NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

For Hogwarts

Een korte ping van de magnetron vertelt me dat mijn kop chocolademelk klaar is. Voorzichtig haal ik de volle beker eruit en sluit me vinger om de mok. De warmte verspreidt zich direct door mijn lichaam en een rilling trekt door me heen. .

Met de beker in mijn hand loop ik de woonkamer weer in, van plan een goed boek te lezen.

'Heb je dat nou op de Dreuzelmanier gedaan?'

Geschrokken kijk ik op. Draco zit met gekruiste benen op de bank en kijkt me ongelovig aan.

'Ja, hoezo?'

'Je hebt magie! Waarom zou je het op zo'n stomme langzame manier doen?' 

Ik blijf staan en kijk even verbaasd. Draco mag dan nog steeds warrig zijn van Dreuzels, die ondertoon in zijn stem heb ik lang niet gehoord. Is het omdat hij het nu van dichtbij ziet?

'Omdat het me doet denken aan vroeger,' zeg ik zacht. Ik draai me weg van Draco en loop naar de tafel toe om mijn mok neer te zetten. 

Er rust een papieren vogeltje op de tafel. Op de vleugels van het dier staat mijn naam geschreven. Het is een manier van snel communiceren die wij gebruiken in Griffoendor. Nieuwsgierig pak ik het vogeltje vast. 

'Die vloog vanochtend rond,' zegt Draco schamper met een wuif van zijn hand. 'Vast van Wemel en Lubbermans. Wat voeren jullie toch in je schild?'

'Voeren wij iets in ons schild?' vraag ik zo onschuldig mogelijk terug, terwijl ik de brief open vouw. 

Fred en George hebben nieuwe producten naar binnen gesmokkeld. Ze liggen verstopt achter het portret van Heer Barnabus de Derde op de 5e verdieping. Ontmoet ons om 11 in de Astronomietoren. 

Het is inderdaad een boodschap van Ginny en Marcel. Ik werp een blik op mijn horloge; half elf. Over een halfuur moet ik boven op de astronomietoren zijn. Ook ben ik wel benieuwd naar die nieuwe producten van Fred en George. Hoe hebben ze die überhaupt naar binnen gekregen?

'Jullie hebben gister de hele dag lopen smiezen met elkaar. Jullie zijn iets van plan!' roept Draco. Ik kijk op van het briefje. 'Zelfs nu met die geheime briefjes. Ik probeerde hem te openen, maar elke keer als ik hem wilde open vouwen vuurde het een vloek op me af.' 

Ik verbrand het briefje en kijk daarna kil naar Draco. 'Dus je vindt het normaal om zomaar door andermans post te kijken?' 

Een blos verschijnt op Draco's wangen maar hij blijft me eigenwijs aankijken. Ik sla mijn armen over elkaar en trek een wenkbrauw op. 

'Nou?'

'Het vloog hier en je bent mijn vriendin en-'

'Oh, dus omdat ik je vriendin ben en je vermoed dat ik iets van plan ben heb je ineens het recht om aan mijn spullen te zitten?' sis ik geïrriteerd. 'Ik ben geen pop van je Draco. Mocht ik ooit iets van plan zijn ben je de laatste persoon aan wie ik het vertel!' 

Chagrijnig draai ik me om, zwaai de deur van het appartement open en stamp de gang op. Draco hoef ik nu even niet te zien. Op de gang adem ik even diep in en uit en werp dan nog een blik op mijn horloge. Tijd om naar de Astronomietoren te gaan. 

-

'Nee, Kate wacht!' 

Draco kreunt als de deur van hun kamers met een harde klap dicht houdt. Waarom moet hij nou weer zo'n idioot zijn om commentaar te leveren op Kate. 

Hij loopt al het hele jaar op zijn tenen en het begint zo zijn tol te eisen. Hij is alleen zo dom om zijn frustratie te uiten op de persoon van wie hij het meest houdt. 

De manier waarop ze bewoog in die kleine ruimte en de soepelheid waarmee ze het cacao in de beker gooide; de manier waarop ze toen met de dampende mok, stevig tussen haar handen geklemd, de woonkamer weer in kwam lopen , deed hem smelten.

En hij was weer zo stom geweest om die koude Zwadderaar uit te hangen en haar boos te maken, alleen omdat hij wilde weten wat zij in haar schild voert. Hij weet dat ze iets van plan is; hij is niet dom. Maar de manier waarop hij dit heeft aangepakt was compleet verkeerd. 

Hij laat zich met een zucht wat dieper op de bank zakken en merkt dat de vermoeidheid toeslaat. Hij heeft deze vakantie enorm slecht geslapen en een lekker zacht bed klinkt erg uitnodigend.

Zelfs als ze boos is, is ze nog steeds wonderschoon. Die felblauwe ogen die hem dan defensief aankijken en die snelle scherpe opmerkingen. Haar golvende blonde haar dat over haar schouders danst en de beweging van haar rok als ze woedend van hem wegdraait. Alles in hem verlangt ernaar om haar aan te raken, haar lichaam tegen het zijne te voelen en het nooit meer los te laten.

En kijk waar hij nu is. 

- 

Lichtelijk hijgend kom ik boven aan de trappen van de toren. Elke keer vergeet ik weer hoe lang het duurt voordat je helemaal boven bent. Tot mijn verbazing zijn Marcel en Ginny er beide al. 

'Kate!' roept Ginny vrolijk en ze geeft me een knuffel. 

'Hey,' zeg ik en er verschijnt automatisch een grijns op mijn gezicht. 

'Hoe is het met die slang op één kamer nu?' vraagt Marcel grijnzend. 'Geen gekke dingen doen samen, hè!'

Ik rol even met mijn ogen. 'Meneer heeft besloten dat ik geen privacy rechten heb en dat hij berichten die naar mij gestuurd worden gewoon mag openen. Slim dat jullie er een spreuk op dat briefje hebben gezet zodat alleen ik het kan openen.'

Ginny snuift even. 'Idioot.' 

'Wat heb je gezegd?' Marcel staart naar de horizon over het meer. 

'Ik ben weggelopen. Laat hem zich maar even schuldig voelen.' Ik kom naast Marcel staan en ook Ginny voegt zich bij ons. Buiten lopen verschillende groepen leerlingen rond. Het weer is nog zomers en de lessen beginnen morgen pas, dus iedereen maakt nu gebruik van hun vrije tijd om even bij te praten. 

'Nu lijkt het zo vredig,' zegt Ginny zacht, terwijl ze naar de leerlingen beneden ons kijkt. Haar ogen staan somber, wetende dat deze veiligheid alleen maar schijn is. 

Ik scan de groepjes met hetzelfde zware gevoel als Ginny. Een groepje in het groen aan de rand van het meer trekt mijn aandacht. Dat zijn de meiden van Zwadderich van mijn jaar. Benno, Theo of een van de andere jongens zie ik er niet bij. 

'Als we maar wisten wat ons te wachten staat,' fluister Marcel. 'Als we ons maar voor kunnen bereiden.' 

'We kunnen het zo goed als mogelijk,' zeg ik vastberaden. 'We kunnen zo goed als mogelijk de rest beschermen.' 

Ginny glimlacht en draait zich weg van de reling. 'Je hebt gelijk, Kate. En je kan nooit te vroeg beginnen.' 

Marcel knikt. 'We kunnen dit.' 

Mijn mondhoek kruipt omhoog. 'Mooi zo. Laat mij dan nu eens zien wat Fred en George hebben gebracht.' 

Een grijns vol kattenkwaad verschijnt op Ginny's gezicht. 'Ik dacht dat je het nooit zou vragen.'

'Voor Zweinstein,' zegt Marcel met een twinkeling in zijn ogen. 

'Voor Zweinstein!' 

............................................

Ik besloot om soortvan op tijd dan toch maar een nieuwe update voor jullie te plaatsen :)

 Ik had een paar dagen niet op Wattpad gekeken en had ineens zoveel meldingen dat ik al jullie reacties niet meer terug kan vinden. Bedankt in ieder geval voor alle steun en lieve reacties op alle drie de boeken!! No Time To Die heeft 10k reads en Slytherin Girl raakt de 150k al aan!!! Hartstikke bedankt!!