Bella Donna Del Capo(Onurlu adamlar serisi #1) Düzenleniyor

25. Bölüm

Medya; Pinterest
Şarkı; Arcade
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Araba uzun ormanlık yolda ilerlerken benim içmdeki o huzursuz his her geçen saniye artıyordu. Gerçekten yaptığım şeyin akıl almaz olduğunun farkındaydım. Roberto şu an can düşmanının yanında olduğumu duysa kesinlikle aklını kaçırırdı bunu biliyordum. Elimi sertçe saçlarımdan geçirirken bakışlarım yanımdaki adama kaydı. Eskiden siyah gür saçları olduğuna emindim ancak saçları şu an kısa kesilmiş haldeydi ve bir kısmı alnına dökülmüştü. "Bana nasıl güvene biliyorsun?" Diye sordum. Zira benim anlaşmayı kabul etmem
gibi onun da hemen kabullenmesi pek akıl karı değildi bana göre. Tehlikeli bakışları çok kısa bir an üzerimde dolandı. Korktuğum gerçeğini değiştiremezdim.

"Sana güvenmiyorum ancak sevdiklerinin hayatı için hata yağmayacağını düşünüyorum" dedi dürüstçe. Bu tavrı canımı sıkmıştı. Kollarımı göğsümde birleştirerek önüme döndüm. Ancak onun şüphelenmesini istemediğim için çok fazla tepki vermedim. En azından bir süre ona katlana bilirdim. Bunu yapa bilirdim.

Ne kadar süre geçti bilmiyorum, ben düşüncelerime dalmışken, beni gerçek dünyaya döndüren telefonumun sesi oldu. Cebimden çıkarıp, ekranına baktım. Bir an Roberto arayacak diye çok korkmuştum. Ancak şükürler olsun ki, arayan arkadaşım Rose idi. Açmak gibi bir niyetim yoktu bu adamın yanında, ancak o telefonumun ekranına kısa bir bakış atıp, "Açmayacak mısın?" Dediğinde, aramayı cevaplamak zorunda kalmıştım.

Telefonu kulağıma götürdüm, temkinli ve stressiz bir konuşma yapmam gerekiyordu. "Alo" dedim sakince. Arkadaşımın cıvıl cıvıl sesini duymamla yüzümde hafif bir gülümseme oluştu. "İsabella, nasılsın?" Diye sordu Rose telefonun diğer ucundan. Sesi oldukça mutlu ve heyecan dolu çıkmıştı. Doğrusunu söylemek gerekirse arkadaşımın sesini bu kadar mutlu uzun zamandır duymuyordum.

Hele ki, son Roberto olaylarından sonra bir süredir görüşmüyorduk. "İyiyim, sen nasılsın?" Diye sordum. Arkadaşım titrek bir soluk aldığında, bakışlarım tekrar yanımdaki adama kaydı. Gözleri pür dikkat yolda gibi gözükse de, zihni ve kulakları bende gibiydi.

"O kadar mutluyum ki, sana anlatamam. Ailemin yanındayken çok özel şeyler yaşadım." Diye izah etti. Bakışlarım tekrar önüme döndü. Kaşlarım hafifçe çatıldı, arkadaşımı bu kadar mutlu ne zaman gördüğümü düşünüyordum. Çok özel şeyler yaşadım dediğinde az çok ne demek istediğini tahmin etmiştim.

"Nasıl yani?" Dedim. Cevabı bilsem de, onun ağzından duymak istiyordum. "Yeni biriyle tanıştım, çok uzun zaman sonra kalbimi ve vücudumu bu kadar heyecanlandıran biri hiç olmamıştı. İsabella kusursuz bir sevişme yaşadım, aklımdan bir türlü çıkmıyor" dedi hülyalı bir sesle. Arkadaşımı ilk defa bir erkek hakkında konuşurken bu kadar heyecanlı görmüştüm. O, her şeyin en iyisine layık biriydi her zaman.

"Senin adına çok mutlu oldum, Rose. Her şeyin en iyisini hakediyorsun" dediğimde, yanımda oturan adamın garip bakışları tekrar üzerime döndü. Ancak saniyeler sonra bakışlarını kaçırmıştı. Bu o kadar kısa bir andı ki, gerçek mi yoksa hayal mi kestiremedim.

Rose tekrar derin bir soluk aldı. "Teşekkür ederim" diye mırıldandı. Arkadaşımla kısa bir konuşma daha yapıp telefonu kapatmıştım.

Ne kadar süre daha gittik bilmiyorum ama, araba büyük terk edilmiş bir fabrikanın önünde durduğunda, bakışlarım tekrar yanımdaki adama kaydı. Demek o kadını burda tutuyordu. İçim sinirle dolarken, gözlerimin önüne videodaki hali geliyordu. "Bir kadına böyle davrandığına inanamıyorum" diye soludum öfkeyle. Ne kadar kötü biri  bile olsa oda bir insandı böyle bir muameleyi haketmiyordu.