The Lost Heiress

Chapter 23

I was in the Vergara Corporation looking for Adi. I confess to him a week ago and I don't want to give-up just like that. I know he can like me soon, alam kung makakalimutan rin niya ang ex niya habang nandito ako. Gusto ko sa 'kin lang ang atensyon niya so he can forget his beloved ex.

I can be a rebound, I am willing to do it. Just for him, that's how much I love him. I willing to be the rebound, nagbabakasakaling mahalin niya rin ako.

Baliw ka na Sydney...

Oo nga, baliw na nga ata ako. I am so inlove to the point that I'm willing to do everything just for the man I love. Minsan lang akong mainlove pero lahat binibigay ko kaya ganun nalang din ako kung masaktan. Alam ko kung saan ang floor ng office niya kaya umakyat ako sa 12th Floor at naabutan ko ang sekretarya niya.

Tumayo kaagad siya ng makita ako, I smile to her. She know me kasi nakikita ko na siya dito kapag pumupunta ako dito at binibisita si Adi kahit walang pake sakin yung tao.

"Hi beth! Nandyan ba si Adi?" Nakangiting sabi ko. Kita ko sa mukha niya ang pagkabalisa na kaagad ko namang pinagtaka.

"Ma'am? A-Ah, nasa conference meeting p-po k-kasi si B-Boss." Nauutal na sabi niya. I feel something fishy here.

"Then, why aren't you in that conference meeting? You were supposed to be there right?" Dapat nandun siya because she's the secretary. And how come his boss was in the conference meeting when his boss needs always a secretary to be in his side. Busy na tao si Adi kaya hindi niya kayang walang sekretarya sa tabi niya.

"A-Ah kasi ma'am..." She can't look at me straight to the eyes and by that I know she's lying. Kaya mabilis akong lumapit sa may pinto at binuksan yun buti nalang hindi naka lock.

I was shock of what I just saw, Adi was kissing the girl he love the most. Bakit hindi Sydney? Mahal niya ang babaeng yan at wala siyang pakialam sayo. Kahit anong gawin niya ay malaya siya kasi walang kayo at wala siyang pake sayo.

My heart was breaking into tiny little pieces, at nasasaktan ako. Ngayon palang ako nagmahal to the point na kahit anong mangyari ay gagawin ko ang lahat para sa kaniya. You see? I'm willing to be a rebound just for him, so he can moved on from his lovely ex who's cheated on him.

Ganiyan kaba ka rupok Adi? Na kahit niloko kana ng babaeng yan ay nakuha mo paring halikan. Ewan ko pero bigla nalang tumulo ang luha ko. I can hear my heart breaking of the scene. Hindi ako sumukong maghabol sa kaniya kahit pinapagalitan na ako ng mga kaibigan ko dahil sa paghahabol ko. Pero wala e, I loved him to the point that I'm like a dog running to the person who owned me. Pero hindi ganun eh.

In order him to moved-on, I'm willing to help him but I realize. I was losing myself in the process.

"Sydney..." Usal niya. I can't help myself but to cry. Cry my heart out.

Nasaktan mo na naman ako Adi... But I still love you even if you hurt me several times...

Mapait akong ngumiti sa kaniya, nakita ko kung paano ngumiti ang ex niya habang nakatingin sa 'kin. I feel so helpless.

Wipe your tears Sydney!

Pero wala akong lakas para punasan ang luha ko, parang nanghihina ako. Tumayo si Adrian at akmang lalapit sa akin pero kaagad akong umiwas sa kaniya.

"I did everything Adi..." My voice broke. Stop crying Sydney! You're not weak.

"I'm willing to do everything so you can love me... I lose myself in the process of helping you to move-on. I break my own heart of loving someone who can't love me back." Nahihirapan akong tumingin sa kaniya. I tried to wipe my tears but my eyes can't stop from crying.

"I'm so sorry," he wants to hold me and hug me pero umiwas ako. I can't even come near him even if I love him, I was still hurting.

Umiling-iling ako, aalis na sana ako dun ng bigla akong may nakalimutan sabihin sa kaniya. I weakly smiled to him.

"Mahal na mahal kita Adi, but I need to find and build myself again. Please be happy with her. I know you love her that you forget the girl who was their and willing to help you..." And then with that I left. Sumakay ako sa kotse na basag ang puso. Wala ako sa sarili ko ng nagmamaneho ako. I don't know where to go. I just need to stay away in this city.

Umiiyak ako habang nagmamaneho at hindi ko alam saang direction ang pupuntahan ko. I feel lost, I feel empty, I lost myself. And before I knew sumalpok ako sa isang malaking puno.

And everything went black.

Nagising ako sa isang panaginip na yun, So that's the reason why i have that accident. Pinakiramdaman ko ang puso ko and ang bilis ng tibok ng puso ko. Para silang nagkakarera sa loob na gusto na nilang kumawala. At habol ko ang hininga ko ng magising ako sa isang napakasakit na memorya.

Sana pala hindi ko nalang naalala yun kung masasaktan lang rin ako ng ganito. Bakit ang hilig nilang saktan ako? Una, niloko ako ng tinuring kung kaibigan. Pangalawa, akala ko seryoso ang taong nanliligaw sa 'kin ay hindi pala. Pangatlo, yung naalala kung memorya na sana hindi ko nalang naalala. I lost myself while proving and begging for someone to love me back.

Hindi ko alam na umiiyak na pala ako habang naalala ang mga yun. Araw ng lunes ngayon at kailangan ko ng maghanda para sa pasok ko. 1week left at matatapos na ang klase. Hindi ko na rin makikita ang taong akala ko ay hindi ako lolokohin, ang taong akala ko ay totoo sa 'kin. Pero makikita ko na naman ang taong akala ko ay mamahalin ako kapag ginawa ko ang lahat.

He was my first love yet the first love who broke my inoccent heart...

Alas sais y media ng magising ako kaya dumiritso na ako sa banyo. Hindi na muna daw uuwi si Kuya. Dahil hihintayin niya akong matapos ang pasok ko. 1week from now ay baka graduation na namin. I was happy at the same time, I was sad. Kahit sa limang buwan na pananatili ko dito ay maraming alaala akong maiiwan. Hindi lang sa kaibigan kung tinraydor ako kung hindi sa pamilyang iiwan ko dahil babalik na ako sa totoong pamilya ko. At masaya ako na makakasama ko na ulit ang totoong pamilya ko.

Lumabas ako ng kwarto na nakabihis na, 7:20 na akong natapos magbihis kasi palage pa akong natutulala. Katulad nalang kanina sa banyo, sa dami ng iniisip ko ay hindi ko alam na may pasok pala ako.

Nakita ko si Kuya At Ate Josefa na nakapag-bihis na at kumakain. Ngumiti naman ako sa kanila ng makita nila akong pababa.

"Morning..." Bati ko sa kanila at hinila ang isang upuan at umupo at nagsimula ng kumain.

"Goodmorning din Sydney!" Nakangiting sabi ni Ate habang 'Morning' lang ang sinagot ni Kuya sa 'kin.

"Ihahatid mo 'ko Kuya?" Nakangiting sabi ko.

"Hmm, and after that we gonna go to the resort we owned." Sabi niya. Dun ata sila pupunta sa isang resort namin dito na Casa Monteverde. That's one of the most expensive resort we owned and luckily marami namang dumadayo. We have a playground inside the pool. They would enjoy their baka e tour niya si Ate Josefa dun.

Nang tumunog na ang cellphone ko na sinet ko para kung anong oras akong aalis ay kaagad na akong nagmamadali. Nagmadali na akong magtooth-brush at naglagay lang ng liptint. Paglabas ko ay nasa front seat na si Ate at ako nalang ang hinintay nila. Sumakay naman ako sa backseat at pagkatapos ay nagmaneho na si Kuya papunta sa skwelahan ko pero tinuro ko pa kung saan dadaanin yun.