CRYSTALLINE SKIES (The Elites' Series#2) [COMPLETED//Editing]

CHAPTER EIGHTEEN

EIGHTEEN
Crystalline Skies

Pagkauwi ko sa bahay, I was suprised when I saw policemen on our gate.

"Kuya Mario, bakit ang daming pulis sa bahay?" Tanong ko sa driver namin.

"Ay naku mam, nagpakuha na ho nang magiimbestiga sa nangyari. Dahil kanina ay may nambato nanaman ng bato pero sa sa mismong bintana na ng kwarto nina Sir."

Napasinghap ako sa ibinalita saakin. Hindi na talaga maganda ang nangyayari sa bahay. What if? Hindi na talaga bato ang ipukol sa tahanan namin?

"Kuya, nalaman daw po ba kung sino? May nakakita?" Paguusisa ko.

"Eh ang balita ko, may nakakita daw. Dalawang lalaking nakamotor at may balot ang mukha. Nagpaharurot na raw ng may nakakakita." Sagot nito.

Hindi na ako nang usisa pa, bumaba naang ako sa kotse namin nang maiparada na ito sa loob ng garahe. Bumungad saakin si Daddy na may kausap na pulis at may iilan pang inoobserbahan ang bahay.

I saw Kuya Sean and Mommy on the living room mukhang nag aalala rin. Mabilis akong nilapitan ni Mommy at saka mahigpit na niyakap.

"Thank God, thank God wala ka sa loob ng kwarto mo."

"Po?" Nagugulahang saad ko.

"Someone throw a rock exactly on your window. At ang suspetya nila ay ikaw ang puntirya dahil sa ama mo."

Humiwalay saakin si Mommy. Hinaplos niya ang ulunan ko at mariing nakatingin saakin, habang ako ay nanatili pa ring naguguluhan sa bawat pangyayari.

Wala akong maisip na dahilan kung bakit ako? Wala naman akong sapat na pangalan para maging puntirya ng kung sino man. I'm just a simple teenager.

"Why? Bakit ako? Why is it because of Daddy, Mommy hindi ko naiintindihan." Saad ko.

"Do you still have in a relationship with Noah?." Napatingin ako kay Kuya Sean.

"Why?..."

He shrugged, tila may gusto pa siya sabihin pero hindi niya nalang itinuloy. I try to read what is running through his mind pero wala akong mabasa base sa diretsong emosyon mula sakanya.

My brother is acting odd as well, hindi na siya gaya noon. Madalas nga ay nagiging seryoso na ang kuya ko. Hindi na rin siya madalas na nakikipag usap saamin ni Seth. I feel like he became a different person with just a snap.

"Sige na anak, go upstairs at magpalit ka muna." Saad ni Mommy saakin. Tumango ako at saka dumiretso sa kwarto ko. Nakasalubong ko la si Seth sa may hagdan at pababa ito.

Hinawakan ko ito sa braso. "Are you okay?" I asked.

Tumango siya ng marahan. "Be careful Skye." Aniya.

"Okay...I will." Saad ko at saka naman dumiretso na sa kwarto ko. Pabagsak akong naupo sa kama at nakatitig sa gown ko na nakasabit sa may pinto ng cabinet ko.

Nilingon ko ang bintana ko at basag nga ito pero wala na ang mga bubog mula rito at mukhang nalinis na rin. Hindi ko alam kung anong mangyayari pa, although I expected the last time won't be the last pero masyado namang mabilis at halos magkasunod na araw.

Napansin kong nasa lamesa ko na ang phone ko at may nakadikit na papel.

Anak, I'm giving you your phone back. Contact me when something happened in your school. At ipapsundo na kita araw araw.

-Daddy.

I close my eyes as I sighed heavily. Wala na ba talagang katapusan to? Everything was escalating too quick, and no one can barely notice that something might happen in just a day, or just an hour. Sobrang nakakabahala na.