PM 32:Bill

11 2 0
                                    




Pretty Much

Chapter Thirty-two




Flinching against the bright lights, I rapidly shield my eyes using my arm. Gumilid ako at nag-decide na matulog ulit, thinking maybe I've left the lights on when I slept. I was about to doze off when I notice a thing on my right hand—A tube!


Napabalikwas ako habang kinukusot ang mata ko. Sinundan ko ng tingin ang tubo mula sa kamay ko papunta sa gilid kung nasaan may nakalagay sa'king dextrose. Lalo akong kinabahan nang makita ang logo ng hospital sa footboard ng kama. Pati na rin ang katotohanang naka-hospital gown ako!


Ba't nasa ospital ako? How the hell I end up here?!


My head throbs when I try to remember what happened. I can't remember a single thing. Teka, ilang oras na ba akong nandito?


Habang pinipilit ko abutin ang bag kong nakapatong sa kalapit na upuan, nahulog ang bagay na nakapatong doon.


It's a familiar pink beanie.


Kumunot ang noo ko habang pinagmamasdan 'yon sa sahig. That was JC's. Paano napunta sa'kin 'to? Magkasama ba kami?


All the questions forming inside my mind halted when Sagi suddenly enters.


"O Ari, 'wag ka munang tumayo!" Nagmamadali niyang inilapag ang binili niyang pagkain sa table at inihiga muli ako sa kama.


Hindi ako nagpatinag at pinilit na umupo. I can't lay down knowing that I'm confined in a hospital. "Jade, anong nangyari? Ba't ako nandito?"


Worry etched her face when she sat down the chair. "Tama nga 'yung doctor kanina...You won't remember something when you wake up."


"Huh? Nabagok ba ang ulo ko?" naguguluhan kong tanong. "Anong araw ba ngayon? May klase ba tayo?"


"Calm down, Ari. Sunday ngayon, okay?" She rolled her eyes. "Almost ten hours ka ng tulong since you fainted from that stupid bar."


Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. "Sinong nagdala sa'kin dito?"


"Pumunta ako agad dito when I got a call from—" Pareho kaming napalingon kay Kyle na kakabukas lang ng pinto. Sagi then smirks at me. "—speaking of the devil."


"Kumusta ka na? Maayos na ba ang pakiramdam mo?" Kyle looks distraught walking to me while holding a small paperbag.


"You brought me here?"


Imbes na sagutin ako inilapag niya ang binili niyang prutas sa table kasama ng mga binili rin ni Sagi.


I hate to think about this pero medyo in-expect ko na si JC ang papasok at hindi si Kyle. Ang sama pero 'yon talaga ang naramdaman ko. But then again, I'm still thankful that it was him who brought me here and not some creepy stranger.

Pretty Much (PS #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon