NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

Dumbledores testamony

's Avonds zitten we met zijn allen in de tuin. Hermelien is de struiken aan het versieren en Fred en George hebben mooie ballonnen met zeventien erop boven de tafel laten zweven. Theo en Charlie zijn bezig met verschillende schalen eten op tafel zetten. Sinds die twee een gesprek hebben gehad, lijkt Theo wat meer opgewarmd te zijn aan deze familie.

Ik kijk toe hoe iedereen gezellig aan de tafel zit, terwijl ik met het portret van Lily en James Potter aan kom lopen, om het bij de tafel neer te zetten. In de tijd dat ik weg was om het portret te halen, zijn Remus, Tops en Hagrid gearriveerd. Tops is de eerste die het portret ziet en geeft Remus een por in zijn zij. Hij kijkt verbaasd om en ziet dan ook het schilderij in mijn hand. Ik draai het glimlachend naar hem toe. James en Lily zwaaien vrolijk. Remus kan nog net een kreet van verbazing inslikken en beent snel naar ons toe.

'James... Lily...' stamelt hij, terwijl er tranen in zijn ogen verschijnen.

'Ha, Maanling!' zegt James grijnzend. 'Je ziet er uitermate somber uit op een een dag zo speciaal als deze!'

Remus glimlacht treurig naar zijn vrienden. 'Ik vertel het jullie later wel,' zegt hij, waarna hij zich tot mij richt. 'Dit moet haast wel een cadeau van jou en Sirius zijn geweest, niet waar?'

Voor het eerst zie ik weer een sprankeling in zijn ogen. Ik knik vrolijk.

'En van mijn vader.'

Vanuit mijn ooghoek zie ik dat ook Hagrid ondertussen is gearriveerd, met een pakje onder zijn arm. Enthousiast zwaai ik naar de halfreus, die vrolijk mijn kant op komt.

'Katelynn! Lang nie' gezien! Hoe gaat't ermee?' roept hij.

'Alles gaat prima, Hagrid,' zeg ik lachend. 'Met jou?'

'Hagrid! Wat leuk jou weer te zien!' zegt Lily vanaf het schilderij plots, voordat Hagrid antwoord kant geven op mijn vraag.

Hagrid kijkt eerst verbaasd om zich heen, voordat hij het schilderij opmerkt. Zijn mond valt open van verbazing. Ik zet het schilderij zachtjes neer op een ezel, naar de tafel gericht en loop voorzichtig weg, terwijl Hagrid in snikken uitbarst.

'Misschien moeten we maar zonder Arthur beginnen!' roept mevrouw Wemel plots. 'Ik denk dat hij is opgehouden bij- o!'

Een zilveren lichtflits scheert door de tuin en landt op tafel, waar hij een prachtige Wezel vormt.

'Ik breng de minister van Toverkunst mee,' galmt de stem van meneer Wemel.

Meteen daarna verdwijnt de patronus weer. Ik ben niet in de buurt van Harry op dit moment, maar zie nog net Remus en Tops weglopen. Snel rep ik me naar Harry, Hermelien en Ron toe, die in een groepje bij de andere Wemels en Theo staan. Zij kijken elkaar verbaasd aan.

'Waarom komt nou weer de min-'

Een harde knal overstemt Rons vraag. Aan de rand van het Nest zijn meneer Wemel en Schobbejak gearriveerd. We wisselen onderling nog even vragendeblikken uit, terwijl de twee mannen dichterbij komen. Naast me kijkt Theo met grote ogen naar de minister. Blijkbaar is de man nog indrukwekkend voor hem.

'Sorry dat ik stoor' zegt Schobbejak meteen. 'Vooral nu ik zie dat ik een ongenode gast ben op een feestje.'

Hij kijkt net iets te lang naar de taart. Ik werp hem een wantrouwige blik.

Schobbejak richt zich tot Harry. 'Nog vele jaren.'

'Bedankt' zegt Harry lichtelijk terughoudend.

'Ik wil je even onder vier ogen spreken. En Kate Verbrugge, Ronald Wemel en Hermelien Griffel ook.'

'Ons?' vraagt Ron verbaasd. 'Hoezo?'