✨İlk Kitabım✨
Başak daha küçük yaşta annesini ve daha doğmamış kardeşini trafik kazasında kaybetmiştir. En zor zamanlarında hem kuzeni hemde en yakın arkadaşı Selma yanında olmuştu. Selma ile birlikte babasından gizli hazırlandığı sınavı kazanıp en...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yılbaşı gecesi kızlarla yorgunluktan adeta kış uykusuna yatmıştık. Ama ne yazık ki hemen ertesi gün okul olduğundan bizim uykular yalan olmuştu. Selma'nın ve benim alarmım aynı anda odada yankılanmaya başladığından kendimi yastığımla boğma aşamasına geçmiştim.
Selma uykusunda "Biri şu lanet alarmı kapatsın!" diye mızmızlandı. Bu işe gönüllü olmadığım gibi Selma'nın üzerindeki on kiloluk yorganı çekiştirmiştim. Tabii işin dozunu biraz fazla kaçırdığımdan büyük bir gürültü kopmuştu.
Defne ile uykumuzdan sıçrayıp gürültünün nedenine baktık. Selma yataktan düşmüş üstüne üstlük yerde yüzü koyun bir şekilde uykusuna kaldığı yerden devam ediyordu. Onu böyle görmek bile kahkahalarla gülmeme yetmişti.
Defne "Selma," diyerek ayağıyla onu dürtükleyip duruyordu. Bense kahkahalarımı bastırmak için battaniyeyle ağzımı kapatmıştım. Ama bunu durdurmak sandığımdan daha zormuş.
"Okula geç kalıyoruz!" diye bağırdım birden. Gözlerim kafayı yemişçesine çalan alarmı kapatırken saatin daha yeni farkına varabilmiştim.
Defne uyku semesi Selma'yı dürtmeye devam etti. En sonunda gözleri kapalı olduğundan dengesini sağlayamamış Selma'nın üzerine düşmüştü. Güm diye bir ses geldi. Kafamı çevirip baktığımda ikisinin tost olmuş yerde uyumaya devam ettiğini gördüm.
Kahkahalarımın arasından "Uyanın!" diye bağırmak durumunda kalmıştım. Tabii iki kardeş beni takmamakla birlikte uykularına kaldıkları yerden devam etmişti. Sırf bu yüzden odamdaki banyoya geçmek için kavga olmaması için sıcacık yatağımdan kalkmıştım.
Parmak uçlarımda usul usul banyoya doğru ilerlerken lanet olsun ki iki cin cücesi saniyesinde gözlerini açmıştı. "Sakın aklından bile geçirme," diyerek tısladı Selma.
Defne ise kardeşiyle senkronize bir şekilde başını sallamış delici bakışlarını üzerime dikmişti. Yutkundum. Kendimi korku filmlerinde katille baş başa kalan esas kız gibi hissetmiştim. Adımlarım beni geri geri banyoya doğru götürüyordu.
Yerden fırlayan zombilere karşı kendimi banyoya atmayı başarmıştım. Kapıyı da arkamdan kilitleyince rahat bir nefes almıştım. "Altıma kaçırmak üzereyim. Çabuk kapıyı aç!" diye cırladı Selma. Ama yemezler.
"Git kendi odana!"
Selma'nın bu sözümle gözlerini kısmış olduğu yerde sinirle tepindiğine emindim. Defne ise muhtemelen onun bu haline gülüp çoktan odadan çıkmıştır. Banyoyu kapmanın verdiği mutlulukla işimi gücümü halledip kapıyı açtım.
Selma eli belinde onca zaman beni beklemişti. Sinir bozukluğuyla beni kenara itmiş tuvalete koşmuştu. Onun bu haline gülmeden edemedim. İnadı inattı. Sırf benim inadıma onca zaman kapıda beklemişti.
Defne ise tam da tahmin ettiğim gibi odada yoktu. Bende okula geç kalacağımızdan dolaba koştum. Elime geçen her şeyi yatağın üzerine fırlatıp alelacele hazırlanmaya başladım. Selma Hanım gelmeden önce hazır olmalıydım. Çünkü bu seferde hemen yan taraftaki odasına gitmeye üşendiğinden benim makyaj masamı işgal edecekti.
