Sama już nie wiem co takiego robię,
Że Twoje słowa wydają się tak dalekie,
Spojrzenie obojętne nieważne co zrobię,
A zarazem te oczy wydają się tak głębokie,
Że tracę kontrolę i wszystko plącze
I jakby tchu czasem brakować zaczyna
I ledwo jedno słowo z drugim łącze,
Ale nie wiem jaka jest tego przyczyna.
Boje się przed Tobą zbyt wiele mówić,
Bo zawsze niewystarczające są moje słowa
I nieustannie staram się sobie wmówić,
Że jutro zaczniemy wszystko od nowa.
CZYTASZ
A cup of words
PoesíaPatrzę z nostalgią przez grube szkło Na ten brudny, zakłamany świat I zastanawiam się kiedy mnie zabrakło I dlaczego tak bardzo czegoś mi brak? Długie smugi deszczu rozmywają wspomnienia I tak zapatrzona w szary cień Widzę, że nic już się nie zmien...
