WRATH | SDS Present ✔ (TO BE EDITED)

Chapter 39

"Hey, Xavier?" I called while slightly tapping his arm.

Naalimpungatan kasi ako dahil naiiihi ako at pag-labas ko ng kwarto ay naabutan ko syang naka-tulog na sa sofa.

He stirred before he tilted his head at ganun na lamang ang gulat ko nang may tumulong dugo mula sa ilong nya. I panicked and quickly took paper towels and carefully wiped off the blood.

Tinapik ko syang muli at doon ko naramdaman na medyo mainit ang balat nya. He groaned so I kept tapping his arm para magising sya. He needs to go the hospital.

"Xavier, wake up." I said breathlessly at doon unti-unting bumukas ang mga mata nya.

"Hey, linalagnat ka." Mahinang sabi ko habang tinutulungan ko syang umupo ng maayos.

Mapupungay ang mga mata nya at bahagyang dumugo ulit ang ilong nya so I stuffed it with small pieces of the paper towel na ikinagulat nya.

"Linalagnat ka. Dadalhin na kita sa ospital." Sabi ko pa at mukhang doon sya natauhan at agad na umiling.

"No, I'm fine." Mahinang sagot nya bago sya sumandal ulit sa sofa at hinilot ang ulo bago sya umubo.

"Ililigo ko na lang to." Sabi pa nya at walang anu-ano ay tumayo sya habang umuubo.

Kumunot ang noo ko at bahagyang nainis dahil halata namang hindi sya okay.

Umihi muna ako bago pumunta sa kusina para ipagluto sya ng soup then I took some medicines before going inside his room.

I placed the tray in the side table because he is still in the shower then I sat on the bed while waiting for him.

Napa-tingin ako sa kandungan ko and I uncinsciously smile when I saw my ring. I still feel that everything is just a dream dahil parang panaginip lang ang makaramdam ng sobrang kasiyahan na animo'y wala itong katapusan.

Mabilis akong tumayo nang makarinig ng kalabog mula sa banyo kaya taranta akong pumunta rito. Mabuti na lang at hindi naka-lock ang pinto kaya agad akong naka-pasok.

Nagulat ako nang makita si Xavier na naka-upo sa sahig habang nababasa ng shower. Mukhang nadulas sya o kaya ay natumba dahil sa panlalambot.

Sandali akong natigilan nang mapansing hubo't buhad sya kaya mabilis nag-init ang mukha ko kasabay nang pagdagundong ng puso ko sa dibdib ko.

Pero mabilis kong isinantabi ang nararamdaman at agad na dinaluhan si Xavier. I kneeled in front of him and I saw him having a hard time breathing so I started to panic again.

Unti-unti na akong nababasa pero wala akong pakealam and just cupped Xavier's face to make him look at me.

"Hey, Xavier." Mahinang tawag ko. "Look at me. Look at me."

His eyes slowly focused on mine but he is still having a difficulty in breathing so I did a breathing exercise na agad naman nyang ginaya.

"Ganyan nga. Relax." Mahinahon kong sabi at di nagtagal ay umayos na ang pag-hinga nya.

"Are you okay?" Nag-aalala kong tanong at mabilis naman syang tumango. "Good, come on and let's get you dress up para madala na kita sa ospital." Dagdag ko pa bago inalis ang hawak ko sa mukha nya.

"There's no need." Nanghihina nyang sagot bago hinawakan ang kamay ko.

"Look at you." Medyo inis kong sabi. "You don't look fine."

"Lagnat lang ito at ubo." He said and even tried to smile at me. "Alagaan mo na lang ako, please."

I looked at him unbelievably but in the end, I nodded.