The Lost Heiress

Chapter 24

I was walking in the hallway with my brows up and a fiercer looked. I don't want anyone to know that I'm affected by what happen. Baka alam na ng ibang studyante dito ang nangyari at ang pagtaksil sa 'kin ng tinuring kung kaibigan.

Nakakatuwang isipin na ang tinuring kung kaibigan na kasama ko sa pagsho-shopping, sa kalokohan, ay siya rin palang tatryador sa 'kin. Pumasok ako sa classroom na parang walang nangyari at nakita ko na ang kaibigan ko na noon ay kasama kung pumasok. At my eyes directed to the girl who's also mean to me. Wala akong pinansin sa kanila ni isa. I was just silently sitting there and wear my dangerous awra na kung sino ang lalapit ay anytime ay masisigawan ko.

I'm building the wall I want to build years ago. At sisiguraduhin kung walang makakagiba sa pader na tinayo ko para sa sarili ko. Nakikita ko pa na pasulyap-sulyap akong tinitingnan ni Sarah pero hindi ko man lang siya tinapunan ng tingin.

Buong discussion ay taimtim lang akong nakikinig at ng dumating ang recess time ay lalabas na sana ako ng harangin na naman ako ng tatlong magkakaibigan. I rolled my eyes as what they do. Aren't they getting tired of this shit? They're just a pain in my ass.

"What?" Mataray na sabi ko. Kahit kailan ay hindi ako nagtataray dito ng walang dahilan pero ngayon. I want them to know that I'm not the same Sydney Honorado, I am now Sydney Monteverde.

"Woah, looks like you change huh?" Maarteng sabi niya at umirap ako.

"And so? You don't have anything to say? You're waisting my time Antonette." Nakataas ang kilay na sabi ko. Hindi ako nagpapatalo kahit kanino.

"Stop it, Antonette." Biglang sumulpot ang oh-so-called-bestfriend ko daw. Natawa naman si Antonette.

"Are you still bestfriend together? I thought that you split up of being as bestfriend? I heard you betrayed her Sarah?" Nakaturo pang sabi ni Tonette sakin. Oh please, I'm tired with this crap.

"Can you all please stop?! You're waisting my time here! And I'm hungry as fuck. So please?!" Sigaw ko na kinagulat nila. Hindi ako sumisigaw kapag ganitong hinaharangan ako. Pero napupuno na ako, I'm hungry and they did this kind of scene.

"If you aren't stop this shit in my remaining days in this school, I swear to the saint that I'll make you all live a living hell. You don't know me & try me so you'll witness what I can do for all of you..." Sinama ko si Sarah sa tingin na yun. Ngayon palang nila ako nakitang nagalit ng ganito kalala. Umalis ako sa classroom na yun at mabibigat ang paang naglakad papasok sa cafeteria.

Nakita ko pa si George at mga kaibigan niya pagpasok ko sa entrance ng cafeteria. I saw how he stiffened when he saw me.

"Sydney..." He's trying to get near me. I motioned my hand to stop him from coming near me.

"Stop, aren't you ashamed of yourself? You're just pretending to court me to find out that you and my so called bestfriend are in a relationship? How disgusting are you." Nandidiring sabi ko. Wala na akong pakialam kung marinig ako ng buong studyante sa cafeteria. Hindi ko nalabas ang galit ko sa kanila sa hospital because I was caught off guard. And I was too pre-occupied with my thoughts. And I don't care if I'll make a scene here.

I saw how his eyes darkened of what a I have said. And his jaw clenched. Akma niya akong sasaktan ng biglang may nagsalita sa likod namin.

"Try to hurt my sister and you'll regret that you're living in this world." My kuya's voice thundered. He's dangerous, I don't know what he's doing here. He's still with Ate Josefa who's getting near me and hold me while looking at my brother who's still looking angry with george.

Nakita ko ang ibang studyante kung paano sila napasinghap sa biglang pagsasalita ni Kuya. Kapag hindi mo naman talaga kilala ang kuya ko ay nakakatakot talaga siya and they just witness right now.

"Do you know her?" Nakakatakot parin ang boses niya ng tinanong niya yan kay george. Nakita ko rin kung paano nagulat si george at ang mga kaibigan niya.

Tumango si george, "Then, who is she?" Para bang tinanong niya yun sa isang bobong lalaking hindi alam ang pangalan at buong pagkatao ko.

"Sydney Honorado..." Sabi ni george sa mahinang boses. Pagak namang tumawa ang kuya ko.

"You didn't know her at all. You just messed with the wrong girl boy, you just messed with the Monteverde's heiress." Sabi ni Kuya sa mukha ni george. May sariling kompanya na tinayo si kuya at ang kompanya ng pamilya namin ay ako ang magmamana at kapag nakapagtapos ako ay ako na ang mamamahala nun.

"What is happening here?" Nagulat kami ng biglang pumasok ang dean namin sa cafeteria. Siguro may nagsumbong na sa kaniya na nagkakagulo sa cafeteria.

"What is happening here, Ms. Honorado?" Sabi ng dean namin pagkapasok. Hindi niya pa napansin ang kapatid ko na galit na galit ngayon.

"I didn't do anything dean," sabi ko habang nakatungo.

"Are you the one who's starting this scene? What did you do?" Sabi parin ng dean sa 'kin. Nakita na niya si george pero dahil politiko ang papa at MVP rin ng school si george kaya kahit anong kabalastugan ang gagawin ay napagtatakpan.

"Why are you blaming my sister, dean?" Biglang humarap sa amin si Kuya ng madilim ang ekspresyon. Bigla namang nag-iba ang ekspresyon ng mukha ng dean namin.

Nasa isang gilid lang kami ni Ate Josefa at nakikinig at pinapanood ang pagkagalit ni Kuya. Gusto ko siyang pigilan pero hindi ko magawa dahil hawak ako ni Ate at gusto kung magpumiglas pero sinabihan niya ako  na hayaan ko si Kuya.

"M-Mr. Monteverde, y-you're here. W-What bring you here?" Nauutal na sabi ng dean namin. Kilala kami sa buong mundo kaya ganun nalang ang takot nila sa kuya ko. Binansagan rin kasi siyang The Monster in Business industry. And he can do whatever he wants, he has a lot of connection lalo na't may sarili na siyang kompanya ngayon at isa na siya sa hottest billionaire.

"I was here because of my sister dean fuentes, and I was surprise that you treat her this way..." Sabi ng kuya ko. Ngayon ay kalmado ang boses niya pero mahihimigan mo parin ang ma awtoridad nun.

"I-I d-didn't know t-that she's your s-sister." Sabi ng dean habang takot na tumingin sa kuya ko.

"Well, you know now. Who's this man anyway?" Baling ni Kuya kay george na hindi parin makapagsalita hanggang ngayon.

"He's Gov. Fontano's son," sabi ni dean.

"Your governor here? I didn't know that surname like that is existing." Mapang insultong sabi niya.

"I'm so sorry again, Mr. Monteverde." Paumanhin ng dean kay kuya.

"You should say sorry to my sister not on me, you just accused her from starting this commosion here..." Sabi ni kuya at humarap sakin si dean.

"I'm sorry Ms. Monteverde." Tango lang ang sinagot ko bago ako bumaling kay Kuya.

"Let's go," sabi ko sa kaniya at bumuntong hininga naman siya bago tumango.

"Pick someone you can messed up boy," sabi ni kuya bago kami umalis sa cafeteria at napapalingon pa ang ibang studyante sa amin. May mangha silang mukha habang tinitingnan ang gwapo kung kapatid na naglalakad habang nakahawak sa beywang ni Ate. I smiled, how sweet.

Siguro kung natutunan niya rin akong mahalin baka ganiyan rin kami ka sweet ngayon. Nawala bigla ang ngiti ko sa inisip ko.

No! You shouldn't think that way, Sydney...