NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

Midnight questions

's Avonds in bed wachten Hermelien en ik totdat we zeker weten dat we geen geluid meer horen in de andere kamers van de woning. Ver na middernacht sluipen we beide onze slaapzakken uit. 

'Ik hoop dat we er morgen niet al te moe uitzien hierdoor,' zeg ik grijnzend, terwijl Hermelien haar hoofd even bij de deur houdt en luistert. 

'Volgens mij slaapt iedereen,' fluistert ze. 'Kom op, we gaan.' 

Op onze tenen sluipen we de kamer uit en de gang in. Het is doodstil en pikkedonker, wat in het gammele en krakende Nest niet tot ons voordeel werkt. Halverwege kraakt de vloer zachtjes en direct blijven we verstijft staan. Bezorgd kijkt Hermelien me aan. Ik steek mijn hand uit en gebaar dat ze die moet pakken, waarna ik ons onzichtbaar maak. 

Eenmaal bij Rons kamer tikken we eerst even kort op de deur, waarna we direct naar binnen lopen. Harry en Ron zitten al op het bed met een klein lampje aan en werpen een verbaasde blik naar de deur. 

Snel maken we ons weer zichtbaar en Hermelien plaatst een murmelio op de kamer, waarna we op de grond gaan zitten. 

'Doe dat alsjeblieft nooit meer,' zegt Harry die zijn geschrokken hand op zijn hart houdt. Ik grijns even verontschuldigend naar hem. 

'Laat die Uitsteker eens zien' zegt Hermelien. Ron pakt de Uitsteker en klikt er mee. Het wordt direct pikkedonker in de kamer.

'Het punt is,' fluistert ze, 'dat we dit ook met Peruviaans Instant Duistergruis hadden kunnen doen.'

Ron laat de bol weer terug in de lamp vliegen. 'Ja, oké, maar dit is een stuk toffer en als we Schobbejak mogen geloven, heeft Perkamentus dit zelf uitgevonden!'

'Weet ik, maar hij zal je toch niet alleen maar genoemd hebben in het testament om het licht ietsje gemakkelijker uit te doen?'

'Denk je dat hij wist dat het Ministerie beslag zou leggen op zijn spullen en alles wat hij ons had nagelaten zou onderzoeken' vraagt Harry. Ik knik. 

'Dat denk ik zeker,' zegt Hermelien. 'Hij kon niet in zijn testament zeggen waarom hij die dingen heeft nagelaten, maar dan begrijp ik nog steeds niet...'

'... Waarom hij ons geen klein hint heeft gegeven toen hij nog leefde?' maken Ron en ik haar zin af. Ze zijn ondertussen zo van me gewend dat ik hun zinnen afmaak, dat ze niet eens meer verbaasd opkijken.

'Ja precies' zegt Hermelien. Ze bekijkt De Vertelsels van Baker de Bard. 'Als die spullen belangrijk genoeg zijn om onder de neus van het Ministerie door te geven, zou hij ons toch wel hebben laten weten waarom... Of hij moet gedacht hebben dat het er duimendik bovenop lag?'

'Nou dat was dan verkeerd gedacht,' zegt Ron. 'Ik heb toch altijd gezegd dat hij niet goed gaar was? Briljant en geniaal en zo, maar ook knetter. Ik bedoel, Harry een oude snaai nalaten- wat moet dat voorstellen?'

'Geen idee' zegt Hermelien. 'Ik dacht echt dat er wat zou gebeuren toen Schobbejak je dwong om die Snaai te pakken, Harry!'

'Ja, nou ik was niet echt van plan heel erg mijn best te doen waar Schobbejak bij was,' zegt Harry met een licht trotse ondertoon in zijn stem.

'Hoe bedoel je?' vraagt Hermelien.

'De snaai die ik gevangen heb bij mijn allereerste Zwerkbalwedstrijd?' zegt Harry. ' Weten jullie dat niet meer?'

Hermelien kijkt verward en ik probeer te bedenken of ze toen ook al bevriend waren of niet. Ron hapt naar adem en wijst naar de Snaai.

'Dat is de snaai die je bijna inslikte!'