Hug Me (On Going)

Hug me - 2

"I lost my way", hindi ko siya maiwan iwan dahil iniisip kong baka mapaano siya dito lalo na't sinabi niyang hindi siya familiar sa lugar dito sa Pilipinas, tho palubog na din yung araw,

"It's hard for you to walk alone. Do you have phone? A person to contact?", tanong ko at talagang nangati ang anit ko sa nakuha kong sagot mula sakanya,

"Someone snatched it". ANOOOOO? Napapakamot sa ulong sagot nito,

"Ano sinakyan mo papunta dito? Bakit ka nakarating kase dito sa palengke?", tanong ko at napabuntong hininga nalang ako nung nakatitig lang siya sakin dahil hindi niya naintindihan yung sinabi ko,

"What brought you here? Have you rode a jeepney or you have a car?", mukha naman siyang yayamanin pero parang ang tanga ko sa tanong ko, edi kung may sasakyan pala siyang dala wla kaming problema-

"Yes I have a car". Huh? Pinaglololoko yata ako ng koryanong to.

"Then where did you park it?", naiinis ng tanong ko dahil parang naglolokohan nalang kami dito,

"I left it in Korea". Muntik na kong mapamura sa sinagot niya.

Jusko po brokenhearted na nga ako ganto pa yung makakasama ko imbis na naglalasing ako sa apartment ko,

"It's getting late and will be dangerous for us to stay here. Do you want to to go with me? I will do what I can to help you go back where you belong.", nung una ay nag aalangan pa siya pero wala naman siyang magawa kaya tumango nalang siya,

Pumara ako ng tricycle at dun kami sumakay pauwi sa apartment ko.

I was from Bulacan but I'm staying here in Manila dahil nandito yung trabaho ko that's why I am renting an apartment for me to stay.

"Salamat manong" sabi ko pagkabayad ko ng pamasahe,

I opened the gate at hinihintay na pumasok siya pero mukhang nagdadalawang isip pa siya,

Kahiya naman sayo, hindi nga kita kilala pero papasukin kita sa bahay ko to think na lalaki ka pa,

"You're the second guy I invited here in my apartment. You should be thankful because I will allow you to enter my house even tho I didn't know you well and this I our first meeting". Napaisip siya sa sinabi ko kaya naman nagpasya na siyang pumasok,

"Thankyou". Usal niya, sinarado ko yung gate at pumasok na kami sa loob, inilinga niya yung mata niya pagkapasok naming sa loob,

Nakakahiya ang kalat ng bahay, hinawi ko yung mga damit na hindi ko pa natitiklop at nailalagay sa cabinet so he can sit on my little sofa,

"Don't judge my place, maliit lang to kasi ako lang naman ang nakatira". Tiningnan niya ko ng nagtataka saka iwinagayway sakin yung kamay niya,

"I don't understand you well but it's all fine. Your place is fine". Sabi niya saka umupo sa sofa, itinapat ko naman sakanya yung electric fan,

He's wearing a shirt and a short kaya comportable naman siya, and he's also wearing a puma slide kaya kita mo yung laki ng paa niya, aba'y di ka magtataka kung bakit ganon siya katngkad,

"I'll just change my clothes". Naka uniform pa kasi ako at init na init na ko sa longsleeve poolo dress na to, biruin niyo yun nakadress ako tapos sumalampak lang ako sa kalsada kanina.

"Ay pucha", habang hinahalungkat ko yung mga nakasalansang damit para kumuha ng bihisan ay nahulog yung push up bra ko sa paanan niya at agadniyang pinulot yun,

"What is this?" inagaw ko yun sakanya at tinago sa pinakailalim,

"W-Wala yn, teka lang hinatyin mo ko para mapag usapan natin. kung paano kita matutulungang makauwi".Iniwan ko siya sa sala saka ako pumasok sa cr,

Inalis ko yung face mask ko saka ako naghilamos at nagpusod ng buhok, mapait akong napangiti nung Makita ko ulit yung pasa ko sa salamin,

'Yung pasa nandito pa, pero yung nagbigay sakin nito wala na'.

Saka na nga ako magdadrama pag nakauwi na tong si koryano dahil mas nakakaawa siya kaysa sakin ngayon.

Pajama and malaking tshirt ang suot ko, nakataas ang buhok ko and I don't have to cover my face dahil nasa loob naman ako ng bahay,

"What happened to your face?', napatingin ako sakanya nung magtanong siya, I can feel the concern on his voice,

"E-Eto ba? Don't mind it, this is just nothing". Pilit akong ngumiti sakanya saka ako pumasok ng kwarto para kunin yung laptop ko,

"Why did you let him hurt you?", bungad niya pagkabalik ko sa sala, umupo ako sa tabi niya at hinila palapit yung lamesa,

"I just can't do anything, he's just mad that's why he's hurting me-", he cut my words,

"That's not a valid reason for him to hurt you, any man don't have the rights to hurt a girl to begin with, even he's mad or what..But you're fault was that you were letting him lay his hand on you.". tama naman siya, alam kong may point yung sinasabi niya pero-

"Like what you have said, I forgot to love myself because of loving him too much and I admit it, that's my fault."..