NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

Apologies and forgiveness

's Avonds lig ik voor het eerst weer in mijn eigen bed, die een stuk fijner is dan zo'n ziekenzaal bedje, maar het voelt nog steeds niet helemaal goed. Een knagend onderbuikgevoel laat me maar niet met rust.

Onrustig rol ik van de ene zij naar de ander maar slaap lijkt me maar niet te omarmen. Uiteindelijk geef ik het op en stap weer uit bed. Ik sla een badjas om me heen en loop naar de vensterbank in de hoek van mijn kamer. Hij is breed genoeg om in te zitten en ik heb er dan ook bijna direct kussens en een deken in gelegd. Met een zucht klim ik in de vensterbank en staar uit het raam.

Het is een heldere, koude nacht. Mijn adem vormt direct natte plekken op het raam en met een glimlach teken ik een smiley erin. Kerst nadert en daarmee ook de koude winter. Nog een paar weken en dan zal het kasteel bedekt zijn in een witte deken van sneeuw.

Een somber gevoel trekt over me heen als ik aan de aankomende kerst denk. Wat hadden we die graag anders gevierd dan op de vlucht, gemarteld en doodsbang. Wat hadden we graag met zijn allen bij het haardvuur gezeten, chocolademelk gedronken, cadeautjes uitgepakt en gelachen.

Plotseling klinkt er een zachte klop op mijn deur, wat me uit mijn gedachten trekt.

'Kom binnen,' roep ik direct, niet van mijn plaats komend. Licht krakend gaat de deur open en nieuwsgierig kijk ik wie er op dit uur nog besluit mij te bezoeken.

De laatste persoon die ik had verwacht binnen te komen lopen, is Draco Malfidus. Hij ziet er verschrikkelijk uit, compleet gebroken en hij staat met gebogen hoofd en hangende schouders.

Direct spring ik op van mijn zitplek en loop naar de jongen toe. Ondanks alle woede die ik de afgelopen tijd heb gevoeld jegens hem, voel ik nu alleen maar een brandende pijn diep in mijn hart. Een steek om al het verdriet en alle pijn die ons is aangedaan.

'Draco,' zeg ik zachtjes, terwijl ik voorzichtig naar de jongen loop. Hij kijkt pas op als ik vlakbij hem sta. Geschrokken blijf ik staan. In zijn ogen schitteren tranen, iets wat ik de laatste tijd niet veel heb gezien.

'Katelynn, ik...' Zijn stem is schor en schokt lichtelijk. Teder pak ik zijn hand vast en knijp er lichtelijk in om hem aan te moedigen. Hij schudt verslagen zijn hoofd.

'Oh, Kate, het spijt me zo. Ik heb je zoveel pijn aan gedaan en ik heb je zo slecht behandeld en het spijt me! Sorry! Ik ben niet goed genoeg voor je; ik ben een schande.'

De jongen lijkt maar te blijven ratelen, terwijl de tranen nu over zijn wangen stromen. Mijn adem stokt in mijn keel en zelf slik ik ook met moeite een brok weg. Ik trek Draco in een stevige knuffel en hij hem vast, als zijn schouders beginnen te schokken.

'Ik kan niet meer, Kate,' weet hij schokkend uit te brengen. 'Ik kan deze hele oorlog niet meer aan.'

'Nog heel even, Draco,' mompel ik in zijn t-shirt. 'Over een paar maanden is het voorbij. Ik sta achter je, dat weet je.'

En diep van binnen brandt die fijne vlam weer in mijn hart. Een vlam als nooit tevoren, nu vol vertrouwen. Dat hij zijn excuses nu aanbiedt is al een grote stap voor de jongen en voor onze relatie. 

Ik wrijf troostend over Draco zijn rug terwijl hij alle stress en angst uit zijn lichaam laat stromen en ik wacht tot het schokkend vermindert. 

Als bijna al het geluid in de kamer verstomt is trek ik terug uit de knuffel en pak Draco's hoofd beet met beide handen. In het bleke maanlicht zijn de traansporen op zijn wangen te zien. De jongen probeert bijna meteen zijn gezicht af te wenden, maar ik sta het niet toe. 

'We komen hier doorheen, Draco,' fluister ik, terwijl ik mijn voorhoofd tegen de zijne plaats. 'Geef niet op, alsjeblieft.' 

'Ik ben zo moe, Kate,' mompelt hij en ik heb een sterk vermoeden dat dat niet over een slaaptekort gaat. 

Ik denk terug aan de vraag die Narcissa aan ons stelde, nog voordat het schooljaar begon, en twijfel even. Is dit het moment?

'Draco...' begin ik voorzichtig. 'Als jij merkt dat het teveel wordt... dat je het niet meer aan kan. Wij kunnen je helpen. Wij kunnen je verbergen als het nodig is.' 

De zwadderaar lacht even ongelovig, maar ik zie de hoop schitteren in zijn ogen. 'En hoe ben je van plan dat te doen, Katelynn? Hoe ga je mij weghalen van Villa Malfidus?'

'Net zoals wij Theo bij zijn pa hebben weggekregen,' fluister ik, met een zelfverzekerde grijns. 'Net zoals het Gouden Trio nog steeds onontdekt is. Net zoals Clothilde Bengel weggehaald is uit Villa Malfidus en van de radar verdwenen is.' 

Draco's ogen worden groot, alsof hij nu pas beseft wat voor belangrijke rol ik en mijn familie spelen in het verzet. Zou hij doorhebben dat wij lijnrecht tegenover elkaar moeten staan nu in deze oorlog? Zou hij de ernst ervan inzien?

'Ik kan het mijn moeder niet aandoen, Kat. Ik kan haar niet achterlaten.'

'Dan duikt Narcissa ook onder,' zeg ik. 'Dat zal niet moeilijk zijn.'

'Niet moeilijk? Deze oorlog is moeilijk bij Merlijns baard!' roept Draco geïrriteerd en hij trekt zich los. 

Ik pak zijn hand en trek hem richting het bed toe, waar de dekens nog opengeslagen liggen. Zonder veel te protesteren laat hij zich vallen en kruipt direct dicht tegen me aan.

'Ik weet als geen ander dat de oorlog moeilijk is Draco. Ik weet dat er offers gemaakt moeten worden-' mijn stem stokt even in mijn keel als ik terugdenk aan alle offers die ik gemaakt heb al sinds de dood van Melantha. 'Maar uiteindelijk is een kant kiezen in deze oorlog zo simpel als wat. Je bent voor of tegen hem.' 

Draco staart naar het dooddoeners teken waarvan de onderkant net onder de mouw van zijn pyjama uitsteekt. 

'De keuze is voor mij al gemaakt.' 

'Dat is niet waar Draco Malfidus en dat weet jij net zo goed.'

'Ik ben geen Griffoendor, Katelynn, wanneer besef je dat nou eens?' Er klinkt irritatie in zijn stem. 

Ik plaats een zoen op zijn voorhoofd en doe met een zwaai van mijn hand het licht in de kamer uit. 

'Iedereen heeft wat Griffoendor in zich, het is aan jou om dat naar boven te halen. Slaap lekker Draak.'

............................

na lang wachten zijn we er dan eindelijk weer!

Even een vraagje: klopt voor jullie de volgorde van de hoofdstukken nog? Mijn wattpad lijkt ze allemaal door elkaar gegooid te hebben en ik wil even checken of dat bij jullie ook zo is.