Part 2

109 13 0
                                    

Cinta Luar Biasa Si Tunduyutung
BY : TESCY DESCY
Rekaan semata mata
Slowly Update

Part 2

Ke-esokan harinya.

Tunduyutung jalan pigi sekolah sama adik-adik dia. Durang ikut jalan di siring-siring bukit dakat sawah padi durang juga. Tiada jalan raya pigi rumah durang si Tunduyutung ni. Kurita pun tidak buli sampai tu kalau mahu pigi rumah durang si Tunduyutung.

Sampai saja di sekolah, si Tunduyutung kana ijik-ijik sama budak-budak lain. Bahh.. Buruk sudah gia baju si Tunduyutung. Tapi, masi juga si Tunduyutung pakai, biarpun tidak putih macam baju budak lain. Kasut pun bo’lubang sudah di dapan.

“Eeee.. Jangan kita kawan tu. Urang misikin tu.” - Bilang gia tu budak tahun anam. Apa lagi budak-budak lain, durang kasi katawa bogia si Tunduyutung.

“Kamurang ni tiada karaja kah!! Kamu suka butul kacau si Herry.” - Tiba-tiba ada budak tahun ampat pigi marah tu budak tahun anam.

“Eeee.. Nama dia tu, si Tunduyutung. Kau mahu juga kawan si Tunduyutung kah?” - Ni lagi budak perempuan 1 kalas si Tunduyutung be’suara.

“Ni punya kawan ni, karabau sama tu ayam saja tu. Kau mahu kawan juga dia? Bapa dia tu, tukang kurik kuburan. Eeee.. Tidak mahu surang kawan dia tu.” - Ni budak lelaki 1 kalas sama si Tunduyutung lagi be’suara.

“Mari kawan. Biar durang tidak mahu kawan kau. Sia mahu kawan kau.”

Tu budak yang tulung si Tunduyutung pigi tarik tangan si Tunduyutung, mahu bawa si Tunduyutung jalan. Jatuh-jatuh lagi air mata si Tunduyutung. Sakit hati dia bah. Tiada mahu kawan si Tunduyutung gia kan. Macam-macam lagi dia kana cakap.

“Kawan, jangan kau sedih. Saya kawan kau juga bah.”

Tunduyutung lap air mata dia pakai baju. Happy juga si Tunduyutung sikit, pasal ada mahu kawan dia gia. Tu budak daraja ampat punya badan kan, basar lagi dari si Tunduyutung. Kici bah badan si Tunduyutung ni.

“Macam mana kau tahu nama sia Herry?” - Si Tunduyutung tanya tu budak daraja ampat. Sambil si Tunduyutung tarik-tarik hingus dia.

“Sia tanya bapa sia.” - Be’kerut dahi si Tunduyutung.

“Aikk.. Macam mana bapa kau kanal sia?” - Senyum tu budak daraja ampat.

“Dia sigu gia. Guru kalas kau.” - Bulat bah mata si Tunduyutung.

“Ohh.. Kau anak sigu pula.”

“Ya. Nama sia Noel.”

“Ohh… Kau mahu kawan juga sama sia kah ni?” - Si Tunduyutung tanya si Noel.

“Kawan bah. Kanapa tidak.”

Senyum-senyum di si Tunduyutung. Si Noel pun senyum-senyum tingu si Tunduyutung. Si Tunduyutung tidak sadar, yang lubang hidung dia ada arang hitam dari tu asap lampu minyak tanah sa’malam.

Si Tunduyutung lap gia hidung dia kan, nahhh.. Panjang bogia tu arang sana hidung dia sampai pipi. Tiap hari si Tunduyutung pigi sekolah, mimang hitam lah lubang hidung dia tu. Tapi, ada juga kama si Tunduyutung mandi sebelum pigi sekolah.

“Herry, tu hidung kau kanapa ada hitam-hitam?” - Si Noel tunjuk hidung si Tunduyutung.

“Alamak.. Siou, rumah surang tiada bah lotirik. Surang pakai lampu minyak gas saja. Ni lah ni, ada hitam-hitam hidung sia.”

“Ohhh..” - Pindik saja si Noel jawab sambil angguk kapala.

Dari hari tu, si Tunduyutung tidak sudah rasa sunyi. Ada sudah kawan si Tunduyutung. Tapi, si Tunduyutung selalu juga kana ijik-ijik budak miskin. Si Noel lah yang selalu bagi samangat sama si Tunduyutung, supaya kasi abai saja yang suka jahat-jahat sama dia.

Si Noel selalu datang pigi kawan-kawan si Tunduyutung di rumah. Biarpun jauh rumah durang si Tunduyutung. Tatap si Noel pigi juga jalan-jalan sana tampat durang si Tunduyutung.

#2 Tahun Kemudian

Si Tunduyutung masuk sudah tingkatan 1. Si Tunduyutung jumpa ramai lagi urang baru. Ni kali, si Tunduyutung tidak dapat sama-sama kawan baik dia sudah. Pasal, si Noel baru tahun 6 gia.

Kira tanak wagu sudah bah si Tunduyutung ni. Tapi, si Tunduyutung ni, budak baik bah. Pendiam butul si Tunduyutung ni. Tapi jangan main-main. Pintar si Tunduyutung ni. Palajar cermelang dia ni masa di SK.

“Hoi budak!”

Tiba-tiba ada urang teriak dari balakang si Tunduyutung. Tunduyutung pusing tingu balakang. Emmm.. Budak 1 kampung sama si Tunduyutung pula. Yang pembuli si Tunduyutung masa di sekolah rendah.

“Huiii.. Samat sudah kau kan Utung. Pakai baju baru sudah di kau, lapas masuk tingkatan 1.” - Si Tunduyutung diam-diam saja kana pusing-pusing.

“Bo’bulu sudah di kau tu sekarang kan Utung.” - Ada 1 urang lagi kasi keluar suara sumbang, sambil pigi tandang-tandang kaki si Tunduyutung.

“Utung, kau tingkatan 1 sudah. Kau ada pakai santut kah?” - Ada lagi suara samak samun pigi tanya si Tunduyutung.

“Mana mampu tu mahu bili santut. Tingu tu beg dia. Duii.. Bah. Kosian butul kau ni Utung. Beg daraja 5 lagi kau pakai kan.” - Ada lagi mulut kumbahan jamban pigi cakap sama si Tunduyutung.

“Hoi. Balanja bah surang.” - Ada lagi ni gobuk 1 ekur pigi teriak si Tunduyutung.

Kana tarik saja beg si Tunduyutung. Terus putus saja bah tangkai beg si Tunduyutung. Katawa-katawa lagi semua tu budak-budak 1 kampung si Tunduyutung, bila durang tingu beg si Tunduyutung putus sudah.

Si Tunduyutung diam-diam saja tingu tu budak-budak kasi tumpah isi dalam beg dia. Si Tunduyutung tiada bawa duit pigi sekolah. Mama si Tunduyutung kasi bawa bakal saja. Sama air putih.

Buli-buli kana tapau bah air sama bakalan si Tunduyutung. Kana injak-injak lagi buku sama beg si Tunduyutung. Biarpun si Tunduyutung sakit hati kana buli. Si Tunduyutung cuba tidak mahu kasi jatuh air mata dia.

Tiap hari si Tunduyutung kana buli sama ni budak-budak kampung dia juga. Tiap-tiap hari si Tunduyutung tahan lapar sama haus saja di sekolah. Tiada si Tunduyutung jumpa kawan baik, macam si Noel.

Habis saja masa sekolah, si Tunduyutung jalan kaki saja balik pigi rumah. Jauh ni sekolah SMK dari rumah durang si Tunduyutung. Tapi kalau ikut jalan kabun gatah urang. Sama limpas hutan, tidak juga rasa tu jauh, biarpun 2 jam juga perjalanan.

Si Tunduyutung sampai saja di rumah. Si Tunduyutung sambung lagi pigi tulung mama bapa dia sana sawah padi. Tiap hari, si Tunduyutung kasi habis masa dia. Mahu tulung mama bapa dia. Si Tunduyutung tidak perna pikir mahu main.

Kalau si Noel datang pigi rumah durang si Tunduyutung, durang dua tidak kasi habis masa mahu main-main. Si Noel pigi ikut si Tunduyutung buat karaja.

Lain bah hati si Tunduyutung ni. Dia tidak macam budak lain. Matang butul pikiran si Tunduyutung. Dalam pikiran si Tunduyutung, dia mahu tulung mama bapa dia. Dia tidak mahu kasi susah mama bapa dia.

Adik-adik si Tunduyutung pun, kuat juga mahu tulung-tulung buat kerja. Cuma yang bungsu saja, kuat main. Biarpun masi kici-kici lagi durang si Tunduyutung, durang ada angan-angan sama cita-cita.

“Utung, bisuk kau suti tu kan.” - Bapa si Tunduyutung tanya si Tunduyutung. Sibuk si Tunduyutung asa parang di batu.

“Ya, pa. Hari anam gia bisuk tu.” - Bapa si Tunduyutung tarik napas, sambil kasi gulung kirai dia.

“Napa, pa?” - Tunduyutung tanya bapa dia.

“Tu mama kotua kampung. Dia sudah moninggal sa’malam. Jadi, bisuk mahu pigi kurik kuburan. Kau buli tulung bapa kah? Uhukk.. Uhukk.. Uhukkk.” - Terus batuk-batuk lagi bapa si Tunduyutung.

“Buli bah, pa. Bila mahu kubur, pa?” - Kosian butul si Tunduyutung tingu bapa dia.

“Emmm.. Lusa juga. Tapi, tu kotua kampung suruh kurik awal-awal.”

“Ohh.. Bah.”

Bapa si Tunduyutung jalan mahu pigi tingu tu ikan masin yang mama si Tunduyutung jamur sana dapan rumah. Tunduyutung tingu saja bapa dia. Sakit sudah bah bapa si Tunduyutung, tapi dia masi juga mahu buat karaja barat-barat.

-BERSAMBUNG-

Cinta Luar Biasa Si Tunduyutung Where stories live. Discover now