ESİR-İ AŞK (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 23 - ANNE

Selamlarrrrrr
Bu bölüm baya uzun oldu. Size yaradı valla. Hadi yine iyisiniz.

Keyifli okumalar....

-

Yemek bitmişti. Misafirlerimizi yolcu ettikten sonra Cihan ile odamıza geçtik. Pijamalarımı giyip ellerime krem sürerken o da yatağa uzanmış bilgisayarın başındaydı. Dayanamayıp uzun süredir içimde olan şeyi söyledim. "Neden söylemedin?" Bilgisayardan başını kaldırmadan cevap vermişti.

"Neyi? Neden bahsediyorsun sevgilim?"

"Mine ile eskiden sevgili olduğunuzu. Neden sakladın benden?" Pür dikkat kesilmişti. Bilgisayarın ekranını kapatıp yanıma oturdu.

"Sana söylemedim çünkü anlatılamayacak kadar önemsiz olduğunu düşündüm. Kıskandın mı yoksa?"

"Kıskanmadım, sadece kızdım. Gece boyunca gözlerini senden alamadı hem de yakında baba olacağını bile bile." Ellerini tutup sıkıca kavradı.

"Boş ver onu, zaten sen ve Aslı ısrar etti diye bu evden içeri adımını atabildiler." Birlikte yatağa geçip uzandık. Başımı onu göğsüne yaslayıp kollarımı vücuduna sardım. Ailem ile birlikteyim, bebeğim yanımda, sevdiğim adam yanımda... Mutluyum. Bu mutluluğun bozulmasına asla izin vermeyeceğim. Asla!

Cihan saçlarımı okşuyordu.

"Sen çok güçlü bir kadınsın Ezra. Bugün beni çok gururlandırdın. Bebeğimizin de aynı senin gibi güçlü olmasını istiyorum." Başımı kaldırıp merakla sordum.

"Ne düşünüyorsun? Kız mı erkek mi?"

"Kız, aynı senin gibi güzel, cesur, güçlü bir kız"

"Ya erkek olursa?"

"Bilmem, hiç düşünmedim."

"Belki ilerde iki tane çocuğumuz olur. Bir kız bir oğlan. Düşünsene sadece dördümüz, sade bir hayat. Sen bu işlerden elini eteğini çekmişsin, şehrin karmaşasından uzakta kendi evimizin bahçesinde meyve sebze yetiştiriyoruz. Çok güzel olmaz mıydı?"

"Güzel olurdu bir tanem, güzel olurdu." Saçlarımı okşayıp öpücük kondurmuştu. Gözlerimi kapatıp huzurla uykuya dalmıştım. Ertesi sabah eşsiz piyano sesi ile uyanmıştım. Cihan'ı görme umuduyla başımı çevirmiştim ama onu göremedim. Muhtemelen erkenden işe gitmiş olmalı.

İlk defa piyano sesi ile uyanıyordum. Kimin çaldığını görmek için yataktan kalktım. Terliklerimi ve sabahlığımı giydikten sonra odadan çıktım. Ses aşağıdan geliyordu. Birer ikişer indim merdivenleri. Ortada kimsenin olmadığından sabahın erken saatleri olduğunu anladım. Odaya yaklaştığımda ses daha fazla geliyordu. Kimin çaldığına bakmak için kapıyı yavaşça araladım. Gördüğüm şey ile gözlerim büyümüştü. Cihan odanın ortasında piyano çalıyordu. Ellerim ağzıma gitti. Kendinden geçmiş bir şekilde çalıyordu. Uzun uzun hayranlıkla izledim onu.

Öyle güzel çalıyordu ki omuzuma dokunan eli yeni fark ettim ve arkamı döndüm. Aslı elini omzuma koymuş abisini izliyordu.

"Yıllar sonra ilk defa piyanosunun başında. Hepsi senin ve yeğenimin sayesinde." Elini karnımın üzerine koyup okşadı, daha sonra yanımdan ayrılmıştı. Durup biraz daha izledim sevgilimi. Nihayet bittiğinde alkışlamaya başladım. Beni beklemiyor olacak ki şaşırarak döndü.

"Ne zamandan beri oradaydın?"

"Eşsiz sanatçılığını görmeye yetecek kadar" olduğum yerden ayrılıp kucağına oturdum. Belimden kavrarken kollarımı onun boynuna sardım.