NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

A Black visit

'Weer een aanzoek om met jou te mogen trouwen.' 

Mijn vader gromt even geïrriteerd en scheurt de brief in zijn handen in kleine stukjes, waarna hij in de vlammen van de open haard verdwijnt. 

'Wie was het dit keer?' vraag ik, niet opkijkend van mijn potje toverschaak tegen Sirius. 

'De Zagrijnen,' zegt mijn vader met een vieze blik op zijn gezicht. Sirius lacht hard bij het horen van die naam en ook Theo, die naast ons met een boek op de bank zat, kijkt even op. 

'Tovenaarsfamilie die zegt neutraal te zijn, maar duizenden galjoenen aan Voldemort schenkt,' legt Sirius uit. 'Ik kan me niet herinneren dat ze een zoon hebben van jouw leeftijd. Welke Zagrijn ging het om?' 

'Alexander. Vieze man van mijn leeftijd,' moppert mijn vader. 'Dat mensen tegenwoordig denken dat dat nog normaal is!' 

'Was jij eigenlijk uitgehuwelijkt aan iemand?' vraag ik nieuwsgierig aan Sirius. Ik weet dat mijn vader en mijn moeder zelf voor een huwelijk hebben gekozen, maar de familie van Sirius lijkt niet zo vrij te zijn geweest. 

Hij knikt. 'Ik moest trouwen met een meisje dat twee jaar jonger was dan ik. Dat wist ik zelfs al voordat ik naar Zweinstein ging.' 

'Dat huwelijk is niet doorgegaan toch?' vraagt Theo nieuwsgierig. Hij heeft zijn boek nu volledig aan de kant gelegd en leunt geïnteresseerd naar voren.

Hij is nu een volledige week bij ons thuis en het lijkt bijna alsof hij hier altijd heeft gewoond. Het gemak waarmee hij zich heeft aangepast is echt bijzonder. Aan de andere kant is Theo zijn hele leven gewend geweest om zich aan de idealen van zijn vader te moeten aanpassen. Het enige wat nog echt lijkt te zijn blijven hangen is zijn gewoonte om zich zo stil mogelijk door het huis te bewegen, in de schaduwen. De enige met wie hij nog steeds niet lijkt te kunnen opschieten is mijn vader. Ook Noah is na de eerste ontmoeting relatief afstandelijk naar hem geweest, wat me wel redelijk verbaast.

Sirius grijnst even, al zij het wat zuur. 'Klopt. Op mijn zestiende rende ik weg van huis en de bruiloft stond gepland een jaar later. Zij was pas vijftien geweest.' 

'Wat is er met haar gebeurd?' vraagt ik met een frons. Het klinkt alsof dit verhaal niet zo simpel is afgelopen. Sirius grimast en staart naar de schaakstenen voor zijn neus. 

'Ze zou uitgehuwelijkt worden aan Regulus, mijn jongere broertje, in plaats van mij. We schelen maar één jaar dus het zou niks uitmaken. Nog voordat ze de bruiloft konden volbrengen had Jeweetwel ze beiden omgebracht.' 

Naast me huivert Theo even, duidelijk zijn toekomstige uithuwelijking met Daphne Goedleers overdenkend. Ze mogen dan geen dikke vrienden zijn, ze willen beide dat de ander blijft leven mochten ze echt gaan trouwen. 

Mijn vader doet zijn mond open om een opmerking te maken, maar de eerste woorden worden overstemd door het geluid van ons haardvuur dat geactiveerd wordt. Groene vlammen stijgen op en verbaasd kijken we ernaar. 

'Is dat Noah?' vraag ik aan mijn vader. Noah is weer eens verdwenen voor een missie van de Orde, maar ze zou vandaag nog niet terug moeten komen. Ook Clothilde kan het niet zijn, aangezien die boven ligt te slapen. De martelingen in Villa Malfidus hebben haar heel veel energie gekost en dat is nu te merken.

Mijn vraag wordt snel beantwoord als uit de vlammen een knappe vrouw stapt met blond stijl haar en een extreem duur gewaad. 

Zowel mijn vader als Sirius springt op en ze trekken direct hun toverstok. Ik trek Theo van de bank, die met open mond naar de vrouw voor ons staart, en ga vlak achter de twee mannen staan. 

'Narcissa,' zeg ik zachtjes. 

Narcissa Malfidus had voorheen met opgetrokken wenkbrauw naar mijn vader en Sirius gekeken, zonder zelf ook maar naar haar toverstok te bewegen, maar richt zich nu naar mij en er verschijnt een zuinige glimlach op haar gezicht. Ze ziet er moe en gesloopt uit. Onder haar ogen zijn blauwe kringen te zien en haar gezicht is niet meer zo egaal als het was.