ATEŞBÖCEĞİ ( Ara Verildi)

°22. Bölüm°

Selamun aleykum Ateşböcekleriii..🌙

Uzun zaman oldu.

10K OLMUŞUZ.💥🎊 ÖZEL BÖLÜM SÖZÜMDÜ. SANIRIM DİĞER HAFTA ÖZEL BÖLÜM ATACAĞIM..

Nasılsınız? Ben çok iyiyim.

Biliyorum iki haftada bir atıyordum bölümü fakat verilen hafta sonu tatili geçen seferde yok gibiydi arkadaşlar. Ben hiçbir şey anlamadım. Yazmaya asla vakit bulamadım tam. İşlerim o kadar çoktu ki.. Ve zamanım ise kısıtlı.

Yeni yazabildim, gözlerim kızarık.. Sizin için değer be ne olacak sanki😃 o kadar beklemeniz beni de geriyor. Stres oluyorum yemin ederim. Neyse neyse.

Unutmadan ; size uzun bir açıklama yapacaktım biliyorsunuz, ama yapmamaya karar verdim. Siz çünkü zaten anlayacaksınız her şeyi. Leyla' nın rahat olması biraz tepki gördü sanırım. Bunu açıklamak yerine sizin görmesini istemiştim, bir daha ki bölümlerde. Ama tepki biraz erken geldi. ☺☺☺☺ sorun yok, okudukça siz de göreceksiniz bazı şeyleri. Sadece okuyun Ateşböcekleri..

Bu arada, duyarlı olmanız o kadar çok güzel bir şey ki...

O halde buyurun bölüme..

🔅🔅🔅

"Kanıyor.."

Sanki kendine kendine konuşur gibi çıkan sessiz bir fısıldama kulağıma gayet net ulaştığında bu sesin arkama doğru geçen halama ait olduğunu anlamam uzun sürmedi.

Kalbim yerinden çıkacaktı zaten artık, onu saymıyordum bile. Ama bedenim... Deli gibi yere yığılmak istiyordu, yere yığılmak ve öylece kalakalmak. Fakat yığılsam kanayan bacağımı daha kötü hale getirmiş olacaktım.

Boşversene..

Zaten bayılmak bana isteyince gelmiyordu.

Sızlayan bacağımın acısını yok saymaya çalışarak bacağımı kimse dokunmasa bile kendime doğru çektim ve hafif bir açıyla acının verdiği imkanla arkamı döndüm. "Tamam sorun değil, eve çıkar hallederim ben." dedim sanki bir şey olmamış gibi kısık sesle.

Toprak bana göz ucuyla alttan bakıp çömeldiği yerden ayağa kalktı. Tam karşımda uzun boyuyla duruyordu, yüzünde bir mimik aramak istesem uzay boşluğu ile karşı karşıya kalacaktım.

"Pansuman yapman gerekiyor." diye konuştu gözümün ta içine bakmaya devam ederken. Ben bir insanla çok uzun süre göz göze kalamazdım, bu sebeple gözlerimi direk kaçırıp Yaren' nin koluma giren kolunu sıktım. Cevap vermek istemiyordum, çünkü az önce bacağıma dokunmuştu. Doktor olsa bile bu bana tuhaf hissetirmişti. Normal olarak tabi. Her gün bacağıma bir doktor dokunmuyordu nasıl olsa..

"Tamam hallderiz onu Toprak. Üst kattaki dolapta olacaktı malzemeler." dedi halamda benim yanıma gelip bendeki hasarı kontrol ederken. Sanırım başka bir şey var mı diye bakıyordu. İstemsizce çekinerek kendimi saklama ihtiyacına sığındım. Odak noktası olmayı kim severdi ki.. "Başka bir şeyi yok gibi. Kötü değildir hafif soyulmuştur sadece." diye devam etti beni teselli edercesine bana bakarak halam.

Bence bacağım öldü ama siz bilirsiniz tabi.

Ancak benim buna değil burdan bir an önce gitmeye ihtiyacım vardı. Gitmek yada bayılmak. İkinciyi karala kızım.

"Aynen." diye onu onaylayan Toprağın sağımdan gelen sesini boşverip halama doğru küçük bir kafa hareketi ile onayladığımda sonunda Yaren ile yürümeye başlamıştık.