NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

Last weeks of peace

De deur geeft een kleine kraak als hij open zwaait en ik stap de lege hal van ons huis binnen. De eersten die mijn aanwezigheid opmerken zijn de honden, die met vrolijk geblaf mijn kant op komen rennen en me bespringen. 

'Hey guys,' zeg ik lachend als ik ze achter hun oren krab. Plotseling klinkt er een stem vanuit verderop in de hal. 

'Katelynn Mergel!' 

In de gang die leidt naar de woon- en eetkamer staat Noah met haar handen in haar zij en een boze blik op haar gezicht. Ik ga weer overeind staan en haal mijn hand door mijn haar. 

'Eh- hoi No,' mompel ik met een verontschuldigende lach. 

Ze schudt ongelovig haar hoofd, maar snelt dan op me af en trekt me in een omhelzing. Stevig omhels ik haar terug. De honden zien dat als een teken om zich ook te mengen en springen luid blaffend om ons heen. 

'Je bent de grootste idioot die ik ooit onmoet heb Kat,' zegt mijn zus als we elkaar weer loslaten. Ik haal mijn schouders op. Ze heeft gelijk, meer kan ik niet zeggen. 

Dan zie ik beweging van verderop op de trap. Theo steekt zijn hoofd de hoek om en rent, zodra hij mij ziet, de trap af. 

'Kate, ik vermoord je!' roept hij, als hij ook me in een knuffel trekt. 'Ik heb zelfs naar Zabini geschreven omdat ik bezorgd om je was!'

'Dus jij was degene die met Trix een brief naar hem had gestuurd,' zeg ik. 'Ik vroeg me al af wie het was. Ik heb hem ook laten weten dat alles goed is.' 

Ik kijk om me heen om te zien of ook mijn vader en Sirius de hal in komen, maar behalve ons drieën blijft het stil. Zelfs Clothilde, die over het algemeen altijd thuis is, laat niet van zich horen. Ik frons even in de leegte van de rest het huis. 

'Ze zijn naar een bijeenkomst van de Orde,' legt Noah uit, die snapt waar ik aan denk. 'Het wordt nu echt serieus en er verdwijnen steeds meer mensen. Ze gaan kijken hoe ze de Orde opnieuw gaan organiseren.' 

'Wanneer gaan wij weer op missie?' vraag ik aan haar. 

'Ho eens even,' onderbreekt Theo me geïrriteerd. 'Jij gaat niet meer op missie! Over minder dan een maand gaan we weer naar Zweinstein en ik heb je daar levend nodig!' 

'Ik denk dat de rest daar hetzelfde over denkt, Kate,' zegt Noah voorzichtig. 'We hebben jou, Theo, Ginny en iedereen die we kunnen regelen nodig op Zweinstein, want we weten beiden dat jullie aanwezigheid verschil kan maken.'

'Ik ben ook nodig?' vraagt Theo verbaasd, wat hem een oogrol van Noah oplevert. 

'Uiteraard,' zegt ze. 'Je hoort nu bij ons, of loop je stiekem spion te spelen?' 

'Als dat zo zou zijn dan hadden jullie dat allang door,' kaatst Theo terug. Daarna wordt zijn blik oprecht. 'Maar bedankt dat jullie dit vertrouwen in me hebben.' 

Ik glimlach naar hem. 'Uiteraard. We moeten samen Zweinstein beschermen.'

We lopen richting de woonkamer en gaan daar zitten. Er valt nog veel te bespreken over de komende weken. Ons laatste jaar naar school zou vol met plezier moeten zitten en stress over de examens. Nu is het nog steeds stress, maar over hele andere dingen. 

 'Andere vraag. Waar zijn Harry, Hermelien en Ron?' Noah kijkt me vragend aan en ik weet dat ze dit onder andere van de Orde moet vragen. 

Ik schud mijn hoofd. 'Dat hou ik voor me. Hoe meer mensen het weten hoe gevaarlijker het is. Ik kan informatie doorgeven als het nodig is, maar ik ga niet onnodig mensen naar hun locatie brengen.' 

Theo fronst maar knikt begrijpend, terwijl Noah het niet eens lijkt te zijn met de beslissing. Ze gaat rechterop in de stoel zitten en kijkt me indringend aan. Ik haal wederom mijn schouders op.