WRATH | SDS Present ✔ (TO BE EDITED)

Chapter 40

"Ms.? There's a package for you." Patricia said through the intercom so I informed her to deliver it to me.

Nagtaka naman ako nang pag-pasok ni Patricia ay abot tenga ang ngiti nya at nalaman ko lang ang dahilan nang ilapag nya ang square box sa mesa ko.

The lid is clear so I perfectly saw the content. In the middle of the box is a small heart-shaped cake with a message that says 'I love you, wife' on it. Mas napa-ngiti pa ako dahil sa bawat gilid ng cake ay pink roses which just made it sweeter.

Binuksan ko na ang box at sumalubong sa akin ang pinag-halong matamis na amoy galing sa mga bulaklak at sa cake.

Halos mapunit na rin ang mga labi ko dahil kinikilig ako sa tuwing binabasa ang naka-sulat sa cake lalo na't naririnig ko ang malalim at seryosong boses ni Xavier, isama mo pa ang intense nyang titig habang sinasabi ang mga salitang iyon.

I texted him my gratitude and I never got a reply for him. Sandali akong nanlumo but I thought that he is must be busy.

Late na ako naka-uwi sa unit namin pero wala pa rin si Xavier kaya bahagya akong nag-alala. While cleaning myself, I kept on calling him but he is not answering so my worry doubled.

"Thank God, you're home." I exclaimed in relief as soon as he entered our unit.

Sinalubong ko sya ng yakap at naramdaman ko ang pag-tense ng katawan nya na agad namang kumalma tapos ay yinakap nya ako pabalik.

"I'm sorry if I made you worry. It's just that..," he trailed off as he was pulling away from our hug. "I'm really busy and stressed lalo na't unti-unti nang umaangat ang Medeor." Dagdag pa nya at hindi ko napigilan ang sarili kong yakapin sya ulit.

"I'm happy for your success." I whispered before I cupped his face. "But you don't need to stress yourself much, okay?" Malambing kong sabi and even squished his face which made him laugh a little before nodding.

"Tignan mo yang mga mata mo." Sabi ko pa and even touched his under eyes. "Namumula na sila at bahagyang nangingitim."

"Itutulog ko na lang to." Tanging sabi nya bago iniwas ang mukha nya.

He gave me a small assuring smile before kissing my hands kaya bahagyang nabawasan ang pag-aalala ko.

"Come on, I'll relieve your stress." I playfully said before winking at him then I pulled him inside our room.

"Hi. Good morning. Where's Xavier?" Tanong ko sa secretary nya.

Ngumiti naman sya sa akin. "Ay, Ma'am. Nagka-salisi po kayo. Kaka-alis pa lang po nya, mga 20 minutes na po ang lumilipas."

Bahagya naman akong nanlumo sa sinabi nya.

"Is that so?" Sabi ko at nahihiyang tumango sa akin ang babae. "Nasabi ba nya saan sya pupunta?" Tanong ko na lang pero agad syang umiling kaya bahagyang kumunot ang noo ko.

Nagpa-salamat na ako sa kanya at umalis na. Habang papunta sa sasakyan ko ay sinubukan kong tawagan si Xavier pero patay ang cellphone nya na lalo kong ipinagtaka.

I called his friends at ni-isa sa kanila ay walang nakaka-alam kung nasaan sya kaya lalo akong nag-alala.

"Maybe he is planning a surprise for you? Ginawa na rin sa akin yan ni Caius." Positibong sabi ni Finn kaya hindi ko mapigilang bumuntong-hininga.

"I just hope na ganoon na nga lang." Matamlay kong sagot.

"Wag mong sabihing, pinag-dududahan mo si Xavier?"

I sighed again before leaning on my chair and that's when I realized that I am already gripping my phone tightly so I tried to relax my body.

"Hindi naman sa ganoon." Sabi ko. "I trust him, Finn. It's just that he is acting weird these past few days. Lagi syang late umuuwi tapos minsan hindi ko sya ma-contact."