ESİR-İ AŞK (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 9 - BİR ŞANS

İyi okumalar 🌸

Hemşire çoktan gelip Ezra'nın pansumanı yapmıştı. Kahvaltısını yaptıktan sonra Aslı'nın odasına doğru ilerledi. Onu merak ediyordu. Cihan'ın ona kızmasından korkmuştu. Kapıyı tıklayarak konuştu.

"Girebilir miyim?"

"Ezra? Gel tabi"

Kapıyı açıp içeriye girdiğinde Aslı yatağında oturmuş televizyon izliyordu. Kumandayı alıp hemen kapattı. Yatağın kenarına oturmuştu Ezra.

"Sabah bana yardımcı olduğun için teşekkür ederim. Abin çok kızdı mı?"

"Yok, şaşırtıcı derecede kızmadı."

Gülmüştü.

"Sen iyi misin? Rengin atmış sanki"

Ezra hemen elini yüzüne götürdü. Az önce ki yaşananlardan sonra böyle olmuştu.

"Bilmem"

"Abim sana kızmadı değil mi? Bak eğer kızdıysa-"

"Hayır hayır, o bana kızamaz. Haklı bir sebepten dolayı yaptığımı biliyor çünkü."

"Abim sana istese de kızamaz. O seni çok seviyor."

Ezra'nın aklına birden onun kendisine tokat atması gelmişti. Kaçmaya çalıştığında kendisini yere attığı...
Bakışlarını kaçırıyordu Aslı'dan.

"Abim ne yaptıysa senin iyiliğin için yapmıştır emin ol."

"Abin bana tokat attı Aslı! Bu mu iyilik? Beni biraz olsun düşünseydi buraya kapatmazdı."

"Abimin sana tokat attığını biliyorum. Benden bir şey saklamaz. O gün çok pişman olmuş. Ellerim kırılsaydı da yapmasaydım dedi. Sen fark etmiyorsun belki ama abim seni tanıdıktan sonra çok değişti. Ruhen ölü bir adamı hayata geri getirdin sen. Onu değiştirebilecek biri varsa o da sensin!"

"Ne demek istiyorsun Aslı? Bana açık söyle."

Sanki ağzından söylememesi gereken bir şey söylemiş gibi gözlerini kaçırmıştı. Sonra dayanamayıp Ezra'nın ellerinden tuttu.

"Abim bunu sana söylememi asla istemezdi ama artık onun sana olan aşkını gördüğüne göre söyleyebilirim."

Derin bir nefes alıp devam etti.

"5 yıl önce annemi ve babamı bir kazada kaybettik."

Ezra elini dudaklarına götürdü.

"Bu kaza değildi Ezra. Bilerek yapılmış bir suikasttı. İkimizde bir gece de büyüdük. Ama abim ondan sonra toparlanamadı. Kimseyle konuşmuyordu doğru düzgün yemek yemiyor uyumuyordu. 2 yıl öncesine kadar güldüğünü hiç görmemiştim. Ta ki hayatına sen girene kadar. Onun taş kalbinde çiçek açtırmayı başardın. Onu yeniden hayata bağladın. Sen vurulduğunda başından hiç ayrılmadı. Seni kaybetmek istemiyor Ezra. Lütfen bunu ona yaşatma. Onu sevmesen bile bir şans ver."

Ezra duydukları ile çok şaşırmıştı. Ellerini saçlarının arasından gezdirdi. Az önce ki duyduklarını sindirmek istiyordu. Koşarak odadan ayrıldı. Odasına geldiğinde kapıyı örtüp sırtını duvara yaslamıştı. Aklına annesi ve babası gelmişti. Onları çok özlüyordu. 3 yıl olmuştu babasını kaybedeli. Bir o kadar da annesiyle konuşmayalı.

"Sana çok ihtiyacım var baba"

Gün boyunca Aslı'nın söylediklerini düşünmekle meşguldü. Akşam olduğunda Hatice Hanım'ın yanına mutfağa indi. Yeni yaptığı pastayı fırına vermekle meşguldü.