UNMASKED (Incognito Book 3- Completed)

Chapter Twenty

Charlee felt her heart jump. Nasa hallway si ZD at tila kanina pa naghihintay. May pagtataka at pagkakalito sa mukha nito habang nagpapalipat-lipat ang tingin sa kanya at  sa mga kasama niya.

"What is going on?" tanong nito sabay lapit sa kanya at agad  siyang hinawakan sa magkabilang braso.

Nag-init ang kanyang pisngi nang sa sulok ng mga mata ay nakitang  nagkatinginan ang mga kasama, bago nakakaunawang lumayo ng bahagya sa kanila.

"Bakit... bakit may mga sundalo?" alanganing sumaludo ito sa mga iyon, at tumango sa mga agents. "Good evening, Ma'am Sandy. Sir." bati nito  sa mag-asawa. Then his eyes fell on Vktoria. "Tori?" nangunot ang noo nito.

"Everything's okay, ZD. May kailangan lang kaming pag- usapan sa loob at bilang secretary ni Dean, Denise had to be there as well." paliwanag ng babae.

ZD pulled her close, tila hindi naman nito inintindi ang sinabi ni Viktoria. Charlee could feel her heart break at how much concern and worry she's seeing in those eyes. "You're not in trouble, are you?" he whispered.

"ZD, Denise is fine. Wala kang dapat ipag-alala." sabi ni Attorney Sandra, bago nito iminuwestra sa mga kasama na lumayo pa at bigyan sila ng pagkakataong mag-usap.

"Tama sila, ZD. I'm okay. No one is in trouble." sabi niya habang pilit nilalabanan ang pagnanais na gumanti ng mahigpit na yakap dito, dahil natatakot siyang kapag ginawa iyon ay baka hindi na niya gustuhing bumitaw. She's staying, things are stil under control and she is ging to be fine, but not being able to tell him all the truths about her already feels like goodbye.

Ilang segundong minasdan siya ni ZD. "I want to know everything about you, Denise. please." may pagsusumamong sabi nito.

And that is exactly what she cannot give, or do at this point.  "I will have to break our date tonight, ZD." mahinang sabi niya. "Kailangan kong sumama sa kanila."  sumulyap siya sa grupong nasa di kalayuan.

"Pupunta lang naman kami sa bahay nila Dean para doon ituloy ang meeting." hinaplos niya ang pisngi nito. "I'm sorry. Pero magkikita pa naman tayo bukas, at sa susunod pa." ngumiti siya, na sana ay sapat na upang makumbinsi niya ang  binata. Dahil siya mismo ay hindi sigurado kung maniniwala  sa sinabi niya.

Sa halip na sumagot ay mariin lamang siyang hinagkan ni ZD. Tila kayraming takot, pag-aalala, lungkot at  pagmamahal na nakapaloob sa halik na iyon. He cupped her face with both hands and kissed her with such intensity that shook her as well. She felt her cheeks burning, knowing that people can see them. but ZD didmn't seem to mind, tila ang atensyon lamang nito ay nasa kung paano pa siyang  hahagkan, kung paano pa nitong ipapabot sa kanya ang mga salitang hindi nito masabi.

It was like he just had to kiss her now, or he won't be able to kiss her ever again.

Tinugon niya ang halik nito ng may kaparehong intensidad. She matched the movement of his lips, and every touch as her hands crept up and held him closer. Hinagkan niya ito sa paraang hindi pa niya nagagawa, sa paraang hindi niya inakalang kaya pala niya.

This kiss, with all the intensity and passion they were both pouring into it, is their forever.

They were both breathless, and reluctant as both pulled away almost at the same time. Pinagdikit ni ZD ang kanilang mga noo, habang magaang nitong hinahalik- halikan ang kanyang labi. "I love you, I just have to say that now dahil hindi ko alam kung bakit..." he kissed her again. "Kung bakit sa tuwing maghihiwalay tayo, pakiramdam ko ay hindi na tayo uli magklikita. But you should know that now. Maybe that certainty can make you  stay."

Chatrlee felt hot tears form in her eyes. "I love you, ZD."  she kissed him too, lingering a bit before pulling away. "Änd I am staying." matatag na sabi niya. "For as long as you want me to." tinapik niya ang dibdib nito bago marahang bumitaw sa pagkakayakap ng binata. "ZD, now we're geting into trouble. Andyan lang si Dean, baka nakakalimutan mo?" pagbibiro niya.

Hinayaan siya ni ZD na tuluyang makawala sa yakap nito ngunit hinawakan naman ang kamay niya at sabay na silang naglaakd patungo sa grupong naghihintay sa dulo ng  hallway. Nagsimula na ring gumalaw ang mga ito at nagpauna palabas.

Tahimik sila hanggang makarating sa parking lot, kung saan muli siyang hinagkan ng magaan ni ZD. "Promise me I will see you here tomorrow?"

Napailing siya. "And the next day and the days after that." bumitaw siya nito. "ZD, I really have to go." napatingin siya sa mga sundalo na inilululan sa dalang sasakyan ng mga ito ang motor niya.

"Okay, Denise." mahinang sabi ni ZD, hindi maikakaila ang lungkot sa mga mata nito, na bahagya na lang niyang tiningnan.

Tumalikod na siya at tahimik na sumama sa grupong naghihintay, dala ang kaalaamng sa mga sandaling iyon ay maaaring nasira na niya ang anumang ipinagako niya kay ZD.