Don't Cry

024

My smile turned wider when I saw that familiar car parked in the frontage of the Dela Cruz's mansion. Agad ko siyang sinalubong ng yakap. Amoy na amoy ko ang halimuyak ng kanyang cedarwood perfume. It is manly yet not too overpowering.

"Naks. Pinaghandaan mo ah," tukso ko sa kanya nang bumitaw na kami sa yakap dahil naka-navy blue siyang polo at itim na jeans. He never really likes this kind of outfit. He's more like of a shirt or polo shirt type of guy. Madalas nagiging ganito lang ang get-up niya kapag may pinaghahandaan.

But come to think of it, bagay na bagay talaga sa kanya. He looks like a freaking model on his get-up!

Napakamot siya ng kanyang batok na animo'y nahihiya. "Kinakabahan ako sa mommy mo. Paano kung mas masungit pala siya compared kay tita Athena? At least kasi si tita Athena ay parang wala naman pakealam sa akin."

"Don't be. My mother doesn't bite. Mabait siya, promise," I said and I guided him to enter the gate.

Pagpasok pa lang namin ng mansyon ay agad ko nang narinig ang boses ni Misha. "Are you ate Venice' best friend?" tanong ni Misha habang nakatingala nang kaonti kay Kit.

She looks so cute. Ang tangkad naman kasi ni Kit. He's a six-footer for God's sake. Ano naman ang laban ng isang grade ten highschool student sa kanya? Not to mention that Misha is 5'3.

"Yes, baby girl," sagot ni Kit dahilan upang pumula sa inis ang mukha ni Misha.

"I am not a baby girl anymore!" aniya at nagpapadyak pang iniwan kami.

"Anong ginawa ko at nagalit bigla ang kapatid mo?" inosenteng tanong ni Kit habang ako naman ay napailing na lamang na may ngiti sa aking labi.

Ganito siya madalas eh. He is oblivious to a woman's reaction. Gets ko na kung bakit hindi niya mahalata kapag may gusto na sa kanya ang isang babae. I wonder kung alam na niya na may gusto sa kanya si Faye.

My heart suddenly feel so sad by just thinking about it.

"Misha say sorry to your ate Venice' friend," wika ni mommy nang makalapit sila ni Misha sa amin. Mukhang nakapagsumbong na ang munting prinsesa ah.

Nakita ko kung paano natuod si Kit sa kinatatayuan niya nang marinig niya ang boses ni mommy. I wanted to laugh at him but I really tried so hard not to.

"I don't like to. Ayoko sa kanya bilang friend ni ate Venice."

"Misha. That is not polite. Hindi ikaw ang pwedeng mag-decide kung sino ang gustong maging friends ng ate mo," saway ni mommy dahilan upang mapanguso at napahalukipkip ng braso si Misha.

She's so cute kaya lang tama si mommy. She really needed to ask for forgiveness.

I also looked at her saying that she should do what mommy asks her to.

Nakita ko siyang napabuntong-hininga at pagkatapos ay humarap kay Kit. "I am so sorry Mr. Giant for getting mad at you," ani Misha at pagkatapos ay tumakbo palayo sa amin.

"Kit, right?"

His body straightened a bit when mommy talks to him. Napaharap naman siya kay mommy ngayon at tumango. "Opo."

Mommy's emotionless face turns into a smiling one. "Thank you for everything you had done for my daughter. Naikwento sa akin ni Venice kung gaano siya ka-swerte na may kaibigan siyang katulad mo."

"Wala po iyon. Ven is very special to me and I am willing to do everything for her, ma'am."

Mommy chuckled. "Tita na lang, hijo. Masyadong formal ang ma'am."

Tumango naman si Kit habang nakangiti. "Sige po, tita."

"Good. Maiwan ko muna kayong dalawa at nagluluto pa ako ng tanghalian natin," ani mommy at umalis na.