Chased by Destiny (Broken Promises Series #1)

19

Alunsina's POV

"Good morning, Lola,"

Maaga akong naligo para magluto ng breakfast namin. I just wore a simple white flowy dress.

Nagluto lang ako ng fried rice, bacon, tapa, tocino and fried eggs. Oh diba, bongga!

Pinagluto ko si Lola ng lugaw dahil bawal sa kaniya ang mga oily foods.

Kinukulit pa nga niya akong p'wede naman daw sa kaniya ang mga oily foods. S'yempre hindi ako pumayag, noh! Mabait kaya akong apo.

"It looks delicious," sabi ni Clyde nang makita ako sa kitchen. He's wearing a black muscle shirt and sweatpants. Kitang-kita ko tuloy ngayon ang batak na batak na biceps niya. I can also smell his manly scent. Halatang bagong ligo dahil basa pa ang buhok niya. Mayroon pa siyang buhok na naiwan sa noo niya kaya napaka-hot niyang tignan! Gosh! He looks like a freaking model.

Tapakan mo ako!

"Alin ba? Ako ba? Or yung niluluto ko?" I teased him and chuckled. Buti nalang nandoon sa sala si Lola. Baka nahampas na ako nun kung nandito siya.

The side of his lips rose. "Both?" he smirked.

I played with my lips. "'Di mo pa nga natitikman, eh. Masarap kaagad?" I smirked.

He gave me a teasing smile. "Alin?"

"Ako," I smirked once more.

"You're so wild," he shook his head dramatically as he chuckled. "I like that," he smirked again and even held his chin.

"Ookayasamahanmonaakongmagkasala," dire-diretso kong sabi. Humagalpak naman ako sa katatawa dahil sa kagagahan ko.

I don't mean it, though. Gusto ko lang siyang asarin!

His brows furrowed. Hah, buti hindi niya naintindihan! "Huh?"

"Hangganda ko," I giggled as I flipped my hair.

Naghain na ako ng pagkain sa dining table at nagpunta sa sala para tawagin na si Lola.

She's doing pretty good these days. Pero naka-wheelchair pa rin siya dahil medyo nahihirapan pa raw siyang maglakad. Wala naman na siyang nararamdamang kakaiba. The doctor said that she only needs to rest and rest and rest in order for her to be completely fine. I'm glad she recovered that quickly.

"Lola, mamalengke na nga po pala ako pagkatapos nating kumain ng agahan," sambit ko habang kumakain kami. Medyo malayo kasi ang palengke rito kaya mas okay na maaga kaming aalis.

"Nang ganiyan ang suot mo?" tanong ni Lola, nakakunot ang noo.

"Why?" tumingin ako sa damit ko. "Is there something wrong with my dress?" I looked at my clothes. 

"Gaga ka, baka madumihan iyan doon," sagot niya kaya napakamot ako sa ulo.

Itong dress na lang na 'to ang natira sa backpack ko kaya no choice na talaga. Masyado na kasi akong nagmamadali sa pag-eempake noon kaya hindi ko na napansing wala pala akong pambahay na damit. Alangan namang magsuot ako ng pajama sa palengke?

Ay, p'wede nga pala 'yun. Hehe, bahala na nga.

"Wala na po akong ibang dalang damit, Lola," singhal ko. She just playfully rolled her eyes.

Attitude ka, 'La?

Nang matapos kaming kumain, nagpunta na rin kami kaagad sa palengke. Sumakay kami sa Corvette ni Clyde dahil medyo malayo nga ang palengke sa bahay ni Lola. Buti nalang ay mayroong p'wedeng pag-parking-an ng kotse roon sa public market.

"What's on your list?" Clyde asked as we arrived.

I tied my hair in a messy bun. "A lot of veggies," I replied. Chopsuey ang lulutuin ko, eh. It's Lola's favorite.