NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

Adopting Theo

De volgende ochtend ben ik sterk genoeg om het Nest te verlaten en weer terug naar huis te keren. Ik zal er niet lang verblijven, aangezien Harry morgen jarig is en we dat in het Nest vieren.

Noah heeft een arm om mijn middel geslagen als ondersteuning en samen stappen we het Haardvuur in. Direct worden we in onze ontvangstkamer weer uitgekotst en bijna gaan we onderuit door de kracht ervan.

'Tijd om je vriendje te zoeken,' mompelt Noah. Ik rol als antwoord met mijn ogen, wat een grijns van haar kant oplevert.

'Wie is daar?'

Theo's stem galmt door de hal die we net zijn ingelopen en niet veel later komt hij met gestrekte toverstok de hoek om lopen. Ik frons bij het aanzicht. Blijkbaar doet het Theo niet veel goed als hij bijna alleen wordt gelaten in dit huis voor een tijd.

Zijn gezicht licht op als hij mij ziet staan.

'Kate! Je leeft nog!' Ik lach even, terwijl Theo op me af snelt en me in een knuffel trekt. Lichtelijk verbluft geef ik de knuffel terug en vanuit mijn ooghoek zie ik Noah geamuseerd toekijken.

'Ik zei toch dat ik levend terug zou komen,' fluister ik in Theo's oor.

'Jij feeks, je zei dat je gistermiddag weer thuis zou zijn!'

'Ja, sorry, er kwam het een en ander tussen,' zeg ik schaapachtig.

Met zijn drieën lopen we naar de woonkamer en gaan zitten nadat we aan Juvie wat te drinken hebben gevraagd. Noah heeft al die tijd nog niks gezegd, maar lijkt het wel allemaal erg grappig te vinden. Vragend kijk ik mijn zus aan, die me slechts een speelse grijns terug geeft.

'Mag ik weten wat voor missie jullie hadden?' vraagt Theo voorzichtig. 'Sirius en Olivier zijn ook al die tijd weg geweest en ze hebben me nog nooit eerder alleen gelaten in dit huis!'

'Nou, nou, Theo, helemaal alleen is niet waar.'

Clothilde Bengel komt glimlachend de hoek om lopen, gevolgd door onze honden Loena en Boris. Ook zij gaat op de banken zitten, waar ze direct een glas pompoensap krijgt aangeboden door Juvie.

'Eh ja, maar we hebben elkaar niet echt veel gezien,' mompelt Theo, die een stukje verder weg van Clothilde schuift en even in zijn nek krabt. Het is duidelijk dat hij zich nog steeds niet op zijn gemak voelt bij deze vrouw.

Clothilde doet echter alsof ze zijn ongemak niet opmerkt en blijft glimlachen.

'Dat is waar. Ik moet zeggen dat ik me wel steeds uitgeruster voel. Dan nu, dames, wat brengt jullie hier?'

'Behalve het feit dat we hier wonen, bedoel je?' merkt Noah grijnzend op, terwijl ze de honden even achter hun oor krabt.

'We hebben Harry Potter overgeplaatst naar een veilige locatie,' zeg ik eerlijk. We hebben het eerder al met de andere gehad over wat we moesten antwoorden bij deze vraag en we besloten om gewoon eerlijk te zijn, maar niet te vermelden dat deze locatie het Nest is.

'Ben je gewond geraakt?' vraagt Theo met grote ogen. Hij had mij echt wel mank zien lopen toen ik binnenkwam.

'En hoe,' mompelt Noah links van mij. Ik geef haar een stevig elleboogstoot.

'Onder andere,'  zeg ik. 'We zijn ook nog achterna gezeten door Jeweetwel en zijn dooddoeners.'

'Bij Helga nog aan toe, zijn er nog doden gevallen?' vraagt Clothilde geschrokken. Theo is doodsbleek geworden en kijkt ons met angstige ogen aan.

Ik laat mijn hoofd hangen. 'Alastor Dolleman is vermoord. Verder heeft iedereen het overleefd. En nee Theo, ik heb je vader niet gezien,' zeg ik, de vraag in zijn gedachten lezende. Hij perst zijn lippen op elkaar en knikt.