Royal Synergy: Battle of Apollo

XXII. Torture

Note: Yung iba sa inyo nahihirapan yatang i-distinguish kung kaninong POV ang kada chapter. Sinadya ko talagang huwag lagyan ng pangalan kung kaninong POV. It's more thrilling to know who is it, right? Lol

———————————————————

Chapter Twenty-Two

"I DON'T THINK it's a good idea to see him again, Asia." Napatingin ako kay Keno nang pumasok ito sa kwartong binigay niya sa'kin nang magsimula akong manirahan sa kanyang puder. I am currently in front of a mirror while putting some lip balm.

"It's never been good anyway," tanging sagot ko sa kanya matapos kong makapag-ayos. I grabbed my clutch and checked myself in a mirror once again.

I am just wearing a simple Tee tacked-in with my high waist jeans. Nakapusod ang ilang hibla ng buhok ko sa likod while I remained a few strands on both sides of my face.

Nakabukas ang Diaperno Matia ko at pinakatitigan si Keno. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala ngunit binigyan ko lamang s'ya ng tipid na ngiti.

"You will only get hurt," habol nito na napatawa sa'kin ng bahagya.

"I am hurting since the beginning. It's in my blood to get hurt." I replied when I started leaving the room.

While walking in the hallway, Keno replied. "There's a big difference between being hurt and being a martyr."

I only grinned to myself and raised my hand and made a wave.

Whatever you call it, I will only get the same ending. Why do I need to see the difference between the two words?

"I'll be back, kiddo." I assured Toffee na s'yang kapatid ni Keno. Hawak pa nito ang isang stuff toy habang nakapikit at hinihintay ang halik ko sa kanyang pisngi.

"Be a good boy, okay?" payo ko pa rito habang ginugulo ang buhok ng bata. He only nodded cutely. Toffee's a big kid. I mean, mabigat ang timbang nito sa pangkaraniwang bata. His fluffy cheeks are evidence. I pinched his right cheeks bago tuluyang lumabas ng bahay.

Dumiretso ako sa aking kotse tapos ay pinaandar iyon. Keno's rest house is too far from the rural town. Kung kaya't walang traffic at swabe lang ang naging byahe ko. There were a few moments where I'll feast my eyes to the scenery. Ang malawak na patag na kung saan makikita mo ang ilang nagtataasang bundok na may niyebe sa tuktok ang matatanaw.

Binuksan ko ang bintana at hinayaang makapasok ang preskong hangin na nagmumula sa malinis na kapaligiran. Summer will eventually come since the Spring is almost over. What a peaceful place to stay with. Subukan ko ngang mag-invest ng magiging rest house ko rin dito.

I like it here.

Ilang minuto pa ang nagdaan at natanaw ko na ang County town area. Dahil hindi ito kasibilisado katulad ng mga tao sa Urban zone, magkakalayo layo pa rin ang ilang establisyimento rito. I stopped my car in front of a bakery Café.

"Is this all?" tanong sa'kin ng cashier nang iabot ko rito ang binili kong Baguette. I smiled at her and looked at my watch.

I still have spare minutes. A cup of coffee won't hurt, right?

I stayed to drink my Cappuccino. May ilang sandali na nakatitig lamang ako sa kape at nakatulala nang biglang may magsalita sa aking likuran.

"You really know how to hide from us," natigilan ako nang mabosesan ang lalaking nagsalita.

"Austin," untag ko nang umupo sa aking tabi ngunit nakadantay ang magkabilang braso sa lamesa. Tiningnan niya ako patagilid at ngisinian.

"You're underestimating me too much, Your Majesty."