met mijn ouders proberen te praten, maar die blijven erbij dat ik hem niet meer mag zien. Echt! Ze begrijpen me nooit en ze denken alleen maar aan zichzelf... Ze denken nu echt alleen maar aan dat ik tegen hun heb gelogen. Ik snap dat ze dat niet leuk vinden, maar ze moeten ook snappen waarom ik dat heb gedaan. Maar ja... Dat doen mijn ouders niet... Zoals altijd... Helaas zijn ze zo wel thuis. Of ja... Alleen mijn moeder. Ze werkt de komende week thuis, om mij goed in de gaten te houden. Alsof dat nodig is... Ik ben echt geen klein kind, maar dat denken zij wel. Altijd... Ik ga natuurlijk straks wel gelijk naar mijn kamer, want ik heb echt geen zin om straks met haar beneden te zitten. Op mijn kamer is het beter. Ook al weet ik nog niet wat ik ga doen. Maar ja... Waarschijnlijk weer de hele tijd aan Niels denken... Ik zie in de verte mijn huis al. Ik zit mijn fiets in de schuur en loop het huis binnen.

Geheime liefdeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu