WABI-SABI |JIKOOK|

╰☆☆ 𝑴𝒆𝒌𝒕𝒖𝒑 ☆☆╮

17 Mayıs perşembe 1950

Merhaba Jimin,

Adresini bulmak oldukça zor oldu, ama bunu bilmen gerektiğini düşündüğümden aramaktan vazgeçmedim. Umarım iyisindir Jimin, buralar fazlasıyla sıkıcı. Eskisinden daha da beter oldu. Ne yapıyorsun? Evlendin mi yoksa yaşayamadığın küçüklüğünü mü hayata döndürmeye çabalıyorsun bilmiyorum, ama tek temennim özgür olman.

Eğer beni soracak olursan Jimin, ben vazgeçtim. Her şeyden. Sadece, her gece ölümü dilemekten başka bir şey gelmiyor elimden. Sana umut olan ben şu an tükenmişliği sonuna kadar hissediyorum. Çıkamadım buradan. Çıkartmadılar. Ama benim için üzülme ne olursun, azda olsa mutluyum. Hücreye kapatılmıyorum artık. Her gün onu görme şansım var. Konu ondan açılmışken söyleyeyim, çok güzel bir kızla evlendi. Üzülmüyorum, çünkü gerçekten hakettiği gibi birisiyle birlikte. Ben... ben burada öleceğim ve onun vicdanını sızlatacağım. Sabah ölüm haberimi ilk o alıp yıkılacak. Biliyorum. Ondan nefret ediyorum fakat bunu yazarken bile onu delisiye özlüyorum. Her neyse.

Mektubum,eline ulaşırsa eğer geri cevap yollamak için telaşa düşme sakın. Kimseden bir beklentim yok. Sadece olabildiğince özgür ol. Benim yerime de ol. Bunu benim hatırıma yapabilirisin değil mi? Yufka yüreklisin sen. Kimseyi kıramazsın Jimin. Umarım o, çocuk ruhlu Jimin seni hala terk etmemiştir.

Mektubu asıl gönderme amacıma gelirsek. İsterdim ki sana bu mektubu hiç göndermeyeyim ama bilmeye hakkın var Jimin. Sakin ol ve kendini rahat bir koltuğa bırak lütfen. Jungkook'u merak ettiğini biliyorum. O, sen gittikten sonra çok değişti Jimin. Bambaşka biri oldu, insanları umursamayan ortalıkta ruh gibi gezen bir bedenden farksızdı. Kimseyle konuşmuyordu. Yemek yemeği kesti. Ölmemek için bir kaç lokma dışında yemeğin yüzüne bakmaz oldu. Durmadan ilaç kullanıyordu. Ne ilacı olduğundan emin değilim. Çelimsizleşti, yüzü soldu, gözlerinin kızarık olmadığı tek bir gün yoktu. Onu da buradan çıkarmadılar Jimin. O, bunu biliyordu fakat hep kendini sana 'küçüğüne' tekrardan kavuşacak olma düşüncesine adamıştı. Yapamadı Jimin. Hayallerinin kurbanı oldu.

Özür dilerim.
Bu mektup eline ne zaman ulaşır bilmiyorum fakat, Jeon Jungkook, 15 Mayıs salı günü, kendi evinde, asılmış bir şekilde ölü bulundu. Yatağında senin orada kalırken giydiğin kıyafetler vardı. Ayakkabılarında yatağın başucunda duruyordu. Yüzük parmağında, yüzüğünüzü taşıyordu. Diğer eşini sana bir türlü veremediği yüzüğünüzü. Uzun zaman sonra Yoongi ile ilk defa bunun için konuştum. jungkook'un bedeni gömülürken yüzüğü çıkarmamasını istedim. Çıkarmadı Jimin. Sana ait olan yüzüğü de bu mektupla birlikte yolladım. Sen de onu sol yüzük parmağından hiç çıkarma olur mu? Çünkü Jungkook hiç çıkarmayacak.

Kuzey Kore, kimsesizler mezarlığına gömüldü. Eğer olur da yine buraya gelirsen, o seni korumak için her zaman burada bekliyor olacak ama sen buraya gelmemek için çok çabala olur mu?Seni seviyorum kardeşim, kendine iyi bak. Elveda...

Sevgilerimle, Jung Hoseok

Jimin ve Jungkook birbirlerine verdikleri sözleri tutamamışlardı. Ne Jimin çocuk kalıp, sevgilisinin küçüğü olabilmişti, ne de Jungkook'un yüzünde ki o parlak gülümseme kalmış, sevgilisinin ay çocuğu olabilmişti.

FİNAL