PURE SERIES 1: Loving a Living Corpse (Under Revision)

Chapter 16

A month passed by at nagsimula na kaming mag-shooting para sa competition show namin. Isang buwan akong nag-focus sa training at paghahanda para roon. Sayang din naman kasi ang contract kapag nanalo.

Sa isang buwan din na iyon ay minamadalas ko ang pagdalaw sa office ni Cadey. Talagang sinusulit ko ang pagpunta ko roon. Minsan ay pinupuntahan ko si Luna para samahan siya, minsan ay tumatambay ako sa office ni Cadey at tinitignan siyang nagtatrabaho. Kung wala naman siya sa office, nasa bahay lang ako at hinihintay siyang umuwi para sa bahay niya ako mag-abang.

I wanted to spend my time with him until we're gonna stay low. Mabuti at hindi ako nasa isang strict na schedule.

Within that time, I knew more about Cadey. He's not just a workaholic doctor, but also a compassionate and a heartwarming person. I'm mostly with him taking lunch, seeing him always cleaning and disinfecting the table before eating became a ritual for me. Napaka-hygienic talaga ng mga doktor!

I also accepted the fact that he really sacrifices his good night rest in order to save people and contribute to the development of medicine in the country. One time, no'ng binisita ko si Cadey, natutulog siya sa swivel chair na walang kumot! Naaawa tuloy ako sa kanya kasi may inasikaso siyang isang sensitibong pasyente at halos buong araw siyang nakatutok do'n. Naalala ko pa nang tinawagan niya 'ko para pakibantayan sina Misty at Gio.

I understand him so I did everything to help him lighten his burdens. I felt like being with him makes me more responsible and caring. Kahit si Denise, nakita niya ang pagbabago ko.

Balik sa kasalukuyan, tapos na ang shooting namin for this week. Kahapon kami natapos at masaya ako dahil may na-meet akong friends doon. Isa na si Vivi, magkasing-edad ko, pero mas matangkad ako sa kanya nang ilang pulgada. Naging magkaibigan agad kaming dalawa, she's so bubbly at napakamasiyahin! Para tuloy akong may bagong sister-in-crimes. Pero mahal ko pa rin si Denise! Sadyang busy lang masyado ang manager ko kaya maghahanap muna ako ng kapalit. Isa pa sa nalaman ko tungkol sa kanya ay may crush siya kay Wilson kaya palagi ko siyang tinutukso sa kanya.

Nasa higaan ako at katatapos lang mag-agahan nang naisipan kong tawagan ang pinakamamahal kong doktor na busy buong araw. Hindi ko pa siya nakakausap mula kahapon. Dinial ko ang number niya ngunit unattended. Nakailang ring na ako sa kanya pero hindi pa rin siya sumasagot. Baka naman tulog pa? Kaso seven na, alam kong gising na siya.

“Ano ba naman 'yan. Ayan na naman siya sa sakit niya!” tinawagan ko ulit siya at, thank goodness, after a gazillion calls ay sinagot niya rin ako.

(Mm?) biglang nawala ang ngiti ko nang narinig ko ang walang kabuhay-buhay niyang bungad. He's staying late again?

“What's the matter? May sakit ka ba?”

(Nothing. Wala akong sakit, pagod lang sa trabaho.) his voice is a little bit coarse. Hay nako, he sounds dehydrated.

Napangiwi ako. “Gano'n ba? Gusto mo bang dalhan kita ng food d'yan?” tanong ko sa kanya. Kawawa naman ang lalaking 'to, lutuan ko kaya siya ng isang energizing vegan specialty ni mama na tinuro sa akin noong nakaraang buwan? Siguradong mabubuhayan siya!

I heard him yawn in the other line. (Yes, please. Are you done with your shoot?) he asked to change the topic.

Napangiti ako at tumango kahit hindi niya nakikita. “Yep! Masaya nga ako kasi marami akong nakilala doon at naging friends!” kinuwento ko pa sa kanya ang mga nangyari kahapon. Lalo na 'yung natumba ako. But I seemed to reported him the wrong scene because he reacted negatively.

(What?! You've got slipped?! Does your foot still hurts? Nagkapasa ka ba? Have you checked it already? Can you still walk?) he worriedly asked too many questions.