NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

The Wedding

'Wat moet ik nou weer aantrekken op zo'n bruiloft?' 

Hermelien kijkt me wanhopig aan, terwijl ik mijn rugzak doorzoek naar jurken. Vorig jaar heeft Hermelien me de Onnaspeurbare Zwelspreuk geleerd en die heb ik meteen op mijn rugzak toegepast. De rugzak zelf heb ik nu overal mee naartoe en zitten mijn belangrijkste spullen in voor als ik spontaan op de vlucht moet.

'Ik heb helemaal geen jurken!' jammert ze. Opeens kom ik in mijn rugzak een mooie rode jurk tegen. Het is een simpele jurk die tot aan de knie valt en korte mouwen heeft. Volgens mij is hij eigenlijk van Noah, maar dat zoek ik later wel uit. Ik gooi hem naar Hermelien. 

'Doe deze aan. Rood staat je goed.'

Uit de rugzak haal ik ook nog een andere jurk.

'Oh Kate, ga je die weer aandoen? Hij is prachtig!' zegt Hermelien enthousiast. De jurk in mijn handen heb ik een tijd geleden ook op het Bal aangehad. Het is de mooiste jurk die ik heb, met een zilveren slang op mijn rug. Ik knik en draai me weer om naar Hermelien. Ze heeft de rode jurk ondertussen aan. Mijn mond valt open.

'H-hij staat je geweldig' stamel ik. Ze giechelt even. Ik geef haar een knipoog. 'Wacht maar tot Ron dit ziet.' Direct loopt Hermelien rood aan en mompelt wat. Met een grote grijns trek ook ik in een soepele beweging  mijn jurk aan.

'Nu ons haar nog,' zegt Hermelien. Ze bekijkt het hare in spiegel en zwiept wat met haar toverstok. Haar normaal zo grote bos haar wordt stijl naar beneden gekamd. Trots kijkt ze in de spiegel.

Ik verander de kleur van mijn ogen en die van mijn haar, passend bij mijn jurk. Normaal gesproken is mijn haar gewoon blond, met af en toe een leuk kleurtje er doorheen, en zijn mijn ogen groen. Nu had ik mijn ogen blauw gekleurd voordat Schobbejak er was en dat had ik niet terug gekleurd. Dat heb ik nu dus gedaan.

Van mijn lange blonde haar maak ik een mooie invlecht. Als we allebei het idee hebben dat we klaar zijn, maken we nog snel een foto. Blij bekijken we de bewegende foto van twee vrolijk lachende, knappe meiden.

'Duplicatus,' mompel ik. De foto verdubbelt zich en ik geef een exemplaar aan Hermelien. 'Als aandenken als jullie op Gruzielmentenjacht gaan.' 

Hermeliens gezicht betrekt even, maar ze knikt. Samen doen we onze hakken aan en proberen de eerste meters erop te lopen. Ik schiet in de lach als Hermelien tegen de kast aan loopt en zij doet hetzelfde als ik na twee meter struikel. Uiteindelijk lukt het ons om op de hakken te lopen zonder om te vallen.

'Laten we naar de rest gaan,' zegt Hermelien als we vinden dat we compleet klaar zijn. Zodra we de deur van onze kamer uit komen, lopen we oudtante Marga tegen het lijf. Ze staat in de deuropening van de kamer waar Fleur zich klaarmaakt.

'O jee, is dat het kind van Dreuzelouders? Slecht postuur en veel te magere enkels' zegt ze als ze Hermelien ziet. Hermelien negeert haar, maar ik snuif verontwaardigd.

Marga richt haar aandacht nu op mij en kijkt me nauw keurend aan. 'En wie ben jij dan wel?' vraagt ze minachtend.

'Katelynn Merge,l' zeg ik. Marga blijft met afkeuring kijken, maar ik moet me vergissen als ik niet een flits van verwondering in haar ogen zag.

'Dus jij bent het meisje van die stunt twee jaar geleden,' snauwt Marga, alsof het allemaal een leugen was. 'Het is maar goed dat je meer op je vader lijkt.' 

'Waag het niet om over mijn ouders te beginnen,' sis ik venijnig, terwijl in mijn haar rode plukken verschijnen.

'Kate!' roept Hermelien, ziende dat ik uit mijn slof ga schieten. Ze pakt me bij mijn arm en trekt me van Marga weg. Zonder haar nog een blik waardig te gunnen lopen we naar beneden. Ik probeer mezelf te kalmeren, wat verbazingwekkend snel lukt.