AŞKA DÜŞÜŞ (TAMAMLANDI)

27.Bölüm

Instagram: askadususofficial / missfirat

Keyifli okumalar. ❤

Playlist: Sertap Erener - İyileşiyorum

27.BÖLÜM

Hayat, ters köşelerle doluydu. Bir yöne doğru ilerlediğimizi zannederken aslında aniden ters yöne gittiğimizi fark ederdik ya da o ters köşeler bize kendi ayağıyla gelmiş olurdu. O ters köşelerin hayatımızı nasıl etkileyeceğini bilmezken bunun karşısında savaşmalı mı yoksa köşeyi dönüp kaçmalı mı, emin olamazdık ama bazen de hayatımızın tam ortasına dalan o ters köşeler dünyanın en tatlı duygularını açığa çıkarırdı.

Hayatın bana en büyük ters köşesi, Murat'ın elini tutmak için geldiğim bu koca şehirde artık İlker Altan'ın elini tutmamdı. Onun doğru insan olduğunu kabullenmemdi.

Altı yıl, altı koca yıl boyunca hiç tanımadığım, aslında içinde hangi duyguları barındırdığını dahi bilmediğim bir adamın benim için doğru insan olduğunu zannederdim. Ona bir gün kavuşacağımı düşleyerek günleri, haftaları, yılları sayardım. Meğerse büyük bir yanılgıya kapılmışım. Doğru insan, karşına çıktığı zaman her şeyiyle kendini belli ediyordu. Gösterdiği sevgiyle, küçücük bir sorunda kestirip atmamasıyla, kalbini daha fazla kırmayı değil de onarmayı tercih ettiğinde, gönlünü almayı başardığında, seni sarıp sarmaladığında... Kısacası sana kucak açıp ev olduğunda, anlıyorsun aslında karşındaki insanın gerçekten doğru insan olup olmadığını.

İlker, arabayı restoranın önündeki kaldırıma park ederken dün geceyi anımsadım. Televizyon karşısında nasıl birbirimizden geçtiğimizi, asla diziyi izleyemeyişimizi, yeniden göz göze geldiğimizde nasıl alev aldığımızı, beni öpüşünü, dudaklarını boynumda gezdirişini aklıma getirdim. Zaten her saniye sadece onu düşünürken, şimdi de tenime bıraktıklarını düşünmeye başlamıştım.

"Ya ben de kontrolden çıkarsam?"

Söylediğim o cümleden sonra dün gece ikimiz de tutuşup yeniden birbirimizi öpmeye başladığımızda farklı duygulara kapıldım. Daha öncesinde hiç hissetmediğim o duygular kabarıp kalbimin tam ortasında patladı. İlker'den kendimi uzaklaştıramadım. O beni öptükçe daha çok ona sokulmak, onu hissetmek istedim.

Dün gece beni aniden kucağına alarak yatak odasına taşıdığında bana neler yapabileceğini aklıma getirmedim çünkü karşı koyamadım. İlker'in karşısında savunmasız kalıyor ve ondan gelecek olan her şeyi kabulleneceğimi düşünüyordum. Beni yatağına üzerimdeki kıyafetlerle bırakırken daha fazlasını, çok daha fazlasını istedim ondan. Kazağından tutup kendime çekmek dudaklarındaki tadı alarak yeniden onu keşfetmek istedim. Fakat İlker Altan bir kez daha İlker Altan'lığını ortaya koydu ve beni şaşırtarak aniden geri çekildi. "Daha fazla ileri gidemeyiz meleğim. Şimdi değil, böyle değil," diyerek kulaklarıma fısıldadığında bütün organlarım onun için yandı, tutuştu, vazgeçmek istemedi. Fakat İlker yine de benden uzak durmayı tercih etti. Dolaptaki kıyafetlerinden bir şeyler alabileceğimi söyleyerek, Cambaz'ı da yanına alıp beni yatak odasında baş başa bıraktı. Gelmesini bekledim. Saatler boyunca, üzerime giydiğim onun kıyafetleriyle gelmesini ve yatağına yatmasını bekledim ama İlker gelmedi. Dayanamayıp onu çağırmaya gittiğimde salonundaki koltukta uyuya kaldığını fark ettim. Bilerek gelmediğini biliyordum ama beni, benden daha çok düşünmesi gururumu okşamıştı. Dayanamamıştım. O an yine dayanamamıştım ve yatak odasından kaptığım pikeyi elime aldığım gibi onun yanına sokulmuş, bana itiraz etmesine fırsat vermeden tüm geceyi kollarının arasında, o koltukta uyuyarak geçirmiştim. Sabah uyandığımızda ikimizin de sırtlarında keskin bir ağrı vardı ama pek de umurumuzda değildi. Çünkü bu kez İlker Altan, benden uzak durmak istemiş ama ben ona karşı çıkarak kollarının arasına atılmıştım.