Bella Donna Del Capo(Onurlu adamlar serisi #1) Düzenleniyor

16. Bölüm

Medya; Roberto Casamerino
Şarkı; Happier than over

mavibeyaz60 denizzcim ithaf edildi.

Keyifli okumalar.....
Bu arada kitabımız sıralamalarda hızla yükselmekte, bu yüzden bu bölüme elinizden geldiği kadar yorum yapın.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Roberto uçaktan indikten sonra, direk evine geçmişti. Hem yol yorgunluğu hem de İsabella ile yaptıkları son konuşma onu fazlasıyla yıpratmıştı. Aslında tüm gerçekleri ona anlatmak
için büyük bir istek
duyuyordu ancak bir türlü dökülmüyordu dudaklarından o cümleler. İsabella'nın onun hakkında gerçekleri öğrendiğin de, kendisinden uzaklaşacağını bildiği için, bir süre daha bu konuyu onunla konuşmayacaktı.

Ne olursa olsun onu seviyordu ve onu kaybetmeyi asla göze alamazdı. Uzandığı yatak ne kadar rahat ve konforlu olsa da, bedenindeki acı can sıkıcı idi. Ancak yine de, gözlerinin önünden sevdiği kadının güzel yüzü gitmiyordu. Ona bu kadar aşıkken gerçekten onun gitmesine izin verme gibi bir ihtimali asla olamazdı. Belki de yaptığı bencillik diye düşündü. Ama İsabella sahip olduğu bu hayatı istemezse de, hayatından çıkardı ancak onu asla bırakmazdı.

Bu yüzden kararını aslında çoktan vermişti bir şekilde onunla evlenmeliydi. Herkesten ve her şeyden koruması için bu şarttı. Aklına İsabella'nın annesinin yaptığı oyunlar gelince bedenindeki tüm kanın çekildiğini hissetti.

Bir anne kızına nasıl bunları yapa bilirdi ki? Sahi o kadına Anne denebilir miydi? Roberto hafifçe gülümsedi. Buraya gelmesinin en önemli sebebi işte buydu. Onları kendi öz silahları ile vuracaktı. Ne olursa olsun bu oyunu bitirecekti.

Enzo Cossarini'nin bir çok mafia liderlerini arkasına aldığını düşündüğün de dudaklarında ölümcül bir gülümseme belirdi. Bu şekilde kurtulma şansı asla yoktu. Çünkü, Roberto her ne olursa olsun onu öldürecekti.

Kendisine hazırladığı tuzak yüzünden değil, ona ait olan kadına dokunmak istediği için. Bu hayatta en değer verdiği insan İsabella iken, ona zarar gelmesine asla izin vermezdi. O Onurlu bir adamdı ve ona ait bir şeyden asla vazgeçmezdi.

Uzandığı yatakta hafifçe doğruldu. Üzerindeki siyah gömleğini çıkarırken başındaki ağrı tekrar kendini gösterdi. Yatağının yanındaki komodinden bir ağrı kesici çıkardı ve içti. Azda olsa rahatlamak istiyordu. Ancak içi oldukça buruktu. Çünkü, havaalanındaki son sorusuna sevdiği kadın bir yanıt vermeden gitmişti. Korkuyordu. Onu kaybetmekten. Hiç bir şeyden korkmadığı kadar hemde.

Odasının kapısı çaldığında, aklındaki düşünceleri bir süreliğine beyninin en ücra köşelerine yerleştirdi. Zira biraz daha İsabella'yı düşünürse, işlerini halletmeden Amerika'ya dönmesi kaçınılmazdı. Kapıyı çalan evin kahyası yaşlı Marco idi.

"Don Casamerino" dedi adam saygılı bir üslupla.

"Bay Calasoro geldi efendim" dediğin de, Roberto az önce çıkardığı gömleğini tekrar giydi. Adama gitmesi için bir işaret yaptıktan sonra odasından çıkıp, aşağı kata indi.

Alfredo Calasoro Roberto'nun en yakın adamlarından olmakla beraber, ailenin de hukuki işlerine bakan bir avukat idi. Roberto onun kıvrak zekasına ve güçlü bağlantılarına her zaman güvenirdi. Bu yüzden de azda olsa onun yardımına ihtiyaç duyuyordu. Çalışma odasına girdiğinde 50li yaşlarının ortasındaki adamı gördü. Alfredo Patronunu görüp çoktan ayağa kalkmıştı.