Marion's POV
I never felt like this before.
To think that after all those years, magkakatagpo pa rin kami. Which I found really surprising.
Last night was the best night!
Masaya sila mama para sakin. At ang makulit kong kapatid, ayun, naiinggit. Haay
Gusto ko na sabihin sa kanya lahat- lahat kagabi. Kaso naisip ko. Hindi magandang timing yun e. Kaya hinayaan ko na. Just seize the moment.
Pero she didn't text me after I left her house. Eng eng talaga yun! Alam ko may load yun eh.
Di bale, magkikita naman kami mamaya eh. Haha
Malawak ang ngiti kong pumasok sa university..
Everyone was curious, halata naman.
Pagpasok ko sa room.
Natawa ako dahil lahat sila nakatingin sakin.
Chester: Mukhang masaya ang date kagabi ah?
Marion: The happiest 'FAMILY date.
Nilakasan ko talaga sa may bandang family kasi baka iba ang iniisip nila. Haha
Luke: ano ba nangyare sa inyo?
Lm: Oo nga! Ang lapad ng ngiti mo e.
Abby,: Because he's really inlove with Jana girl. That's it. Right?
Tumango ako...
Marion: She prepared our dinner. Kasama yung family ko at parents niya. She cooked everything... She planned everything... Sobrang saya lang...
Abby: Gosssh! In love ka nga talaga! Iba ang beauty ni Jana girl! Look, you are starting to have fun... As in real fun!
Chester: Jana is such a precious girl. Kaya Marion, ingatan mo yun... Bibihira lang sila.. Right Abby ko?
Sumang-ayon naman si Abby sa sinabi ni Chester.
Luke: Oo nga pala, nasaan na yun?
Lm: Kaya nga, usually thirty minutes bago ang first subject e nandito na... Eh bat ngayon? 10 minutes na lang o?
Agad kong dinial yung number niya..
Marion: She's not answering.
I started to get worried... Bakit di siya papasok? May sakit kaya siya? Late ?
Tsk. Haaay
Abby: Let's just wait for her okay?
Ayun nga, naghintay ako. Hinihntay kong replyan niya lahat ng text ko...
Pero ni.isa, wala man lang siyang reply.
Pagkatapos na pagkatapos nang subject na 'to... Pupuntahan ko siya.
Pagkatapos nga nung second subject, I texted her for the last time..
To: Iya :)
Love? Pupuntahan kita sa inyo ngayon. I'm really worried.
Message sent.
Di talaga ako mapakali kaya sinubukan ko uli siyang tawagan.
At ayun! Sinagot rin sa wakas!!
Marion: Hello iya? I'm glad snagot mo rin! Where are you?
Jana: Im with my parents.
Marion: may sakit ka ba? Bakit ang tamlay mo magsalita?
Jana: I'm ... f-fine.. sige na.
