Naggising ako dahil sa humahaplos sa aking ulo.
"Zemirah, okay ka na ba?" nanlaki ang mata ko ng makita ko si Willow. Paanong si Willow ang nasa harapan ko.
"Paano ako napunta dito?" tanong ko sa kanya dahil hindi ko maalala ang nangyari.
"Pauwi na sana ako ng bahay ng mamataan kita sa waiting shed nakasandal sa maleta mo kaya huminto ako para kamustahin ka sana kaso ng hawakan kita sobrang init mo kaya inuwi na lang muna kita" sabi niya saakin na namumula ang mga mata
"Umiyak ka ba?" tanong ko sa kanya
"I am sorry Mirah" paghingi niya ng sorry at nag-badya na naman ulit ang mga luha sa mga mata niya. So, I hugged her
"I miss you Willow so much" sabi ko sa kanya at doon na ako umiyak.
"We missed you so much, maya-maya ay dadating na sila Avery, Aria at Harper" saad niya na nakangiti sa akin.
"Galit ba kayo sa akin?" tanong ko sa kanya umiling naman agad siya at hinawakan ako sa balikat at bigla akong niyakap.
"Ni minsan hindi kami nagalit siguro nagtampo kasi Oo nga at may kasalanan kami pero yung hindi ka nagparamdam sa amin ng higit dalawang taon hindi naman na siguro fair na kabayaran yun" sabi niya sa akin
"ZEEEEEMMMMIIIIRRRRAAAHH GIIIRRRLL" malayo pa pero dinig na dinig ko na ang sigaw ni Avery kaya nagkatinginan nalang kami ni Willow at napatawa.
"WEEEEE MIIISSSS YOOOOUU" sabay na sigaw nila Aria, Harper at Avery at nagsilundagan na para yakapin ako.
"GUUUUUYYYSSS, HINDI AKO MAKAHINGA" yun lang ang naisigaw ko kaya mabilis naman silang lumayo sa akin.
"Kamusta ka?" -Aria
"Diba hindi ka na aalis ulit" -Harper
"Zemirah girl, wag ka na ulit mawawala ha" -Avery
Hindi ko napigilan mapaiyak dahil sa mga sinabi nila saakin.
"Bakit ka umiiyak? Sinong umaway sayo?" tanong ni Aria at kinutongan si Avery.
"OUCH, ano kasalanan ko?" tanong naman ni Avery kay Aria
"Ikaw nagpaiyak kay Zemirah, hala ka" panggatong naman ni Harper
"Hindi kaya diba Zemirah girl" pagkasabi ni Avery ay mas lalo akong naiyak kaya kinutungan din siya ni Harper.
"Sumosobra na kayo ah" sabi ni Avery sabay iyak
"Joke lang ito naman napakaiyakin" sabi ni Aria sabay yakap kay Avery
"Lab-lab" yun nalang ang nasabi ni Harper sabay yakap kay Avery nakisali na rin ako sa yakapan.
"Oy ang init mo Zemirah" sabi ni Harper
"Paano ba naman nabasa ng ulan" sabi naman ni Willow na umiiling pa
"Pero kamusta ka? Anong nangyari noong nawala ka saan ka pumunta?" sunod-sunod na tanong ni Aria sa akin ngumiti naman ko.
"I was pregnant that time sa sobrang hiya ko mas pinili ko nalang lumayo" sabi ko sa kanila
"So were is our pamangkin" tanong naman ni Avery doon ako natameme
"I got miscarriage" pagkasabi ko non ay bigla na namang nanubig ang mga mata ko.
"We are sorry to hear that" si Willow naman ng nagsalita
"Okay lang hahahah ano ba kayo my baby is in good hands, kasama na niya si God" para gumaan ang nararamdaman ko.
"Guys, uhm matanong ko lang sana kung ano yong mga nangyari noong mga panahong nawala ako" handa akong marinig lahat. Nagkatinginan silang apat na parang nagtutulakan kung sino ang magsasabi.
"Uhmmmm Mirah girl, condolence for your lost. Uhmmm about tito uhmmm" hindi matapos-tapos na sabi ni Avery.
"T-t-tito pa-passed a-away last march, he had uhmm aaaaah" hindi din matapos ni Aria ang sasabihin kaya pautal-utal siya magsalita
"Operation in his heart, a bypass but sadly he did not make it" si Harper na ang tumapos hindi ko na napigilan at napahagulgol na naman ako ng marinig ko sa kanila ang nangyari. I can't even imagine what happened to papa when I was away
"Zem, don't cry na you know naman tito will be sad if you'll cry and cry he loves you so so much" pag-aalo sa akin ni Avery
"We've been a witnessed" dagdag naman ni Harper
"Gusto ko makita ang puntod niya" yun lang ang nasabi ko at nahiga na.
"Ihahatid ka namin kay tito pero kailangan mo munang magpagaling" yun ang sinabi ni Willow at sabay-sabay na silang tumayo at hinalikan nila ako isa-isa nagtago nalang ako sa ilalim ng kumot para umiyak ng mahina.
"Papa bakit mo naman ako iniwan bakit hindi mo ako nahintay. Papa" paulit-ulit ko yong sinasabi hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako.
_________________________________
Dalawang araw na ang nakakalipas at magaling na ako ngayon, ngayon daw kami pupunta sa puntod ni papa. Iniisip ko ang mga natira kong pamilya pero wala ni isa walang humanap sa akin ganun ba sila kagalit na hindi man lang nila ako hinanap.
"You okay?" tanong ng katabi kong si Harper tumango naman ako sa kanya at tumingin na ulit sa labas.
"Uhmmm nandito na tayo" sabi ni Willow at nauna ng lumabas at tinungo na ang puntod ni papa. Malayo pa lang ako ay nagbabadya na ang mga luha ko.
"Uhmmm ito na yung puntod ni tito" si Aria naman ang nagturo pagkasabi niya tumingin ako sa puntod at nakita ko ang pangalan ni papa hindi ko napigilan na mapaupo sa damuhan
"PAPA! PAPA! PAPA!" sigaw lang ako ng sigaw naramdaman ko naman ang pagsialisan nila para makapag-isa ako.
"Papa naman eh bakit mo ako iniwan. Hindi ko inaasahan na sa pagbabalik ko ganito na kitang madadatnan papa ansakit. Iniwan mo na nga ako inabandona pa ako nila mama. Papa please bumalik ka na" yun ang mga katagang paulit-ulit na sinasabi ko hindi ko na iwasana na lumuhod at hilahin ang mga buhok ko sa sobrang frustration
"Papa naman eh, please bumalik ka na papa babawi pa ako sa mga panahong hindi tayo nagkasama" dagdag ko pa.
"Bakit ka nandito?" napatingin ako sa mga bagong dating at nakita ko sila Kuya Wren, Kuya Dwei, Ate Peyton at si Mama. Malamig ang mga mata nilang nakatingin sa akin. Yumuko na lang ako at unti-unting tumayo.
"Huwag kang babalik o lalapit man lang sa puntod ng papa namin. Noong oras na umalis ka nawalan na rin kami ng kapatid" sabi ni ate Peyton sabay hila sa buhok ko at tulak sa akin kong kaya't natumba ako. Hindi na ako sumagot ang nais ko na lang ay ang tumakbo. Kaya tumakbo ako kasalungat sa direksyon ng mga kaibigan ko dahil ba ka pigilan nila ako. Takbo lang ako ng takbo na hindi alam kong saan ang patungo. Hanggang sa napagod ako at hindi ko namalayan ang rumaragasang sasakyan hinintay ko na mataaman ako ngunit nagtagal na ay wala paring sasakyan ang tumama sa akin pero ng dahil sa sobrang kaba ko ay parang nanlambot ako matutumba na sana ako ng may humuli sa katawan ko imumulat ko na sana ang mga mata ko para makita kong sino ang sumalo sa katawan ko ngunit sa sobrang liwanag ay ang hulma lamang niya ang aking napagmasdan dahil naipikit ko ulit ang aking mga mata pero sa pagkakataong naipikit ko ang mga mata ay hinigop na ako ng kadiliman. Naramdaman ko nalang ang pagbuhat sa akin at paglagay sa akin sa front seat.
