Short update
********************************
I stared at my phone then at Gino. I felt like our atmosphere was suddenly ruined.
"Answer it. But if he tells you to go home, give the phone to me", he said. Nagtaka pa ako sa multo ng ngiti na ibinigay nya. Hindi ko tuloy alam kung sasagutin ko ba o hahayaan na lang.
Gusto kong hayaan na lang dahil ayaw kong masira ang pagkakataon namin ni Gino pero pakiramdam ko'y nagtataksil kaming dalawa. Zeo was still my fiance'.
I swallowed hard before answering the phone.
"Magluluto lang ako", paalam ni Gino. He bent down to give me another soft kiss on the lips. Pakiramdam ko'y galit sya. Natatakot ako na baka iwanan na naman nya ako.
"Hello", sagot ko sa tawag.
"Where are you? May sumundo raw sa'yo sa opisina kaninang hapon pero pumunta ako sa bahay nyo at wala ka doon. Nasaan ka?"
I guessed he was driving right now. Rinig ko ang mahinang tugtog mula sa kabilanh linya. Pamilyar iyon.
"I-I'm..."
Hindi ko alam kung sasabihin ko ba ang totoo.
"Whete are you, Cresia? You need to rest properly. Baka magkasakit ka na naman"
Mas lalo akong nakaramdam ng guilt dahil sa pag - aalala nya.
"I'm with Gino", sa wakas ay bigkas ko.
Natahimik sa kabilang linya. "Nandyan ka pa ba?"
"Sorry. You're with him? Okay na kayo?". Pansin ko ang paghina ng boses nya. Parang naging matamlay.
"Yes. We're okay..." may pag-iingat ang bawat salita ko.
"Hindi ka uuwi? Sabagay, gabi na rin naman. Huwag ka nang umuwi, delikado sa daan". Wika nya. May bumusina at humingi si Zeo ng paumanhin.
"You're driving? Baka maaksidente ka. Mas delikado yang ginagawa mo", pilit kong pinagagaan ang aming usapan. Humalakhak sya sa sinabi ko.
"Malapit na naman ako sa condo kaya ayos lang. Stay with him tonight. But be careful. Please, don't be hurt again, Cresia"
May kumurot sa puso ko nang sabihan nya iyon. He was so sincere.
"I won't"
"Let's talk again when you come home"
Tumango ako na para bang nakikita nya ako.
Nagpaalam na sya at ganoon din ako. Matagal bago ko napag-isipang lumabas sa silid para hanapin si Gino. Ilang pasilyo ang nadaanan ko bago ko sya natagpuan sa kusina. Naghihiwa ng mga sangkap sa pagluluto.
"Hi", bati ko nang makalapit ako sa kanya.
"Hey. Lulutuin ko lang ito pagkatapos ay pwede na tayong kumain. Ayos lang ba na gabihin ka?", he was busy with the potatoes.
Nilapitan ko sya. "I'm not going home. You don't need rush baka hindi masarap ang maluto mo"
He raised his brow at me and smirked.
"I can cook with my eyes close, baby"
"Yabang!"
Hindi nya binuksan o itinanong kung ano ang naging usap ko kay Zeo. I guess he was respecting my privacy.
"Wala ka bang itatanong?" niyakap ko sya mula sa likod.
"I want to. Gusto kong malaman lahat ng sinabi nyong salita sa isa't isa pero hindi ko gagawin iyon dahil inyo 'yon. I trust you"
I don't want to ruin our moment so I stopped there.
Hinalikan ko ang braso nya.
I enjoyed watching him be the man on the kitchen. Siguro' s nakakagwapo talaga ang pagiging marunong sa pagluluto.
"Come here", tawag nya sa akin. Ngayon ay nasa harapan sya nya ang kalan at mayroong maliit na kaserola. He was gently stirring it with a small paddle. Lumapit ako.
"Hold this. Haluhin mo. Huwag kong lalaksan baka matapos at mapaso ka"
"Hindi ako marunong", I pouted.
"I'll teach you. Here."
Ibinigay nya sa akin ang hawak nya at tinuruan ako kung paano dapat haluin iyon. It was my favorite creamy crab soup with corn. Nang matutunan ko kung paano ang gagawin ay hinayaan nya ako at bumitaw na sya sa akin. Akala ko'y maggagayak pa sya ng ibang lulutuin pero naramdaman ko na lang ang kanyang kamay at braso na pumulupot sa maliit kong bewang.
Sa gulat ko ay napasinghap ako ng bahagya. I even stopped stirring the soup.
"Don't stop, baby." bulong nya sa akin. Tumama ang kanyang hininga sa aking tainga. It brought shivers down my spine. His voice was husky and gruff.
"What are you doing?", kinakabahan kong tanong.
"I want to stay like this"
Ipinatong nya ang kanyang baba sa balikat ko. Magkadikit ang pisngi naming dalawa. I could very well feel his heat.
"I want to be like this. I want to stay like this, Cresia. Can we?", lambing nya. Napangiti ako at humaplos ang init sa aking puso.
"I want it, too"
"Really? Because I don't think I can let go of you anymore, baby. Stay with me. Wag kang magpapakasal sa iba. Sa akin ka lang, Cresia", he kissed my cheek.
"Akin ka lang. Gusto ko akin ka lang", then my nape.
And that's where it begain to heat things up.
