ATEŞBÖCEĞİ ( Ara Verildi)

°11. Bölüm°

Selamün Aleyküm..

Biliyorum çok uzun sürdü. Ama hafta sonu hiç müsait değildim yazmak için. Bu hafta sonu evde değildim ve de arkadaşlarım falan derken hiç yazmak için telefonu elime alamadım. İnanın kitap okumak için bile giremedim. Neyse neyse. Bu bölüm bu sebeple 8000'  yakın oldu. Umarım telafi olur kuzular..💕

Haydi bölüm zamanı..

Oy ve yorum unutmayınız...

Keyifli okumalar..

🔅🔅🔅

Kafamı bir kez daha vurdum yastığa. Bir kez daha ve bir kez daha. Kafayı yemeden sağ çıkamayacak gibiydi durumum. "Neden neden neden!!!"

Kafam yine tutuldu fakat ben yine elinden kurtardım ve yastığa vurmaya devam ettim. "Leyla!! Yeter artık ama ya!!" diye yakınarak söylendi Medine. Umursamadım, aynen iki saat öncesi gibi. Ve iki saat sonrası gibi de..

Allah aşkına! Ne demek diplomamı bir sene sonra vermek?? NE DEMEK?!!

"Bak hala anlamıyorsun! Sana diyorum ki, butiğini diploma olmadan da açabilirsin. Hatta bununla ilgilenen herkes açabilir. Neden anlamak istemiyorsun?" dedi bezgince nefes vererek. Az önce de bunları söylemişti, ve ben şimdi algılayabiliyordum.

Gömdüğüm ıslak ve dağılmış yüzümü yastıktan yavaşça kaldırdım. Medine bana çaresiz gözlerle bakıyordu. Burnumu hiç çekinmeden seslice çekip elimle yüzüme yapışan saçları iteledim. "Gerçekten mi?"

Medine okkalı bir şekilde göz devirip elini alnına vurdu. "Allah' ım!"

Kısa saçlarımı biraz daha arkaya attıktan sonra tamamen doğrularak ona döndüm bütün dikkatimle. "Ben butik kurabilirim değil mi?" diye sordum masumca.

"Evet Leyla! Evet, evet evet evet.. Daha Evet diyeyim mi? Yeterli oldu mu? Evet evet evet."

Kocaman gülümseyip kafamı salladım ve ona uzanıp kollarımı sıkıca ona doladım. "Kurarız o zaman." dedim sesime bariz yansıyan neşe ile.

Şu an Medinelerin evindeydik. Dün mezun olmuştuk, üniversite bitmişti.. Bense dünden beri verilmeyen diplomam için göz yaşı döküyordum durmadan. Sanıyordum ki, diploma olmadan butik açamayacağım, halbuki öyle değildi.. Az önce kafama dank etmişti dünden beri bana söylenmesine rağmen.

Mutlulukla Medine' den ayrılıp yatakta bağdaş kurdum. "Çok güzel olacak.. Tasarımlarımı kumaşa geçireceğim, kağıtta değil karşımda olacak. "Derince iç çekip kafamı kaldırdım. "Onları giyecek belki de insanlar." Kafamı hızla indirip heyecanla ellerimi birleştirdim. "Bakarsın baya ilgi görür, ünlü falan olur. Ah ah, hayali bile güzel. " dedim hülyalı bir ses tonuyla.

Medine bütün dediklerimi dinledikten sonra dayanamayıp seslice güldü ve elini havaya doğru savurdu. "Leyla ya.."

Bende ona eşlik ettim gülerek.

"Baksana, seninki ne olacak peki?"

Bu sefer de Medine heyecanla atıldı. "Şu yaz bitsin, hemen başlayacağım."

Sinsice gülümseyip saçımı savurdum. "Bir an önce hemşire ol ve kardeşine zenginliği yaşat kızım. Dost parası yemenin hayalini kuruyorum ben kaç senedir."