AN: Please do read and comment para mas magkaron ako ng inspirations :)
Kyle's POV:
Pagkagising ko mga 7pm ay chineck ko kung nasa kwarto at cabinet ko na ang mga gamit ko and good thing kasi andon na nga. Maayos ko na ang bag ko para bukas.
Kumain na din kami ng dinner at pagkatapos ay bumalik na rin ako sa room ko to rest. Parang naeexcite na natatakot na masaya ang pakiramdam ko. Ang gulo kung iisipin. Kakayanin ko naman siguro bukas. Ready na ko eh. Ready to fight na to. Hahaha joke leng. Aalalahanin ko nalang ang mga sinabi sakin ni Ate Sophia.
--
Kinabukasan ay ginising agad ako ni mama ng maaga. Ang aga yata kasi medyo madilim pa sa labas. Nakakatamad pa tuloy. Ang aga talaga ng pasok sa Pilipinas.
"Makilala ka kaya nila Kyle?" Nagaayos ako ng sarili for breakfast ng pumasok si Mama. Bakit naman hindi? Ako parin naman to eh.
"Oo naman Ma." Sagot ko. "Ako parin naman to. Gumanda lang." Biro ko kay Mama.
"Thats true." Siya. "Bumaba ka na ha. Nga pala your dad called, di ka daw nya macontact. Chineck lang kung okay tayo. I said yes." Dugtong pa nya. "Sige Ma." Bumaba na rin ako sa dining room. Medyo kinakabahan ako. Konting oras nalang at nasa St. Eagleton na ko.
Kumain ako ng breakfast with Mama and after nagprepare na rin ako for school, actually for the first day of school here, again. Suot ko ulit ngayon ang school uniform ng Eagleton. Medyo nag fit in na sakin ang uniform dahil sa medyo nagkalaman na din ako. Itinaas ko rin ang bangs ko para naman mas makita ang mukha ko. Sayang naman effort. Bago ako umalis ay tinawag ako ni Mama.
"Baby before going to your class, go first to School Office. They will give you your id and papers. Ihahatid ka muna ni Kuya Rodger for today para makabisa mo ang papunta ng Eagleton." Then niyakap ako. "You can do it."
"Yes Ma. Bye." At umalis na din ako ng bahay. Sumakay na ko sa kotse ni Mama at sinabi kay kuya rodger na umalis na.
--
Sa kalagitnaan ng byahe medyo kinakabahan ako. Feels like a first time.
"Kuya dito mo nalang ako ibaba." Bumaba na ko sa parking lot ng school na malapit sa entrance. Ganun pa din ang eksena kapag first day of school. Maraming tao at estudyante na naghahanap ng room. Mga lakad ng lakad.
I started walking, naramdaman ko na ang mga tingin ng tao sakin as I walk towards the entrance. Ayan na Kyle. May mga nagbubulungan na din. Katulad to ng eksena ko dati na mga usapan at tinginan. Ang kaibahan lang ngayon, tinitignan ko na sila at di na ko nakayuko. Dapat na magkaron na ko ng confidence sa sarili ko. Ang kaibahan lang sa mukha nila ay ekspresyon na nagtatanong ng 'sino-sya'.
I keep on walking hanggang sa makarating ako sa stairs paakyat sa building ng school office na di naman kalayuan sa entrance. Thank God di ako exposed.
"I can still smell fishyness in you, Kyle." Wait. I stop. That voice. Hinding hindi ko sya makakalimutan. Yung boses ng taong nagpahirap sakin. Ang babaeng di ko alam kung anong galit sakin. Ang babaeng muntik ng maging dahilan ng pagkamatay ko. Si Megan... I miss her.
Napapikit muna ako kasi lahat ng nangyari last year bumalik lahat sa memory ko. Lahat ng sakit bumalik sa isip ko but I need to control it. Iniisip ko kung ano ang dapat maging reaction ko pag harap sa kanya. O hindi nalang? No! Dapat harapin ko sya. Dapat kong harapin ang takot ko. Unti unti akong humarap sa kanya. O supposed to be sa kanila. Kasama nya si Melody at Menzy. They look all the same. Bukod sa mga looks nila na mas lalong naging matured. I miss you three!
BINABASA MO ANG
What If (BoyxBoy)
RomansPano kung sa naging takbo ng buhay mo eh puro sakit ang dinanas mo mula sa mga tao sa paligid mo. Pano kung minsan ka na nga lang umibig, niloko ka pa. Pano kung sukuan ka na ng buhay mo? Pano kung ang lahat ng nangyari ay may kapalit na bago? Isang...
