The Lost Heiress

Chapter 36

Days had passed at ganun lang lage ang eksena namin ni Adrian. Pupuntahan niya ako sa bahay para sunduin pero hindi ako pumayag. I still used my car kahit pa nandun siya. Pero palage naman niya akong sinusundan. Just like now, nandito na naman siya sa harap ng bahay namin naghihintay. It's always been like this, and I'm getting irritated. He gave me flowers again. Somehow, I feel bad for letting him do this.

But I build a wall that no one can break just like that. Pinangako ko sa sarili ko na hindi ko na hahayaan na may makapasok nalang ulit sa buhay ko. Sawa na ako sa sakit, sawa na akong umiyak. Tinanggap ko ang bulaklak na binigay niya at binigay ko yun sa maid. Ayokong magdadala ako ng bulaklak papuntang opisina.

*riiiing riiiing*

Sinagot ko ang tawag ni Luke, yes in the past few days ay palagi niya rin akong pinupuntahan sa opisina. He even get my number. It's okay with me, we're getting to know each other.

"Hello, Luke?" Sagot ko sa tawag.

"Hi Sydney! Goodmorning. Are you free today?" Masayang sabi niya. Nahawa ako sa tawa niya kaya natawa narin ako. I talked to him infront of Adrian. I saw him with his both hands on his pocket as usual.

"I still need in the office, may meeting ako with the board of directors. But, After that I'm free. Why?" Tanong ko sa kaniya.

"Great! I want to invite you for lunch?" Sabi niya. I bet nakangiti siya ngayon.

"Sure, I'll text or call you nalang if I'm done with the meeting.." Sabi ko.

"Okay, I'll pick you up! No need to use your car. I know babalik ka pa sa office after lunch." Natawa ako. Tama siya babalik pa ako sa office dahil may aasikasuhin ako. Sinabi ko noon na hindi na ulit ako magpapasok sa buhay ko that's why I'm building a wall on me. But, Luke is different he became my friend and I didn't see anything wrong about him.

Pero si Adrian di mo kayang tanggapin ulit?

Tsaka ko pa lang narealize na kahit anong gawing taboy ko sa lalaking 'to. Sa kaniya ko lang nararamdaman ang bilis ng tibok ng puso ko. Sa kaniya ko lang naramdaman ang excitement kapag makikita ko siya. Pero bakit ang hirap? Bakit ang hirap paniwalaan ng mga kinikilos niya? Natatakot ako. Natatakot akong masaktan ulit sa parehong tao.

Bago pa tumulo ang luha ko ay sumakay na ako sa kotse ko at umalis sa bahay. Nakita ko ulit siya na nakasunod sa likod. Hindi ko nalang siya pinansin at pagdating ko sa kompanya ay binigay ko sa valet at dumiritso sa 20th floor for the meeting. Dun ko na pinahintay si Kate dahil diritso meeting nalang naman ang pupuntahan ko.

"Goodmorning everyone!" Pumasok ako sa loob. Nakita ko na ang mga tao dun. First time kung magmeeting with the board of directors.

"Goodmorning," bati sa akin ng isang board.

Nagsimula akong magsalita, pinagusapan namin ang sa resort na pinapagawa namin. We have investors there, sila ang representative sa mga shareholders sa kompanya namin.

"Sorry, I'm late!" Nagulat ako sa biglang pumasok. Nagsasalita ako dito tapos biglang may papasok.

Wearing his black coat and a white shirt inside with his black jeans. Umupo siya sa isang bakanteng upuan, kaya pala nagtataka ako kanina kung bakit may bakanteng upuan.

"Goodmorning Engnr." Bati ng isang board member. Tumango lang si Adrian.

"He's Engnr. Vergara the major stockholder..." Sabi ni Mr. Ramos.

I was shock when I know that he's the major stockholders, hindi ko alam yun ang alam ko ay head engineer siya ng on-construct na resort namin. Hindi ko nalang pinansin yun kahit pa nagulat ako.

"Okay, as what I'm saying we'll hire a employee in the resort we build right now. And I want to get all of your approval about my presentation..." Sabi ko. Nagpresent ako sa kanila bago pa man dumating si Adi.

"I agree with your presentation, Ms. Monteverde." Nakangiting sabi ni Mr. Ramos.

Nag agree naman ang lahat kaya madali lang natapos ang lahat. Niligpit ko lang yung mga ginamit ko for the presentation before I go out to the conference. Sabay kaming pumasok ni Kate sa elevator and as usual naka sabay na naman namin si Adrian. Dala ni kate ang mga ginamit ko kanina.

Wala ni isang nagsalita sa amin sa loob ng elevator kaya parang sobrang tahimik.

"Wala na ba akong schedule for this day Kate?" Tanong ko sa sekretarya ko at tinignan niya yung lalagyan niya ng schedule ko.

"Wala naman so far, Ma'am." Sabi niya kaya tumango ako. Lumabas kami ng elevator at magtuloy-tuloy na sana ako papasok sa opisina ko ng biglang magsalita si Adrian.

"Can I invite you for lunch?" Sabi niya.

"No, I have someone to meet right now." Sabi ko sa kaniya and as what I said. Nawala ang emosyon niya sa mukha ng sinabi ko yun.

"Is this is that the boy you with in the bar?" Madilim ang ekspresyon niya.

"It's none of your business Adrian." Sabi ko sa kaniya. I see sadness in his eyes.

"Okay," sabi niya then he left the hallway. Pumasok ulit siya sa elevator at napatulala ako.

Ganiyan ka na ba ka galit sydney para gawin mo rin sa kaniya ang ginawa niya sa'yo? But I was hurt before, I want him to feel the pain I felt when he did that to me. Gusto kung maranasan niya ang naranasan ko sa kaniya noon. Gusto kung iparamdam sa kaniya na ganito pala kasakit ang walang importansya sa taong mahal ka.

Parang kinurot ang puso ko sa mga naiisip ko. I'm sorry Adi, but I need do this just to be sure. Ayokong masaktan mo ulit ako sa pangalawang pagkakataon.

Pumasok ako sa loob ng opisina ko at tinawagan ko si Luke na mag-aayos lang ako tsaka kami aalis. Sabi naman niya na pupunta na siya. Nagmadali na akong mag-ayos at light make-up lang ang nilagay ko.

After I retouch ay lumabas na ako at nagpaalam sa sekretarya ko na aalis na ako. Sumakay ako ng elevator at hinintay na makarating sa lobby. When the elevator stop, I see him waiting in me in the couch. I immediately smiled as I saw him. Yes, his handsome but my heart doesn't beat for him and I know what his moves right now.

I'm not innocent about this part kasi ganito rin kami ni george noon when I was still in Cagayan. And speaking of him, I didn't heard about him and my so called bestfriend before. And I don't want to know anymore. I'm done with them.