NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

A fight against time

De zwakke winterzon schijnt door de ramen van de Kamer, en de rijen hangmatten brengen lange schaduwen in de drukke ruimte. Op de bovenste rij, weggestopt in een hoekje, is mijn hangmat. Het is een plekje van privacy, een rust aan m'n hoofd. 

Ontspannen rol ik op mijn zijde, voor een keer de mensen en de activiteiten onder mij vergetend. In mijn handen heb ik een opgevouwen stuk perkament waarvan de randen haastig zijn afgescheurd. Op de buitenkant staat mijn naam geschreven. Hoe het in de Kamer is gekomen weet niemand precies te vertellen, maar nadat we er zeker van waren dat het niet vervloekt was, heb ik het direct gelezen. Het was een bericht van Harry, Ron en Hermelien. 

Lieve Kate, begon het. We hopen dat dit je goed bereikt, en mocht dit een van Voldy's slaafjes zijn: fuck you. 

Met ons is alles naar omstandigheden goed. We hebben je nieuws over het laatste voorwerp gehoord dat je hebt verteld tijdens kerst. Ook weten we van het huisdier. Heb je enig idee hoe we dit kunnen aanpakken? Hoe bereiken we de drinkfles zonder de nodige voorwerpen? Gebruik de spiegel om zo snel mogelijk contact met ons te zoeken. 

Liefs, je weet wel wie

Cryptisch, dat is het zeker. Ondanks dat ben ik blij dat het niet in de verkeerde handen is gevallen, want een beetje intelligent persoon zou toch een aantal dingen kunnen ontcijferen als ze de juiste informatie hebben. Gelukkig lijkt Voldemort nog steeds niet te weten waar het Trio nou naar op zoek is, en dat geeft ons de enige voorsprong. Het helpt alleen niet dat maar een handvol mensen zich daarvan bewust zijn, en de strijd begint voor de rest langzaam als een bodemloze put te lijken. 

"KATE!"

Bijna tuimel ik uit de handdoek, zo haastig schiet ik omhoog. Ik schenk de eigenaar van de kreet, een vierdejaars Griffoendor en vriend van Elise, een geïrriteerde blik, terwijl ik naar beneden klim. 

Pas van dichtbij zie ik de paniek in zijn ogen en om hem heen hebben zich al meerdere leden bezorgd geschaard, waaronder Draco, Marcel, Theo, Benno en Loena. 

'Wat is er, Lucas?' vraagt Mas fronsend, een van de zwadderaar uit dezelfde vriendengroep. Zijn lessen waren eerder klaar dan die van Lucas, dus hij was hier alvast heen gegaan om te werken aan een project voor Zwarte Kunsten. 

'Ze hebben Ginny,' brengt Lucas hijgend uit. 'Ze vonden haar toen ze de muren aan het graffitiën was en ze hebben d'r meegenomen naar Vilder z'n martelkamer.'

De stilte die volgt is verslagen en geschokt. Ieder van ons heeft de verhalen gehoord over het bestaan van de martelkamer, maar nog nooit is er een lid van de SVP meegenomen erheen. 

'Altijd de Wemels die zich in de nesten werken,' hoor ik Draco mompelen, waarna hij luider spreekt. 'Wat is je plan, Kat?' 

Ik laat mijn ogen door de Kamer glijden. De laatste lessen voor die dag waren net afgelopen en er zijn verrassend veel mensen in de ruimte. En toch is het voor me  moeilijk om in te schatten wie ik het beste mee kan nemen op deze acute reddingsmissie. Marcel, Theo en Draco zijn ondergedoken en kunnen het risico niet echt meer lopen om gezien te worden. Vele van de jongere studenten zijn niet sterk genoeg. 

Bovendien hebben we nog een probleem.

'Wie weet de locatie van deze martelkamer?' 

Meteen zie ik de meesten leerlingen hun hoofd schudden. Uiteindelijk zijn het altijd maar geruchten geweest, en niemand was gek genoeg om er echt naar op zoek te gaan. Ook op Harry's Sluipwegwijzer staat de kamer niet aangegeven, en ikzelf heb nooit meer dan een vermoeden gehad. Mijn ogen dwalen naar de Zwadderaars. De kans is het grootste dat de martelkamer zich in de kelders van het kasteel bevindt, en dan zullen zij het als eerste weten.