ATEŞBÖCEĞİ ( Ara Verildi)

°9. Bölüm°

Keyifli okumalar..

Yazdığım en uzun bölüm, doya doya okuyun vallahi, sabahladım sizin için☺

VE EN ÖNEMLİSİ; bu bölümü kardeşim dediğim ve  sadece bu hikayenin değil benim de hayatımın da bir parçası olan Medine' ye ithaf ediyorum Black_darkness ❤

📍Oy vermeden geçmeyelim :)📍

🔅🔅🔅

Bitmiş..

Sadece çöpü kalmış..

Toprak, onu, içip, bitirmiş..

Gözümü dahi kırpmadan çikolatalı sütüme bakıyorum, put gibi, donmuş gibi..

İçime nükseden öfke bir ahtapotun kolları gibi vücudumun her yerini yavaş yavaş sarıyor, beni bilmediğim yerlere sürüklüyordu. Sürükleniyordum..

Sol tarafımda çırpınan kalbim sanki benim gibi nefesi kesilmiş halde  duraksamış, benimle beraber Toprağın hala havada tuttuğu çikolatalı sütüme bakıyordu.

"Leyla giyindin mi?"

Merdivenlerden inen anneme bakmadım hiç. Kimseye de bakmıyordum zaten, hele o pisliği yapan şahısa hiç bakmamıştım.

Hiç birşey demedim, ağzımdan tek kelime dahi çıkmadı. Tek yaptığım buğulu gözlerimi kırpıştırıp Toprağın elinde tuttuğu ve  bana ait olan değerli şeyimi almaktı. Ben daha içmeye kıyamazken, ortasından sıkılarak içilmişti.

İçim gitti...

Boş kutuyu ona bakmamaya devam ederek elinden aldığım gibi arkamı döndüm ve kapıyı açıp elime ayakkabılarımı alarak ordan uzaklaştım.

Ben yine tam güzel şeyler düşünürken Toprak ile alakalı,  yine yapmıştı yapacağını..

°°°°°

Evimize gelmiştik annem ile. Ben ağlamamak için kendimi zor tutarken annem ne olduğunu sorup duruyor olması  beni iyice ağlama kıvamına getiriyordu. Birşey dememiştim elbet, eğer açıklama yapsaydım o sütün nerden geldiği öğrenilirdi.  Bu hiç iyi olmazdı.

Elimle bir kaç tane akan göz yaşını sertçe savurup bakışlarımı yıpranmış olmasına rağmen düzeltmiş olduğum boş çikolatalı süt kutumu çevirdim. Masamın üstünde benden uzak duruyordu. Yaklaşmaya korkuyordum. Sanki dokunursam hıçkıra hıçkıra ağlayacak, böyle bir şeyi yaptığı için ondan hesap soracaktım.

Ancak o kadar yorgun, halsiz ve mutsuzdum ki, Toprağa hesap sormayı bırak yatağımdan diğer tarafa bile dönmüyordum.

Gözlerimi kapatıp ağlama hissinin beni bırakmasını bekledim, oysa gözlerimi kapatınca önüme gelen görüntü elinde tuttuğu çikolatalı sütümdü.

Yıllar sonra ilk defa ben değerli bir hediye almıştım, kendimi güzel hissetmiş, kalbim yelkenlerini ona karşı bir nebze suya indirmişti.

Evet, indirmiştim.. Çünkü bana eskisi gibi davranmıyordu.. En azından iki üç saat öncesine kadar. Bu sefer bilerek yapmadığını biliyordum, eminim sırf bana gıcıklık olsun diye onu içecek bir insan değildi. Anlamıştım, onun benim gibi olmadığını.. Ben geçmişimde kalan, o büyümeyen ve o lafları tekrar tekrar işiten kız çocuğuydum. Fakat Toprak eski Toprak değil, aksine olgun davranış sergileyerek bana karşı gardını almayan bir Topraktı..