25/05/2020
Bir gün uyandığınızda kendi yatağınızda olmadığınızı anladığınız zaman ne yapardınız? Kaçardınız değil mi? Ezra da onu yaptı. Kaçmaya çalıştı kaderinden, onu kendine hapseden kaderinden. Cihan'dan...
-
"Dışarı çık, yoksa!"
"Yoksa ne?"
Ezr...
Merhaba! Kitap tamamlanmış durumda. Başlamadan önce bir kaç şey söylemek istiyorum lütfen okumadan geçmeyin. Öncelikle bu kitap 365 Gün filminden alınmıştır. Haliyle bir kaç bölüm aynı fakat hikayenin gidişatı farklı. Seçtiğim oyuncular hakkında çok kötü yorumlar yapıyorsunuz, ben o oyuncuyu seçmişim buna saygı gösterirseniz ve o şekilde yorum yaparsanız çok sevinirim. Son olarak bu kitabın 2. sini yayında! devamı şeklindedir Keyifli okumalar!
Not: Bayan karakter avukat, bu yüzden onun konuşmalarını yazarken araştırarak yazdım. Eğer bir yanlışım olursa Hukuk okuyan veya çalışanlardan çok özür diliyorum.
(Medya da Cihan ve Ezra)
Ezra gözlerini açtığında kendine gelmesi zaman almıştı. Yataktan doğrularak ağrayan başını tuttu. Etrafına göz gezdirdiğinde bir yatak odasında olduğunu fark etti. En son Amerikaya gitmek için havaalanda idi. Şimdi ise kapalı perdelerin karanlıkta bıraktığı bir odada. Yataktan hızla kalkarak önce pencerelere koştu. Perdeleri adeta yırtar bir vaziyette açtığında yüzüne geln güneş ışığını eliyle kapattı. Elini yavaşça indirdiğinde içinde havuzu olan koca bir bahçeyi gördü. Burası gördüğü hiçbir yere benzemiyordu. Kaşlarını çatarak kapıya koştu. Kapı kulpunu defalarca indirip kaldırmasına rağmen açılmıyor, kilitliydi. Yumruk yaptığı elleri kapı ile buluştuğunda bağırmaya başladı.
"Kimse yok mu?"
Ses yoktu. Ağır ağır nefes alıp verirken yatağın üzerine oturdu ve neden burada olduğunu hatırlamaya çalıştı. Hatırlıyordu. Havaalanında biri önünü kesmişti. Ama onun kim olduğu ve neden kendisini buraya getirdiğine dair hiçbir fikri yoktu. Tüm bunları düşünürken kilit sesini duymuş ve kapı açılmıştı. İçeriye takım elbiseli kel bir adam girdi.
"Cihan Bey birazdan burada olur. Onu sakince burada bekleyin" Adamın bahsettiği Cihan da kimdi? Kafası çok karışmıştı. Konuşmak için ağzını açtığında adam çoktan odadan çıkmış ve kapıyı yeniden ardından kapatmıştı.
"Bekle! Ne oluyor? Kim bu Cihan? Benden ne istiyorsunuz?"
Ezra tabiki de odada öylece oturup Cihan denen bu adamın gelmesini beklemeyecekti. Adam kapıdan çıkarken kilitleme sesini duymamıştı. Uzaklaşmasını bekleyerek kapıyı yavaşça açtı. Kimsenin koridorda olmadığını görünce hızla odadan çıkmıştı. İlk işi bu evden kaçmaktı. Bu yüzden hiç düşünmeden bir dış kapı aradı. Uzun koridor onu merdivenlerin başına getirmişti. Ses yapmamak adına yavaş hareketlerle merdivenlerden inerek karşısında gördüğü dış kapıya doğru ilerledi. Kapının kulpunu tuttuğu sırada bir şey fark etti. Arkasını dönerek fark ettiği şey ile karşı karşıyaydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gördüğü şey ile elini ağzına götürdü. Bu kendi fotoğrafıydı. Ama duvarda neden asılıydı? Burası neresiydi? Neden burada uyanmıştı? Neden kendi fotoğrafı duvarda asılıydı? Tüm bu cevapsız sorular onun aklını kurcalarken bir an önce bu evden gitmek istediğini anladı. Topuklarında döndüğünde yüzü sert bir göğsüne çarpmıştı. Kendini toparlayıp ondan uzaklaştığında başını kaldırarak karşısında ki adama bakmıştı.
