The Lost Heiress

Chapter 10

Masaya akong umuwi sa bahay ng araw na yun, it was actually my first time. Kasi hindi ko naman maalala na may nangyaring ganun sa past ko. Although, I didn't remember everything yet. I only remember my childhood, hindi ko na maalala ang teens life ko. What did I do when I was a teen? Am I going to bar? Am I hanging out? Am I being a spoiled brat?

Naramdaman ko ang kirot sa ulo ko, parang anytime ay pwede akong mahimatay, nandito kaming tatlo sa cafeteria kasama namin ni Sarah si george. This past few days after the pageant ay parang naging close na ata kami masyado.

Can I remember my past life now? Just this once kahit yung susunod ay kusa nalang. I just want to know what did I do when I'm still in highschool? Do I have a crush that time? Do I fall inlove? Pinilit ko ang sarili kung maka-alala.

And everything just went black.

"Hoy bilisan mo dyan! Yung crush mo oh!" Tinuro ni Bella ang isang lalaking naglalakad. Matangkad, matipuno, pogi, matangos ang ilong, makapal ang kilay, kissable lips.

"Wag nga kayong maingay! Baka marinig pa kayo, baka malaman niya pa." Sabi ko sabay hampas sa kaibigan. Kumakain kami ng chichirya dito sa peacpark. Ang gwapo niya talaga, palaging pumupunta si Adrian sa bahay kasi magkaklase sila ni Kuya. They were graduating sa highschool while I'm still in 2nd year highschool. Sobrang crush ko si Adi dahil napaka seryoso niya when in terms of study kasi ganun din ako. Yun kasi ang isa sa pinaka nakaka attract sa isang lalaki para sa akin. Habulin rin siya ng babae kaya hindi narin lingid sakin na may mga nakaka fling siya pero yung seryosong girlfriend? Meron at sobrang mahal niya ang babaeng yun. Si Althea, iniwan siya ni Althea dahil nag migrate sila sa America and Althea cheated on him, yan ang kwento ni Kuya sakin isang araw ng binisita ko siya sa kwarto niya.

"Kuya?" Tawag ko sa kaniya habang naglalaro siya ng video games.

"Yes, princess?" That's her nickname to me since we're little up until now. Tumigil siya sa laro niya and nagfocus sakin, that's the thing why I love my brother so much. When in terms of me he always stop what he do just to listen on me.

"Uhm.. I'm just curious about Adrian, why is he look so dedicated with his studies?" I asked. Minsan lang kasi sumasama sa galaan si Adi kina Kuya at kapag minsan pa dito sa bahay ay nakaharap lang sa libro niya.

"Why are you so curious?" Nagtatakang tanong ni Kuya.

"K-Kasi diba, kapag nandito s-siya sa bahay ay minsan na nga lang siyang sumasama sainyo, tapos pagdating dito sa bahay naka tutok pa siya sa libro niya.." I asked kahit nauutal.

"I tell you a story, don't tell this to anyone okay?" Sabi niya habang sinandal ang likod sa upuan niya at malayo ang tingin.

"Adi is a good man, I don't against with you when you have a crush on him but I tell you that be careful to him okay? He can also play a woman's heart since someone cheated on him and left philippines to migrate in America. But, I won't allow him to hurt you if it's true that you had a crush on him, Althea his ex-girlfriend cheated on him between their relationship... Althea is his first love and it should be his last love." Nalungkot ako bigla sa sinabi ni Kuya sakin.

"Nasaktan ng sobra si Adi sa ginawa ni Althea, he was planning to propose to him when they're done to their studies... But, suddenly he found out that Althea cheated on him and kissing and making-out with someone behind his back... And he promise to his self na hindi na siya magmamahal ulit at maglalaro nalang siya sa apoy at sisiguraduhin niyang hindi siya ang unang matutupok. That's why be careful okay? He's dangerous even if he's a good man with his friends and family." Yun lang ang nalaman ko bago ako umalis sa kwarto ni Kuya.

He's dangerous?

Nagising ako sa puting silid na nakikita ko, pinalibot ko ang paningin ko and to find out I was in a hospital again. Bakit ba kasi pinilit ko ang sarili kung maka-alala? And even though I remember something napunta parin ako dito sa hospital. And I'm sure nag-aalala na naman sina Nanay at Tatay sakin, bibigyan ko pa sila ng sakit sa ulo.

"How are you?" George looks worried, who would it be right? I was with them when I lost my concious.

"Who bring me here?" I asked. Yan ang unang lumabas sa bibig ko eh.

"Us." Tinuro niya ang sarili niya pati si Sarah na nasa gilid ko na pala.

"Where's Nanay and Tatay?" Tanong ko sa kanila.

"Di ko pa sinabi eh, baka kasi mag-alala pa sila. Sorry!" Sarah spoked.

"Thank you, tumawag ba sila?" Tanong ko ulit sa kaniya.

"Oo, sinabi ko nalang na tatawag ka mamaya para magpaalam na dun matutulog sa bahay.. Wala namang pasok bukas. Kaya okay narin yun." Sabi ni Sarah sakin.

"I'll just buy as a food okay? Mukhang gutom kana," nakangiting sabi ni George. I just nod and smiled. Lumabas siya ng kwarto, okay lang naman 'tong ikwento kay Sarah.

"What happened? Why did you lost conciousness?" Nagtatakang tanong ng kaibigan ko.

"I force myself to remember, and I did. I remember something from my past.." Sabi ko.

He's dangerous?

He's dangerous?

He's dangerous?

Paulit-ulit na nagpa-play sa utak ko ang sinabi ng Kuya ko. He's dangerous, Adi is my crush right? Is he also my love? No, it couldn't be. He had a first love that he love the most. Mukhang hindi pa siya nakaka move-on dun, and why he became my crush? Because he's dedicated to his studies? Well, I don't know.

Kinwento ko sa kaniya lahat ng naalala ko nun, simula sa pagsimula talaga ng alaala ko. Walang labis, walang kulang at wala akong nilaktawan na kahit katiting na letra.

"I think he's your first love," sabi ni Sarah out of nowhere.

"No way," hindi makapaniwalang sabi ko.

"Baka lang naman, ayg pinraning!" Sabi niya at pumasok na si george with our food.

"Ay nakalimutan ko pala bumili ng drinks, wait lang lalabas ulit ako. May nagtitinda naman ng drinks dyan..." Sabi ni george at lumabas naman siya, saktong paglabas niya ay ang siyang pagpasok ng doctor ko. Dito ako na confine sa palagi kung nacoconfine at si Doctor Arizala ang doctor ko dito.

"How do you feel?" Tanong niya habang may tinitingnan sa chart niya.

"I'm fine doc," nakangiting sabi ko.

"I suggest don't force yourself for remembering okay? It may lead you to permanent lost memory. Baka hindi kana talaga maka-alala kapag pinilit mo..." Kinabahan ako sa sinabi ng doctor. Hindi ko talaga dapat pinipilit ang sarili kung maka alala. I might lost it forever.

"Yes po, doc salamat. And please don't tell this to Nanay and Tatay po ha? I don't want them to worry... Kailan ba ako makakalabas doc?" Tanong ko sa kaniya. Nakinig lang sa sinabi ng doctor si Sarah.

"You can go home tommorrow, basta ang sabi ko okay? Don't force it. You cam remember slowly..." Nakangiting sabi niya at nagpaalam na. Pumasok na ulit si george na nakangiti.

Napa buntong-hininga naman ako, ba't pa kasi pinilit ko ang sarili kung maka-alala eh. Kumain nalang kaming tatlo sa loob ng kwarto. Minsan ay nagtatawanan sa jokes ni george na corni. And I appreciate how he try his best na mapasaya ako. Nagiging malapit na kami sa dumaan na araw. Simula nung nanalo kami, we celebrated it in a bar pero mga hindi hard drinks lang naman ang ininom namin at luckily hindi kami lasing umuwi.

Although, nagpaalam ako kina Nanay at Tatay pero hindi ko naman sinuway yun. At may usapan naman kaming tatlo dun. Pumunta kami ng 8:30 umuwi kami ng 11:30 at nagpasundo na nga lang kami ng driver ni Sarah eh para safe talaga at wala namang problema yun.