Chapter 49

44 1 0
                                    

JANA'S POV

Mama: Are you sure kaya mo nang mag-isa?

Jana: Ma, opo... Tama na po ang bakasyon ko.. I need to go to school diba?

Narinig na namin ang paging sa airport.  A sign para umalis na ako.

Papa: Take care anak. We will miss you.. Mag-aral ng mabuti ha?

Jana: Opo.. Kayo rin po... And promise po. Aayusin ko na ang lahat..

Mama: Tell Marion na nagpapasalamat ako sa kanya..

Papa: And also tell him... I'm sorry.

Jana: Yes po...  gotta go! I love you both!

I kissed them and I wave my hand.

Nang makarating ako sa eroplano. Muli akong nakarinig na voice over mga paalaala bago kami umalis..

Jana: This is it....


Flashback,*

Lumipas ang dalawang araw mula ng maisugod ako.

Doctor:  You're daughter is fine now. Pero hindi biro ang dami ng dugo na nawala sa kanya... And a couple of weeks,  maghihilom na rin ang sugat niya.. All she need was to rest. Bawal magbuhat ng mabibigat and don't let her stay in bed.. Kung medyo di na masakit, you can walk for some time.

Napangiti ako...

I know na gagaling ako... I promised Marion na magiging strong ako...

Mama: Anak... Mamaya na kami aalis ng papa mo.. Ayokong maiwan ka dito.

Jana: I'm coming with you.

Papa: Are you sure about that?

On that day, nag-asikaso kaming lahat ng gamit at ng bills sa hospital.

Jana: Ahmm. Nurse... Kung may naghanap po sakin na lalaki....  *sob* at Marion ang pangalan... Please..  please give this to him...

Nurse:  S-sge po. Makakarating.


Umalis kami dun at nakita ko si Marion....

Agad akong nagtago...

Kasama ko pa din sina Mama nun.

Marion:  Nurse!  Nurse!  Nasaan na yung patient sa room, 3502?

Nurse;  Nakaalis na sir...

Marion:  Does she told you where are they going?

Nurse:  Sorry sir.. Ahm may I know your name?

Marion:  M-marion..  Bakit?

Nurse:  Pinapabigay niya sa inyo to sir....

And the Nurse handed him the letter...  Yes.. I wrote him a letter..

He open it quickly....

As I watched him...

Hindi ko mapigilang puntahan siya at itayo...

Napaluhod ito at umiiyak...

Papa: We have to go...

I'm sorry Marion:(

*End of Flashback *


Being at London for about three months wasn't that bad.

Nagtour kami doon... And our house?,  it was sooooooo gorgeous than ever! Para san pa ang pagiging architect ni Papa at pagiging interior designer ni Mama diba?

The Monster's WeaknessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon