ACININ ÇOCUKLARI

Dost Acıtır Mı Hiç?

"dost acı söylerdi elbet lakin acıtması da gerekmezdi"

*********

Itır arabanın kapısını hızla kapayıp ardına bile bakmadan eve doğru yürüyordu araba hızla uzaklaştı pencereden dışarı bakan bir çift göz Itır'ın ıslak halini görür görmez kapıyı koşup açtı onu görür görmez kalbi hızlanmaya başlamıştı adını bile işitmek ona iyi geliyordu hızla içeri aldı bu halide neydi böyle bedeni buz gibiydi saçları sırılsıklam yüzü bembeyaz kesilmiş dudakları morarmıştı havalar zaten soğuktu Ekim kızmak için hazırlandı ki tekrar sustu iyi görünmüyordu şimdi sırası değildi Itırsa kafasındaki düşünceler içinde boğuluyordu ne yapıcanı ne hisediceni bilemiyordu ikiside sessizdi Ekim Itır'ın omzuna sarmıştı kolunu odaya girdiler elini Itır'ın başına koydu cayır cayır yanıyordu Itır her acı çektiğinde Ekim ölüyordu sanki

"bu halin ney senin neler oldu "

Itır kafasındakilerden kurtulamıyordu bir eli yarasında bir eliylede saçlarını çekiyordu ama farkında bile değildi Ekim elini çekmeye çalışıyordu

"ateşin yükselecek üzerindekilerden kurtul banyoya gir bende sıcak bi şeyler hazırlayıp geliyorum "

lakin Itır'ın umrunda dahi değildi ölmek bi kurtuluştu onun için Ekim onu banyoya soktu

"dediğimi yapıcakmısın yoksa ben yardımcı olayım mı "

başını kaldırdı ve gözleriyle tamam dedi Ekim hızla mutfağın yolunu tutu Itırsa ılık suyun altına girdi kulağında ki sesi bir türlü susturamıyordu

"sağol küçük kız"

uçaktan kurtulan biri vardı ve bu ses onundu onu unutmuştu kahretsinki onu unutmuştu kendine kızıp duruyordu suyu kapayıp çıktı üzerine hızla bi şeyler geçirdi ve kendini yatağa attı aklında tekrar tekrar canlanıyordu bugün yaşadıkları ve son olan, neden öpmüştü ki onu buna izin vermemeliydim diye düşündü bi amacı vardı ve o doğrultuda ilerlemeliydi çok yorgundu kapı açıldı Ekim elinde tepsiyle içeri girdi sıcak çorbanın kokusu odaya yayıldı ikisininde aklında geçmiş hatıralar canlandı Ekim sıcak şeyleri içmekten nefret ederdi o her hasta olduğunda annesi Itırı çağırırdı çorba içirmesi için bu sıcak değil sadece biraz acı o yüzden ağzın yanıyor hem sen nasıl bir çocuksun acıya dayanamıyorsun der tüm çorbayı içirirdi ama Ekim bilirdi ki o çorba acı değil sıcaktı onu üzmemek için hiç ses etmezdi Itır gittiğinde hepsini kusardı ama o bunu asla bilmezdi ikiside gülümsedi hüzünlü bir gülümsemeydi yatağın kenarına oturdu elindeki tepsiyi dizlerinin üzerine koydu kaşığı kaseye daldırdı üfleyip Itıra uzatı içer içmez yüzünü buruşturdu

"çok sıcak "

Ekim bi kere daha daldırdı kaşığı iyice üfledi

"sıcak değil biraz acı sadece "

kaşığı uzatı Itır kaşığa uzandı

"ben yiyebilirim "

deyip elinden aldı Ekim'in içine bi acı saplandı ona onu sevdiğini söylediğinden beri araları açılmıştı eskiden ne kadar da yakındılar ona ne zaman isterse sarılırdı şimdi ise bi deniz vardı ikisinin arasında Ekim yüzerek ulaşmak istiyordu Itırına ama gücü yetmiyordu getirdiği bezi suda ıslatıp Itır'ın alnını sildi seviyordu bu kadını ama ona dokunamıyordu çünkü onun kalbi başkasına aitti bu nasıl bi eziyeti Itır fark etti bu durumu elinden hiç bir şey gelmiyordu ama tepsiyi yan taraftaki çekmecenin üzerine koydu