One Night With A Stranger (One Night Series #1)

𝑲𝒂𝒃𝒂𝒏𝒂𝒕𝒂 33

Mess

"What's the name of your brother?" I asked.

"Reon Harvey Vasquez." Range answered as he kissed my nape.

Nakaupo pa rin ako sa kaniyang hita habang tinatanong ko siya ng kung ano ano. Hindi na niya ako pinaalis pa simula kanina.

"Only brother?"

Tumango siya. "Yes. One and only brother. He's my younger brother. I'm five years older than him."

Hinanap ng kaniyang kamay ang mga kamay ko na nakalagay sa mga hita ko. Halos magsitayuan lahat ng balahibo dahil sa kaniyang ginawa.

He intertwined our hands. At sa hindi malamang dahilan ay nakuntento ako. Naging kalmado ako. Nilaro ng kaniyang kamay ang aking mga daliri. Hinayaan ko lang siya sa ginagawa habang hinahayaan ko ang sarili ko na titigan ang aming mga kamay.

"How did you met Reon?" tanong niya sa akin. Nilingon ko siya. Sumalubong sa akin ang kaniyang makakapal ngunit magaganda na kilay na sinamahan pa ng kaakit akit ng mga mata. Nakakunot ang kaniyang noo.

I smiled. "I didn't met him in the first place, Range. Nakita ko lang siya sa party ng kapatid ni Jac. Nakapasa kasi ang kapatid niya sa bar exam, so there was a celebration. There, I saw your brother. Kaibagan ata ni Jamyca."

"So, you and Reon haven't meet formally?"

Umiling ako sa kaniya nang maalala ang nangyari kanina. "Reon introduced himself to me after you called me."

His eyebrow raised. "He introduced himself?"

"Yep, pagkalabas ko ng banyo ay nakita ko na siya agad. He knows about...us." nahiya pa ako dahil sa huling sinabi ko kaya binaba ko na lang ang tingin ko mula sa kaniya.

I heard him chuckled. He held my chin and made me looked at him.

"Why? Nahihiya ka ba? Saan ka nahihiya?" he asked while smirking.

Hindi ko siya sinagot at lalong nag-iwas ng tingin. I don't want to look at him. Ngayon na pakiramdam ko namumula ang buong mukha ko.

She hugged me tighter. Mas lalong lumapit ang mukha niya sa akin. Kahit di ako nakatingin ay nararamdaman ko ang hininga niya sa aking pisngi.

He sighed. "Ayaw mo ba na may nakakaalam sa atin? Do you want us to kept as secret?"

Bumalik agad ang tingin ko sa kaniya. Hindi ko alam kung paano sasagutin ang tanong niya. Do I want it to be kept as secret? Of course I don't want but...

"I don't know," naguguluhan kong sagot sa kaniya. Dahil hindi ko talaga alam. I know what our situation is. Masyado pang magulo. Nakatakda pa rin ako ikasal kay Drew.

Sa ikalawang pagkakataon ay inangat niya muli ang mukha ko. Nagulat ako nang marahan niya akong halikan sa aking noo. Akala ko galit siya dahil sa sagot ko.

"I didn't tell Reon about us. It's just that he's too nosy kaya siya may alam. If you want us to kept secret, it's fine with me. I am fine as long your with me."

Gumaan ang pakiramdam ko dahil sa sinabi niya. Ang kaninang panget na pakiramdam ay bigla na lang naging maganda dahil sa kaniya.
I don't know why I always find my peace with him. I remember the first time we saw each other in the club. He's a stranger to me. I don't know him but I don't know why I feel comfortable to him. Was it the spirit of the alcohol or there was something more? Like...what I've feeling right now.

Unti-unti ay nilapit niya ang kaniyang labi sa'kin. I closed my eyes to the anticipation. Humigpit ang hawak ko sa kaniyang kamay nang magtapo ang mga labi namin. I placed my handa on his neck. Halos sakalin ko na siya lalo na nang mag-umpisang gumalaw ang kaniyang labi. Mas hinigpitan ko ang hawak ko sa kaniya. Nalalasing ako sa mga halik niya.