ESİR-İ AŞK (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 12 - SENİ SEVİYORUM

Medyaya bakınca aşık oluyorsunuz 😂

"Senin bir katil olduğunu!"

Onun kahve gözlerini arkamda bırakıp koşar adımlarla eve girdim. Odama girdiğimde ise dolapta ki bütün kıyafetlerimi yatağın üzerine attım. Lanet olsun bavulum yok! O kadar sinirlenmiştim ki hepsini kaldırıp yere fırlattım. Bağırmak istiyorum, haykırmak istiyorum! Nasıl bir katile aşık oldum!
Ondan nefret ediyorum. Bir insanın ölümü bu kadar mı basit gelebilir bir insana? İşte tam da bu yüzden avukat oldum. Suçluların cezasını çekmesi için!

"Ezra"

Arkamı dönüp kapıya baktım. Karşımda duruyordu.

"Ne var? Git buradan! Seni görmek istemiyorum!"

Yerde ki eşyalarımı toplarken konuştum.

"Ezra beni dinle"

"Dinleyecek bir şeyim yok! Katillerle konuşmuyorum ben"

Birden iki kolumdan kavrayıp ayağa kaldırmıştı beni. Vurulduğum kolum acıyordu. Dudaklarımdan inilti çıkmıştı.

"Beni dinleyeceksin Ezra!"

"Kolum acıyor" sağ kolumu gösterdiğimde elini yavaşça çekmişti. Ama diğer kolumu hala sıkıyordu.

"Bırak beni, gideceğim buradan!"

Elinden kurtulup yerdeki geri kalan kıyafetlerimi toplarken beni belimden kavrayıp sırtına almıştı. Ne yaptığını sanıyor bu?

"Ne yapıyorsun sen? Bırak beni çabuk!"

Sırtını yumruklar geçiriyordum ama yinede beni indirmiyordu.

"Gitmek istediğini söylemedin mi? Gidiyoruz"

Beni kalçamdan tutup yumruklarıma aldırmadan odadan dışarı çıkarmıştı. Bağırışlarıma karşın kimse beni duymuyor ya da duymazlıktan geliyorlardı. Evden dışarı çıktığımızda beni arabaya bindirmiş kapıyı açmayım diye kilitlemişti. Kollarımı göğsümde birleştirip başımı çevirdim. Üzerime yaklaşıp emniyet kemerimi takmıştı. Nereye gittiğimizi bilmeden oturuyordum öylece. Yol boyunca ne ben bir şey sormuştum ne de o bir şey söylemişti. Araba durduğunda kapımı açmış, kemeri açıp beni kucağına almıştı. Ne kadar çırpınsamda nafileydi. Kaya gibi sertti vücudu. Efrafa küçük göz gezdirdiğimde her yeri beyaz örtü kaplamıştı. Dağın tepesindeydik. Tahtadan yapılan küçük bir eve girdiğimizde beni yere indirmişti. Göğsüne yumruklarımı geçirdiğim de kollarımı tutup beni kendine bastırmıştı.

"Nereye getirdin beni böyle?"

"Gitmek istediğini söylemedin mi?"

Gülüyordu! Çok komik sanki! Kollarımı ellerinden kurtarıp göğsümün üzerinde birleştirdim.

"Bak bu kaçırma işinden vazgeç! Her aklın estiğinde beni kaçıramazsın!"

"Öyle mi avukat hanım?"

"Öyle katil bey!"

Doğru! O bir katildi. Yüzünde ki gülümseme koybolmuş, ciddi bir yüz takınmıştı.

"Ben katil değilim. Sana açıklayacağım hepsini"

"Açıkla o zaman, seni dinliyorum. Bir insanı öldürmenin sebebi ne olabilir?"

"Açıklayacağım, ama önce karnımızı doyuralım. Açım ve sen çok güzel yemek yapıyorsun"

Bir şeyi de bilme! Ukala adam!

"İnanamıyorum ya, inanmıyorum!"

Evden çıkarken kanepenin kenarına oturdum. Ona yemek yapacağımı düşünüyorsa delirmiş olmalı. Ayrıca dağın başında ne işimiz var bizim? Ona çok sinirleniyorum. Beni deli ediyor.