Bella Donna Del Capo(Onurlu adamlar serisi #1) Düzenleniyor

8. Bölüm

Medya: Roberto Casamerino
Şarkı: Calma

Keyifli okumalar...

Hayatınızda çok fazla şaşırdığınız anlar nadiren yaşanır. Nasıl olduğuna bir türlü anlam veremezsiniz. Öyle bir anın tam ortasında şaşkın bir tavırla duruyordum. Elimdeki kolyeye yaklaşık 2 dakika 40 saniyedir bakıyordum. Parmaklarımı ismimin yazılı olduğu kolye de dolandırdım. Bunu kaybettiğime emindim. İçimi o tanıdık his kaplamıştı. Bu kolyeyi taktığım zamanlarda hissettiğim o tanıdık duyguyu anımsadım.

Babamın hediyesi idi bu kolye. 10 yıl önce doğum günümde alınmıştı bu kolye bana ancak sadece 1 yıl sonra onu kaybetmiştim. Kaybettiğim günü tam olarak hatırlamasamda babamın öldüğü dönemlere denk geldiğini biliyordum.

10 yıl sonra bir tesadüf sonucu hayatıma giren bu adamın odasında bu kolyeyi bulmak ise akıl karı değildi. Nasıl olabilirdi? Roberto aslında daha önceden beni tanıyor olabilir miydi? Bu olamazdı. Çünkü eğer daha önce tanışmış olsaydık ben onu hiç bir zaman unutmazdım. Hafızama güveniyordum.

Kolyeyi yerine bıraktım, ellerim titriyordu. Korkuyordum. Öyle bir bilinmezliğin içindeydim ki, nefes almak çok zordu. Belki de Roberto sandığım kadar iyi biri değildi. Odayı daha fazla kurcalamadan ayrıldım ordan. Kapıya yaslanıp derin derin nefes alıp sakinleşmeye çalıştım. Roberto beni bu halde görürse eğer, kesinlikle bir sorun olduğunu anlardı. Ve ona hiç bir şekilde açıklayamazdım bu durumu. Çünkü, bir şeylerden emin olmadan ona bir şey söylemeyecektim. Kafamdaki hikaye buydu. Önce emin olmam lazımdı.

Ellerimi saçlarımdan geçirdim, yüzüme yalandan bir ifade takınırken. Her zaman olduğu gibi şu anda duygularımı bir maskenin ardına saklanmıştım. Roberto'nun yatak odası olduğunu bildiğim odaya doğru ilerlerken korkuyordum. Bana hissettirdiği bu duygulardan, hayatından en önemlisi de ondan. Ancak korkunun ecele faydası yoktu.

Kapının önünde durdum, derin bir nefes alıp kapıyı çalacağım sırada içeriden gelen sesler beni olduğum yere mıhlamıştı.

Yazarın anlatımıyla...

Roberto sevdiği kadının yanından ayrıldıktan sonra odasına çıkıp çok kısa ve hızlı bir duş aldı. İsabella ile havuzda yaşadıkları o anlar soluğunu kesiyordu ancak sevdiği kadın hazır olana kadar onu bekleyecekti. Bir şeylerden çekinmesini, korkmasını kesinlikle istemiyordu. Onu öylesine seviyordu ki, bu duygular kalbine çok ağır geliyordu bazen.

Üstünü giyindi sakin bir tavırla. Saçlarına elleri ile şekil verirken içi huzur doluydu. Ancak İsabella'yı bu kadar arzuluyorken nasıl sadece uyuya bilecekti, aklı almıyordu. Bu onun içinde çok farklı bir tecrübe olacaktı. Çünkü, bir kadınla yatakta bir ilişki yaşamadan asla uyumamıştı. Güldü bu haline. Bazen İsabella karşısında aptal bir adama dönüştüğünü düşünüyordu. Hatta bazen değil, hep öyleydi. Onu gördüğü an bedeni hiç tatmadığı kadar büyük bir tutkuyla titriyordu. İsabella'nın aklını başından alan kokusunu anımsadı. Delirmek üzereydi.