A VolleyLife With You

Chapter 20

Dean's POV (Deanna's Dad)

"DEAN!!!" Sigaw ng asawa ko pagpasok ng office.

"Why are you shouting?" Emotionless kong sabi.

"Anong napag-usapan ninyo ni Sachi?! Why is she crying?!" Galit niyang sabi. I sighed first and talks.

"Sinabi ko sa kanya na makipaghiwalay siya sa Jema na yun because she's already in a fixed marriage."

"We already talked about this DEAN! Tinuloy mo pa rin?!" I know that she's really mad at me.

*Ring ring ring*

Kinuha ko ang cellphone ko and checked who's calling.

Unknown number Calling...

OTP

"Is this the father of Deanna Wong?"

"Speaking." Napatingin ako sa asawa kong nagtataka kaya niloud speaker ko ito.

"Nandito po siya sa hospital because she had a car accident earlier." Bigla akong napatigil sa sinabi nito while my wife is starting to cry.

"Okay. Papunta na kami." I ended the call and fixed my things. Bigla namang tumayo ang asawa ko at seryosong tumingin sakin.

"Kapag may nangyaring masana sa anak ko, hinding-hindi kita mapapatawad." And she walked out of my office.

Nakaramdam ako ng takot dahol sa sinabi niya. What I've done?!

Pagkababa ko, naabutan ko ang mga anak kong kinakausap ang Mom nila.

"Just stay here okay? Bukas na lang kayo pupunta doon because it's already late. Achi, ikaw na ang bahala sa mga kapatid mo." Bilin niya at masamang tumingin sakin. "Let's go."

I followed her at sumakay sa kotse. I'm the one who's driving. Pagkarating namin sa hospital, agad kaming pumunta sa emergency. May iilang police ang nasa labas.

"Where's Deanna Wong?" Tanong ni Judin sa isa sa mga nurse. Tinuro naman niya samin kaya pumunta kami sa may bandang likod.

Halos manlambot ako dahil sa nakita ko. Puno ng dugo ang ulo ng anak ko.

Akmang lalapit kami ng asawa ko pero pinigilan nila kami.

"We need to bring her na po to the ICU. Just wait until the operation is finished." Sabi ng doctor at dinala si Deanna.

"Look what you've done!" Napahagulgol ang asawa ko kaya niyakap ko siya.

"I'm sorry. I didn't expect this." Naiiyak na rin ako.

"Mr. Wong?" Tanong ng isang pulis na lumapit sakin at tumango naman ako. Naupo muna kami bago siya nagsalita.

"What happened?" This time kalmado na ang asawa ko.

"Base sa investigation, sinadya po ang pagkakabangga sa kotse ng anak ninyo dahil walang anumang sira ang sasakyan ng bumangga at kotse ng anak niyo." Mahabang explanation niya.

"Pero nasaan ang nakabangga?" Kunot-noo kong tanong. He took a deep breath first.

"Yun nga po Mr. Wong. Pagkarating namin sa lugar kung saan naganap ang aksidente, wala kaming nakitang tao sa loob ng sasakyang. SUV po ang bumangga."

"Do everything you can do! Hanapin niyo kung sinong hudas ang gumawa nito sa anak ko!" Galit kong utos sa kanya kaya pinakalma ako ng asawa ko.

"Masusunod po Mr. Wong. Tatawagan or pupuntahan na lang po namin kayo kapag may nakita na po kaming lead."

"Sige salamat." Sagot ng wife ko at umalis na ang mga pulis.

"Kayo po ba ang mga magulang ni Deanna?" Tanong ng isang doctor na mukhang kakalabas lang ng ICU.

Agad naming siyang nilapitan at tinanong. "Yes. Kamusta na anak namin?"

"I'm sorry Mr. and Mrs. Wong. Ginawa na po namin ang lahat." Napahagulgol na naman siya dahil sa narinig niya. Ako? Gusto kong saktan ang sarili ko. Kung tinaggap ko sila, hindi ito mangyayari. Pero ginawa ko lang naman kung ano ang makakabuti sa anak ko.

"Buhay po ang anak ninyo." Bigla kaming napatigil dahil sa sinabi ng doctor at napatingin kami sa kanya.

"Eh bakit ka nagso-sorry kanina?" Inis kong tanong sa kanya.

"Because....."

".....she had a temporary amnesia."