ISANG BUWAN NA! Isang buwan na ang lumipas..
Tapos na ang klase... Wala ng problema sa acads. Wala ng iisiping homework, wala ng dapat intindihing quizzes...
Ang dami ng nabago, nakikijam na ako sa restau nila Red. Past time lang.. Dahil bakasyon na, plano nila mama na isama ako sa London....
Pumayag ako tutal bakasyon lang naman... Akala ko lahat nagbago na...
Pero akala ko wala na yung feelings ko... Pero nandun pa din. :"(
Napahiya ko na siya... Ng ilang beses.. pero parang immune na siya...
Hindi siya tumitigil... At di rin ako tumigil sa pagmamahal sa kanya kahit dapat na wala na...
Pero isang araw... kinausap niya ako... Nang kaming dalawa lang....
Marion: Jana.. Sandali lang...
Nasa tapat kami nito ng gate ng school...
Jana: Hindi ka ba napapagod? Ilang beses na Marion!
Marion: Hinding-hindi ako mapapagod... Basta para sa'yo..
Hanggang ngayon... Malaki pa rin ang epekto ng lalaking to sakin..
Jana: Marion... Maawa ka naman sa sarili mo.
Marion: Bakit? Para kaawaan mo ako? Jana isa lang naman gusto ko eh.. Magkalinawan tayo..
Nanginginig ang mga kamay nito habang hawak ang braso ko...
Kada salitang binibitawan nito, kada titig na pinupukol nya sakin... Lahat... Apektado pa rin ako! Kahit isang buwan na... Walang nagbago sa naramdan ko! At yun ang kinaiinis ko!
Jana: Malinaw na sakin ang lahat kaya pwedeba? Wag ka ng makulit...
Marion: Huli na to Jana... Hindi mo alam kung gaano ako nasasaktan.. Sa lahat. Sa lahat ng pang-iiwan mo kapag gusto kitang kausalin... Sa lahat ng pag-iwas mo kapag nagkakasalubong tayo... Sa lahat ng mga sinasabi mo na layuan na kita, na tigilan na kita.. Sa lahat nang yun Jana... Tiniis ko... Kasi sinabi mong mahal mo ako diba? Hindi ko malilimutan yun kahit na ipagtabuyan mo pa ako.. Kahit...---
At tuluyan ng tumulo ang mga luha nito...
Wag marion.. gusto kong punasan yang mga luhang yan eh! Kainis to!
Marion: T*ngna! Kahit iyakan pa kita.. Wala akong pakialam Kasi Jana Mahal kita eh alam mo ba yun? Kasi khit gaano kasakit pa ang lahat ng yun... Gusto kong ipakita na mahal talaga kita... Huling hiling ko na to.. Alam kong nakukulitan ka na sakin eh.... Jana... Pwede bang tayo na lang ulit?
Tumalikod ako sa kanya para wag ipakita na umiiyak na din ako..
Marion: J-jana... Pwede ba 'yun? Handa akong maghintay...
Hindi ko rin kinaya... Sobrang hirap na para saming dalawa....
JAna: Marion..... Pwedeng....
