WRATH | SDS Present ✔ (TO BE EDITED)

Chapter 13

"Ang sama mo!" Sigaw ng batang lalake na bida sa pinapanuod kong TV drama.

Kanina pa ako dito sa movie room at kanina pa ako iyak nang iyak sa kahit anong palabas na pinapanuod ko. Stupid hormonal imbalance.

"Bakit hindi mo sinabi sa akin na may anak tayo?" Galit na tanong ng bidang lalake na tatay ng bata.

The boy went to his father when her mother tried to reach for him. He hid in his father's back while the both of them are glaring at the weeping mother.

"Anak, halika na. Uuwi na tayo." The mother said pleadingly but the boy just shook his head.

"Sa kanya na ako sasama. Ayoko na sa iyo. Masama ka." Iyak ng bata kaya binuhat sya ng tatay nya at tinignan ng seryoso ang babae.

"Kukunin ko na sa akin si Joseph tutal ipinagkait mo naman sa akin ang sampung taon ng buhay nya." He said before they went inside the car.

The mother screamed and tried to chase the car to get back her son but it was too late already because the father decided to bring their son abroad.

I removed my eyes from the screen as I am having a difficulty in breathing because of too much crying and clenching of my heart.

I held my stomach and cried more when I imagined that I am the mother in the drama. Baka mamatay ako kung sakaling mawala sa akin ang baby ko. Hindi ko kakayanin iyon.

Buo na ang desisyon ko na wag ipaalam kay Xavier ang pagbubuntis ko but that drama scene made me change my mind.

What if someday malaman ni Xavier na may anak pala kami? Baka kagaya ng lalaki ay kunin din nya ang anak ko sa akin at ilayo sya. But the worse is, my baby will hate me for keeping him or her a secret.

Bahala na kung magalit sya pero sasabihin ko kay Xavier na buntis ako at hanggang doon lang iyon para kapag dumating ang panahon ay wala syang isusumbat sa akin. I'd rather get rejected by him than by my child.

I've been locked at home for almost a month now at kahit gusto ko mang magpahinga lang ay hindi naman pwede dahil makaka-halata si Hugo. Hindi ko pa kasi nasasabi sa kanya ang pagbubuntis ko dahil wala pa akong lakas ng loob.

Medyo maselan rin ang pagbubuntis ko dahil madalas akong mahilo at manlata kaya hindi ako gaanong nag-papagod o nag-iisip. Naging pihikan rin ako sa pagkain at kung anu-ano ang kine-crave ko na pa-sikreto kong ginagawa o binibili.

Lumabas na ako ng movie room at sakto ang paglabas ni Hugo sa kwarto nya kaya nagka-salubong kami. Medyo nagulat pa ako habang weird naman nya akong tinignan.

"You cried?" Kunot-noo nyang tanong.

"The movie made me cry." Simple kong sagot kaya tumango naman sya.

"I'm gonna go clubbing. Sama ka?"

"No. I am not in the mood."

"Okay. Bye." Sabi nya bago ako tinalikuran.

Nagulat pa ako nang bigla syang tumigil at hinarap ako. He looked at my body kaya bahagyang nanlaki ang mata ko kasabay nang pag-bangon ng kaba sa dibdib ko.

"You're getting fat." Seryoso nyang sabi bago malakas na tumawa kaya nakahinga ako ng maluwag.

"Whatever." Kunwari ay masungit kong sabi at mabilis na syang linagpasan at baka mahalata pa nya ang lumolobo kong tyan.

Pagpasok ko sa kwarto ay dumiretso na ako sa banyo para makaligo. I will tell Xavier now habang may lakas pa ako ng loob.

I just wore a white tshirt with pink cotton jacket, light grey leggings and a pair of white rubber shoes. I just let my hair to dry by itself and I didn't wore any makeup as I am not in the mood.